"วัยเยาว์คือโมงยามที่สวยงามที่สุด" บทเพลงส่งท้ายวันเด็กจากศิลปินชาวปักกิ่ง "เจ้า เหลย"

"เส้าเหนียนจิ่นสือ(少年锦时)" เป็นเพลงของ "เจ้า เหลย" เพลงนี้อยู่ในอัลบั้มที่สองของเขา ที่มีชื่ออัลบั้ม "จี๋หมู่ชันทิง(吉姆餐厅)" ปี 2014

เจ้า เหลย เป็นนักร้องเพลงโฟล์คพื้นบ้านชาวปักกิ่ง ปัจจุบันอายุ 32 ปี เขาเกิดในครอบครัวนักธุรกิจ หลังจากเจ้า เหลย ศึกษาจบชั้นมัธยมศึกษา เขาตัดสินใจปฏิเสธใบตอบรับจากมหาวิทยาลัยและก้าวเข้าสู่เส้นทางดนตรีอาชีพ ซึ่งบิดามารดาของเขาเข้าใจและให้การสนับสนุนเต็มที่

ผลงานอัลบั้มแรกของเขาคือ "เจ้าเสี่ยวเหลย(赵小雷)" ปี 2011 มีผลงานเพลง "หนันฟังกูเหนี่ยง(南方姑娘)" ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงจนสามารถทำให้เขาแจ้งเกิดในเส้นทางดนตรีอย่างเต็มตัว

"เจ้า เหลย เกิดและโตที่ปักกิ่ง เพลงของเขามีกลิ่นอายของวัฒนธรรมปักกิ่งอยู่มาก อีกทั้งยังตรงไปตรงมาและจริงใจแบบชาวเหนือ จึงเสพย์ได้ง่าย เขาถือว่าเป็นนักร้องรุ่นใหม่ ที่มีเอกลักษณ์และสเน่ห์เฉพาะตัว" คือส่วนหนึ่งของคำวิจารณ์ที่สื่อบันเทิงจีนเขียนถึงเขา

又回到春末的五月
yòu huí dào chūn mò de wǔ yuè
โย่วหุยเต้าชุนมั่วเตออู่เย่ว์
หวนกลับไปเดือนห้าปลายฤดูใบไม้ผลิ

凌晨的集市人不多
líng chén de jí shì rén bú duō
หลิงเฉินเตอจี๋ซื่อเหรินปู้ตัว
เช้ามืดผู้คนในตลาดสดมีไม่มาก

小孩在门前唱着歌
xiǎo hái zài mén qián chàng zhe gē
เสี่ยวไหไจ้เหมินเฉียนชั่งเจอะเกอ
เด็กน้อยกำลังร้องเพลงอยู่หน้าประตู

阳光它照暖了西河
yáng guāng tā zhào nuǎn le xī hé
หยังกวงทาเจ้าหน่วนเลอซีเหอ
แสงแดดส่องสว่างที่ซีเหอ

柳絮乘着大风追
liǔ xù chéng zhe dà fēng zhuī
หลิ่วซี่ว์เฉิงเจอะต้าเฟิงจุย
ปุยหลิวลอยล่องไปตามแรงลม

树影下的人想睡
shù yǐng xià de rén xiǎng shuì
ซู่อิ่งซย่าเตอเหรินเสี่ยงซุ่ย
คนใต้ร่มเงาไม้อยากหลับไหล

沉默的人从此刻开始快乐起来
chén mò de rén cóng cǐ kè kāi shǐ kuài lè qǐ lái
เฉินมั่วเตอเหรินฉงฉื่อเค่อไคสือไคว่เล่อฉี่ไหล
นับจากนาทีนี้ไป คนผู้เงียบงัน เริ่มมีความสุขขึ้นมา

脱掉寒冬的傀儡
tuō diào hán dōng de guī lěi
ทัวเตี้ยวหันตงเตอกุยเหล่ย
ปลดเปลื้องหุ่นเชิดอันเหน็บหนาวออกไปสิ้น

*我犹豫的白衬衫
wǒ yóu yù de bái chèn shān
หวั่วโหยวอี้ว์เตอไป๋เชิ่นซัน
ฉันลังเลอยู่ในเชิ้ตขาว

青春口袋里面的
qīng chūn kǒu dài lǐ miàn de
ชิงชุนโข่วไต้หลี่เมี่ยนเตอ
ในกระเป๋าเสื้อครั้งวัยเยาว์

第一支香烟
dì yī zhī xiāng yān
ตี้อีจือเซียงเอียน
คือบุหรี่มวนแรก

情窦初开的我
qíng dòu chū kāi de wǒ
ฉิงโต้วชูไคเตอหวั่ว
ฉันที่เพิ่งรู้จักอารมณ์รัก

从不敢和你说
cóng bú gǎn hé nǐ shuō
ฉงปู้กั่นเหอหนี่ซัว
ไม่เคยกล้าพูดกับเธอ

仅有辆进城的公车
jǐn yǒu liàng jìn chéng de gōng chē
จิ๋นโหย่วเลี่ยงจิ้นเฉิงเตอกงเชอ
รถประจำทางเข้าเมืองมีเพียงคันเดียว

还没有咖啡馆和奢侈品商店
hái méi yǒu kā fēi guǎn hé shē chǐ pǐn shāng diàn
ไหเหมยโหย่วคาเฟยก่วนเหอเซอฉือผิ่นซังเตี้ยน
ไม่มีร้านกาแฟ ไม่มีร้านขายของฟุ่มเฟือย

晴朗蓝天下昂头的笑脸
qíng lǎng lán tiān xià áng tóu de xiào liǎn
ฉิงหลั่งหลันเทียนซย่าอั๋งโทวเตอเซี่ยวเหลี่ยน
แหงนหน้ายิ้มมองท้องฟ้าสีคราม

爱很简单**
ài hěn jiǎn dān
ไอ้เหินเจี่ยนตัน
ความรักช่างง่ายดาย

钟声敲响了日落
zhōng shēng qiāo xiǎng le rì luò
จงเซิงเชียวเสี่ยงเลอรื่อลั่ว
นาฬิกาตีบอกเวลาอาทิตย์อัศดง

柏油路越过山坡
bǎi yóu lù yuè guò shān pō
ไป่โหยวลู่เย่ว์กั้วซันปัว
ถนนลาดยางมะตอย ทอดยาวไปตามขุนเขา

一直通往北方的
yī zhí tōng wǎng běi fāng de
อี้จื๋อทงหวั่งเป่ยฟังเตอ
มุ่งตรงไปยังทิศเหนือ

使我们想象长大后也未曾经过
shǐ wǒ men xiǎng xiàng zhǎng dà hòu yě wèi céng jīng guò
สือหวั่วเมินเสี่ยงเซี่ยงจั่งต้าโฮ่วเหยี่ยเว่ยเฉิงจิงกั้ว
ส่งให้ฉันจิตนาการถึงการเป็นผู้ใหญ่ที่ยังไม่เคยผ่าน

扒满青藤的房子屋檐下的邻居
bā mǎn qīng téng de fáng zǐ wū yán xià de lín jū
ปาหมั่นชิงเถิงเตอฝังจื่ออูเหยียนซย่าเตอหลินจู
เพื่อนบ้านห้องที่ชายคาเต็มไปด้วยไม้เลื้อย

在黄昏中飞驰
zài huáng hūn zhōng fēi chí
ไจ้หวงฮุนจงเฟยฉือ
ห้อตะบึงมาในยามโพล้เพล้

秋天的时候
qiū tiān de shí hòu
ชิวเทียนเตอสือโฮ่ว
ยามฤดูใบไม้ร่วง

柿子树一熟
shì zǐ shù yī shú
ซื่อจื่อซู่อีสู
ลูกพลับลูกต้นหนึ่ง

够我们吃很久
gòu wǒ men chī hěn jiǔ
โก้วหวั่วเมินชือเหิ่นจิ่ว
เพียงพอพวกเรากินไปเนิ่นนาน

收音机靠座在床头
shōu yīn jī kào zuò zài chuáng tóu
โซวอินจีเค่าจั้วไจ้ฉวงโถว
วิทยุพิงอยู่ที่หัวเตียง

贪玩的少年抱着漫画书不放手
tān wán de shǎo nián bào zhe màn huà shū bú fàng shǒu
ทันหวันเตอเส้าเหนียนเป้าเจอะเมั่นฮว่าซูปู๋ฟั่งโส่ว
วัยเยาว์ห่วงเล่นกอดหลังสือการ์ตูนเอาไว้ไม่ยอมวาง

陪我入睡的
péi wǒ rù shuì de
เผยหวั่วรู่ซุ่ยเตอ
เป็นเพื่อนฉันเข้านอน

是月亮地忧愁
shì yuè liàng de yōu chóu
ซื่อเย่ว์เลี่ยงเตอโยวโฉว
เป็นดวงจันทร์แสนเศร้า

和装满幻梦的枕头
hé zhuāng mǎn huàn mèng de zhěn tóu
เหอจวงหมั่นฮ่วนเมิ่งเตอเจิ่นโทว
และหมอนหนุนที่บรรจุเต็มด้วยฝันบรรเจิด

沾满口水的枕头哦哦吾
zhān mǎn kǒu shuǐ de zhěn tóu ò ò wú
จันหมั่นโข่วสุ่ยเตอเจิ่นโทว... อั้ว อั้ว อู๋
หมอนเลอะน้ำลายใบนั้น

ซ้ำ * - ** 1 รอบ