นักโทษชายเรือนจำปากน้ำกระโดดพุ่งใส่เลื่อยวงเดือนดับสยอง เพื่อนที่เห็นเหตุการณ์ถึงกับช็อก เชื่ออาจจะมาจากโรคประสาทกำเริบหรือน้อยใจที่ไม่ค่อยมีญาติมาเยี่ยม
เมื่อเวลา 15.00 น.วันที่ 3 เม.ย.2551 ร.ต.ท.สมชาย สาคร ร้อยเวรสอบสวน สภ.คลองด่าน จ.สมุทรปราการ ได้รับแจ้งจากผู้คุมเรือนจำกลางสมุทรปราการ ว่า มีเหตุนักโทษชายกระโดดพุ่งศีรษะเข้าใส่เลื่อยไฟฟ้า ได้รับบาดเจ็บอาการสาหัส เหตุเกิดภายในเรือนจำกลางสมุทรปราการ ต.คลองด่าน อ.บางบ่อ จ.สมุทรปราการ จึงรุดไปตรวจสอบ
เมื่อไปถึง นายปฏิคม วงษ์สุวรรณ ผบ.เรือนจำกลางสมุทรปราการ ได้นำตำรวจเข้าไปดูภายในจุดเกิดเหตุ ภายในแดน 1 ของเรือนจำ ซึ่งเป็นอาคารชั้นเดียวสำหรับฝึกอาชีพช่างไม้ จุดเกิดเหตุตำรวจพบแท่นเลื่อยไม้ไฟฟ้าหรือเลื่อยวงเดือน บริเวณใบเลื่อยเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ส่วนผู้ได้รับบาดเจ็บทางผู้คุม ได้นำส่ง รพ.บางบ่อไปก่อนหน้านี้ และทราบว่าเสียชีวิตขณะนำส่งโรงพยาบาล เนื่องจากทนพิษบาดแผลไม่ไหว
จากการสอบสวนพยานที่เป็นนักโทษ และผู้คุมที่ทำงานอยู่ภายในแดนดังกล่าว ทราบว่า ผู้เสียชีวิตชื่อ นช.สนิท กรมกลาง อายุ 57 ปี เป็นนักโทษภายในแดนที่ 1 มีหน้าที่รับผิดชอบในการเก็บกวาดทำความสะอาดรอบๆ อาคารฝึกอาชีพช่างไม้ ก่อนเกิดเหตุ ขณะที่ นช.สนิท กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ได้เดินผ่านแท่นเลื่อยไฟฟ้า แต่อยู่ๆ นช.สนิท ได้กระโดดใช้ศีรษะพุ่งเข้าใส่เลื่อยไฟฟ้า จนเป็นแผลเหวอะ เพื่อนนักโทษที่ทำงานอยู่บริเวณนั้นจำนวน 4 คน ได้ช่วยกันปิดสวิทซ์ก่อนผู้คุมช่วยกันนำส่ง รพ.บางบ่อ และเสียชีวิตดังกล่าว
ด้าน นายปฏิคม วงษ์สุวรรณ ผบ.เรือนจำกลางสมุทรปราการ เปิดเผยว่า นช.สนิท ต้องโทษในฐานความผิด ฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ศาลสั่งจำคุกเป็นเวลา 25 ปี ตั้งแต่วันที่ 10 ม.ค. 2547 ที่ผ่านมา นช.สนิท เป็นคนเงียบขรึม และยังพบว่า นช.สนิท ยังมีอาการทางประสาท ต้องไปขอยาที่สถานพยาบาลในเรือนจำรับประทานเป็นประจำ ครั้งล่าสุดได้ไปหาหาหมอเพื่อขอยามารับประทานวันที่ 28 มี.ค.51 และเมื่อดูจากประวัติพบว่าญาติไม่ค่อยสนใจที่จะมาเยี่ยม โดยมาเยี่ยมครั้งสุดท้ายเมื่อปลาย ปี 2549 ซึ่งหลังจากเกิดเหตุ ทางเรือนจำได้รีบที่จะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเข้าไปดูที่เกิดเหตุในทันที ทั้งนี้ ทางเรือนจำจะทำการตั้งกรรมการสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้นด้วยว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นได้อย่างไร
เบื้องต้นทางตำรวจคาดว่า สาเหตุของการฆ่าตัวตาย เกิดจากผู้ตายมีอาการทางประสาท และวันนี้อาการร้อน อาจให้อาการทางประสาทกำเริบ หรือไม่ก็ อาจจะเกิดความน้อยใจที่ญาติที่ไม่ยอมมาเยี่ยม
