เมื่อวานนี้ผมผ่านไปยังสถานีรถไฟดอนเมือง พบว่ามีคนยืนคอยรถไฟเก้ออยู่จำนวนหนึ่ง ผู้คนเหล่านี้ตามปกติก็ออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อขึ้นรถไฟเข้ามาในเมืองเพื่อต่อรถเมล์ไปทำงานเป็นกิจวัตรซึ่งเป็นเรื่องความเคยชินทำกันมาหลายปี เพราะเท่าที่ผมทราบรถไฟมักจะมาตรงเวลา ถ้าจะมาสายไปบ้างก็ไม่มาก และการขึ้นรถไฟนั้นดีตรงที่ว่าไม่ต้องติดเหมือนขับรถไปเอง มีราคาถูกกว่าไปแท้กซี่มาก
ความจริงผมอ่านหนังสือพิมพ์เมื่อวานรู้อยู่ว่ามีการประท้วง เพราะว่ารัฐบาลมีมติที่จะให้ตั้งบริษัทขึ้นมาเป็นบริษัทลูกมารับช่วงดำเนินการบริหารแทนโดยการรถไฟได้ค่าจ้างและบริษัทนี้ก็จะดำเนินการในด้านการขนส่งสินค้าด้วย
ผมเคยอยู่สายการบินมาก่อน รู้ดีว่าการขนส่งสินค้านั้นได้กำไรมาก เพราะเหตุว่าคำนวณตามปริมาตรเนื้อที่ถ้าสินค้าเบา หรือคิดตามน้ำหนักถ้ามันหนัก อย่างใดอย่างหนึ่งให้ได้ประโยชน์สูงสุด วิธีคิดแบบนี้เช่นเดียวกัน
ผมเองสมัยเป็นเด็กเคยเป็นพนักงานการรถไฟอยู่ต่างประเทศโดยทำอยู่ 3 เดือน ทางโรงเรียนที่เรียนสนับสนุนให้ทำเพราะเป็นการช่วยให้เรารู้จักทำงานตั้งแต่ยังเล็ก
ผมคุมโบกี้ขนส่งสินค้าซึ่งมีตั้งแต่ตู้เย็นนับ 10 ตู้, สัมภาระที่หนักมากๆ ไปกระทั่งพวกกล่องสินค้าที่ไม่หนักหนาอะไร เทคนิคในการขนส่งค้ามีมากมาย
โบกี้บางครั้งเป็นแบบเปิดโล่ง ดังนั้นก็ต้องใช้ผ้าใบคลุมไว้และต้องผูกเชือกทั้งสี่ด้าน มีตรงกลางอีก 2 ข้าง เพื่อคลุมไม่ให้โดนแดด, ฝน หรือหิมะในหน้าหนาว
จากการรับฟังทั้งรัฐบาลและสหภาพของการรถไฟข้อวิตกของพวกสหภาพก็คือ การที่รัฐบาลจะตั้งบริษัทลูกขึ้นมาก็เป็นไต๋อย่างหนึ่ง ที่จะปูทางไปสู่การเปรรูปการรถไฟซึ่งขัดกับหลักการที่สหภาพสู้มาตลอด
แม้รัฐบาลกล่าวว่าที่จะทำอย่างนี้ เพราะเป็นแผนที่จะฟื้นฟู ก็ไม่รู้ว่าพูดแบบส่งเดชหรือเปล่า
บริษัท 2 บริษัทนี้ คือบริษัทนึงจะเป็นบริษัทเดินรถ อีกบริษัทจะเป็นบริษัทบริหารสินทรัพย์ ส่วนที่เป็นบริษัทเดินรถนั้นตั้งเพื่อที่เตรียมไว้สำหรับเดินรถแอร์พอร์ทลิงค์ครับ
การประท้วงลงเอยด้วยการหยุดเดินรถไฟ
ทำให้เสียหายไป 1 วัน 10 ล้านบาท
สหภาพฯ ยังแฉด้วยว่า มติ ครม.ยังมีเบื้องหลังอยู่ที่ในครม.มีพวกเหลือบนักการเมืองที่ต้องการโกง โดยรัฐบาลได้นำเอาพรรคพวกของตนเองมาเป็นบอร์ด และก็ตั้งหน้าตั้งตาที่จะแปรรูปรถไฟเป็นเรื่องหลักโดยไม่ได้พิจารณาข้อเรียกร้องของสหภาพแต่ประการใดเลย
การปรับโครงสร้างเพื่อการฟื้นฟูนั้น นัยว่าทำกันแบบหมกเม็ดครับ เหตุก็เพราะว่าโครงสร้างที่ว่านี้เกิดจากข้ออ้างที่ว่าโครงสร้างเดิมนั้นซับซ้อนเกินไป ขาดศักยภาพในหลายด้าน งบประมาณที่จะปรับปรุงรางก็ไม่มี เครื่องมือไม่ทันสมัย ฯลฯ
บริษัทลูกที่จะตั้งนั้น รัฐบาลให้มีภารกิจบริหารการเดินรถ โดยแบ่งเป็น 4 หน่วยครับ เป็นหน่วยธุรกิจ คือแอร์พอร์ทลิงค์, ธุรกิจเดินรถโดยสาร, ธุรกิจเดินรถสินค้า, ธุรกิจเดินรถไฟฟ้า ฯลฯ
จากนั้นยังมีโครงสร้างบริหารงานการเดินรถ มีผู้บริหารสูงสุดเป็นซีอีโอและมีกรรมการผู้จัดการใหญ่ดูแลแต่ละกลุ่มธุรกิจด้วย
นี่เองเป็นเหตุให้เกิดการคัดค้านจากสหภาพการรถไฟเขาครับ
แต่เมื่อ ครม.เห็นชอบแผนการที่ว่านี้กลับไม่เคยชี้แจงรายละเอียดให้ฝ่ายบริหารการรถไฟหรือให้พนักงานตลอดจนสหภาพได้รับรู้แต่ประการใด
มันทำให้เกิดข้อกังขาว่า นี่มุบมิบทำกันหรือไม่และมีการมุบมิบอะไรกันในวงในของครม.หรือเปล่า?
นอกจากนี้สิ่งที่สหภาพฯ วิตกก็คือเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว สถานภาพของพนักงานการรถไฟอาจถูกกระทบไปด้วย เพราะกรรมการผู้จัดการอาจจ้างคนนอก โดยอ้างได้ว่ามีความจำเป็นที่ต้องใช้คนนอกเพื่อให้ค่าจ้างต่ำกว่า
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่พระบาทเห็นใจสหภาพฯ เพราะพวกเขาไม่มั่นใจต่อสถานะของตัวเอง อีกทั้งยังไม่รู้ว่า ขั้นต่อไปคือการแปรรูปหรือไม่ นอกจากนี้ก็ไม่แน่ใจว่าหากแปรรูปแล้ว การจัดระบบการรถไฟนั้น บางส่วนอาจถูกตัดตอนให้แปรสภาพเป็นหน่วยธุรกิจตัดขาดไปเลย โดยพนักงานถูกลอยแพก็ได้
ความจริงผมอ่านหนังสือพิมพ์เมื่อวานรู้อยู่ว่ามีการประท้วง เพราะว่ารัฐบาลมีมติที่จะให้ตั้งบริษัทขึ้นมาเป็นบริษัทลูกมารับช่วงดำเนินการบริหารแทนโดยการรถไฟได้ค่าจ้างและบริษัทนี้ก็จะดำเนินการในด้านการขนส่งสินค้าด้วย
ผมเคยอยู่สายการบินมาก่อน รู้ดีว่าการขนส่งสินค้านั้นได้กำไรมาก เพราะเหตุว่าคำนวณตามปริมาตรเนื้อที่ถ้าสินค้าเบา หรือคิดตามน้ำหนักถ้ามันหนัก อย่างใดอย่างหนึ่งให้ได้ประโยชน์สูงสุด วิธีคิดแบบนี้เช่นเดียวกัน
ผมเองสมัยเป็นเด็กเคยเป็นพนักงานการรถไฟอยู่ต่างประเทศโดยทำอยู่ 3 เดือน ทางโรงเรียนที่เรียนสนับสนุนให้ทำเพราะเป็นการช่วยให้เรารู้จักทำงานตั้งแต่ยังเล็ก
ผมคุมโบกี้ขนส่งสินค้าซึ่งมีตั้งแต่ตู้เย็นนับ 10 ตู้, สัมภาระที่หนักมากๆ ไปกระทั่งพวกกล่องสินค้าที่ไม่หนักหนาอะไร เทคนิคในการขนส่งค้ามีมากมาย
โบกี้บางครั้งเป็นแบบเปิดโล่ง ดังนั้นก็ต้องใช้ผ้าใบคลุมไว้และต้องผูกเชือกทั้งสี่ด้าน มีตรงกลางอีก 2 ข้าง เพื่อคลุมไม่ให้โดนแดด, ฝน หรือหิมะในหน้าหนาว
จากการรับฟังทั้งรัฐบาลและสหภาพของการรถไฟข้อวิตกของพวกสหภาพก็คือ การที่รัฐบาลจะตั้งบริษัทลูกขึ้นมาก็เป็นไต๋อย่างหนึ่ง ที่จะปูทางไปสู่การเปรรูปการรถไฟซึ่งขัดกับหลักการที่สหภาพสู้มาตลอด
แม้รัฐบาลกล่าวว่าที่จะทำอย่างนี้ เพราะเป็นแผนที่จะฟื้นฟู ก็ไม่รู้ว่าพูดแบบส่งเดชหรือเปล่า
บริษัท 2 บริษัทนี้ คือบริษัทนึงจะเป็นบริษัทเดินรถ อีกบริษัทจะเป็นบริษัทบริหารสินทรัพย์ ส่วนที่เป็นบริษัทเดินรถนั้นตั้งเพื่อที่เตรียมไว้สำหรับเดินรถแอร์พอร์ทลิงค์ครับ
การประท้วงลงเอยด้วยการหยุดเดินรถไฟ
ทำให้เสียหายไป 1 วัน 10 ล้านบาท
สหภาพฯ ยังแฉด้วยว่า มติ ครม.ยังมีเบื้องหลังอยู่ที่ในครม.มีพวกเหลือบนักการเมืองที่ต้องการโกง โดยรัฐบาลได้นำเอาพรรคพวกของตนเองมาเป็นบอร์ด และก็ตั้งหน้าตั้งตาที่จะแปรรูปรถไฟเป็นเรื่องหลักโดยไม่ได้พิจารณาข้อเรียกร้องของสหภาพแต่ประการใดเลย
การปรับโครงสร้างเพื่อการฟื้นฟูนั้น นัยว่าทำกันแบบหมกเม็ดครับ เหตุก็เพราะว่าโครงสร้างที่ว่านี้เกิดจากข้ออ้างที่ว่าโครงสร้างเดิมนั้นซับซ้อนเกินไป ขาดศักยภาพในหลายด้าน งบประมาณที่จะปรับปรุงรางก็ไม่มี เครื่องมือไม่ทันสมัย ฯลฯ
บริษัทลูกที่จะตั้งนั้น รัฐบาลให้มีภารกิจบริหารการเดินรถ โดยแบ่งเป็น 4 หน่วยครับ เป็นหน่วยธุรกิจ คือแอร์พอร์ทลิงค์, ธุรกิจเดินรถโดยสาร, ธุรกิจเดินรถสินค้า, ธุรกิจเดินรถไฟฟ้า ฯลฯ
จากนั้นยังมีโครงสร้างบริหารงานการเดินรถ มีผู้บริหารสูงสุดเป็นซีอีโอและมีกรรมการผู้จัดการใหญ่ดูแลแต่ละกลุ่มธุรกิจด้วย
นี่เองเป็นเหตุให้เกิดการคัดค้านจากสหภาพการรถไฟเขาครับ
แต่เมื่อ ครม.เห็นชอบแผนการที่ว่านี้กลับไม่เคยชี้แจงรายละเอียดให้ฝ่ายบริหารการรถไฟหรือให้พนักงานตลอดจนสหภาพได้รับรู้แต่ประการใด
มันทำให้เกิดข้อกังขาว่า นี่มุบมิบทำกันหรือไม่และมีการมุบมิบอะไรกันในวงในของครม.หรือเปล่า?
นอกจากนี้สิ่งที่สหภาพฯ วิตกก็คือเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว สถานภาพของพนักงานการรถไฟอาจถูกกระทบไปด้วย เพราะกรรมการผู้จัดการอาจจ้างคนนอก โดยอ้างได้ว่ามีความจำเป็นที่ต้องใช้คนนอกเพื่อให้ค่าจ้างต่ำกว่า
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่พระบาทเห็นใจสหภาพฯ เพราะพวกเขาไม่มั่นใจต่อสถานะของตัวเอง อีกทั้งยังไม่รู้ว่า ขั้นต่อไปคือการแปรรูปหรือไม่ นอกจากนี้ก็ไม่แน่ใจว่าหากแปรรูปแล้ว การจัดระบบการรถไฟนั้น บางส่วนอาจถูกตัดตอนให้แปรสภาพเป็นหน่วยธุรกิจตัดขาดไปเลย โดยพนักงานถูกลอยแพก็ได้
