xs
xsm
sm
md
lg

"เฉิงตู" บทเพลงถึงเมืองที่โปรดปราน ของนักร้องเพลงโฟล์คพื้นบ้านจีน "เจ้า เหลย"

เผยแพร่:   โดย: ผู้จัดการออนไลน์

"เฉิงตู(成都)" เป็นบทเพลงที่แต่งและร้องโดย "เจ้า เหลย(赵雷)" นักร้องเพลงโฟล์คพื้นบ้านชาวปักกิ่ง บรรจุอยู่ในอัลบั้ม "อู๋ฝ่าจั่งต้า(无法长大)" ที่ออกมาเมื่อเดือนธันวาคม ปี 2016 โดยเพลงนี้ได้รับรางวัล เพลงโฟล์คยอดนิยมประจำปี 2017 จาก Abilu Music Awards(阿比鹿音乐奖) ซึ่งจัดโดยเว็บไซต์ 豆瓣(Douban) และรางวัล Global Chinese Golden Chart ปี 2018

เจ้า เหลย เป็นนักร้องเพลงโฟล์คพื้นบ้านชาวปักกิ่ง ปัจจุบันอายุ 32 ปี เขาเกิดในครอบครัวนักธุรกิจ หลังจากเจ้า เหลย ศึกษาจบชั้นมัธยมศึกษา เขาตัดสินใจปฏิเสธใบตอบรับจากมหาวิทยาลัยและก้าวเข้าสู่เส้นทางดนตรีอาชีพ ซึ่งบิดามารดาของเขาเข้าใจและให้การสนับสนุนเต็มที่


ผลงานอัลบั้มแรกของเขาคือ "เจ้าเสี่ยวเหลย(赵小雷)" ปี 2011 มีผลงานเพลง "หนันฟังกูเหนี่ยง(南方姑娘)" ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงจนสามารถทำให้เขาแจ้งเกิดในเส้นทางดนตรีอย่างเต็มตัว

"เจ้า เหลย เกิดและโตที่ปักกิ่ง เพลงของเขามีกลิ่นอายของวัฒนธรรมปักกิ่งอยู่มาก อีกทั้งยังตรงไปตรงมาและจริงใจแบบชาวเหนือ จึงเสพย์ได้ง่าย เขาถือว่าเป็นนักร้องรุ่นใหม่ ที่มีเอกลักษณ์และสเน่ห์เฉพาะตัว" คือส่วนหนึ่งของคำวิจารณ์ที่สื่อบันเทิงจีนเขียนถึงเขา

สำหรับเพลง "เฉิงตู" นี้ เจ้า เหลย แต่งไว้ตั้งแต่ปี 2014 และเคยใช้บนเวทีแสดง แต่ไม่เข้าห้องอัดออกมาเป็นจริงเป็นจัง ที่มาของเพลงเพราะเขาชื่นชอบเมืองหลวงของมณฑลเสฉวนนี้โดยส่วนตัวจึงอยากถ่ายทอดความชมชอบนั้นออกมาเป็นบทเพลง

让我掉下眼泪的 不止昨夜的酒
ràng wǒ diào xià yǎn lèi de bú zhǐ zuó yè de jiǔ
รั่งหวั่วเตี้ยวซย่าเหยี่ยนเล่ยเตอ ปู้จื่อซื่อจั๋วเยี่ยเตอจิ่ว
ที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา มิใช่แค่เพียงสุราของคืนวาน

让我依依不舍的 不止你的温柔
ràng wǒ yī yī bú shě de bú zhǐ nǐ de wēn róu
รั่งหวั่วอีอีปู้เส่อเตอ ปู๋จื๋อหนี่เตอเวินโหรว
ที่ทำให้ฉันอาลัยอาวรณ์ มิใช่แค่เพียงความอ่อนโยนของเธอ

余路还要走多久 你攥着我的手
yú lù hái yào zǒu duō jiǔ nǐ zuàn zhe wǒ de shǒu
อี๋ว์ลู่ไหเย่าโจ่วตัวจิ่ว หนี่จ้วนเจอะหวั่วเตอโส่ว
เส้นทางที่ต้องเดินไปยังอีกไกล เธอเกาะกุมมือฉันไว้

让我感到为难的 是挣扎的自由
ràng wǒ gǎn dào wéi nán de shì zhēng zhá de zì yóu
รั่งหวั่วกั่นเต้าเหวยหนันเตอ ซื่อเจิงจ๋าเตอจ้อโหย่ว
ที่ทำให้ฉันลำบากใจ คือความต้องการอิสระเสรีที่ยังดิ้นรน

*分别总是在九月 回忆是思念的愁
fèn bié zǒng shì zài jiǔ yuè huí yì shì sī niàn de chóu
เฟินเปี๋ยจ่งซื่อไจ้จิ่วเย่ว์ หุยอี้ซื่อซือเนี่ยนเตอโฉว
สุดท้ายจากลากันในเดือนเก้า ความทรงจำทำให้ตรอมตรมใจ

深秋嫩绿的垂柳 亲吻着我额头
shēn qiū nèn lǜ de chuí liǔ qīn wěn zhe wǒ é tóu
เซินชิวเนิ่นลี่ว์ เตอฉุยหลิ่ว ชินเหวินเจอะหวั่วเอ๋อโถว
หลิวระย้าผลิใบเขียวปลายฤดูสารท จุมพิตเบาๆ ระริมหน้าผากฉัน

在那座阴雨的小城里 我从未忘记你
zài nà zuò yīn yǔ de xiǎo chéng lǐ wǒ cóng wèi wàng jì nǐ
ไจ้น่าจั้วอินอี๋ว์เตอเสี่ยวเฉิงหลี่ หวั่วฉงเว่ยวั่งจี้หนี่
ณ เมืองเล็กๆ ครื้มฝนนี้ ฉันไม่เคยลืมเลือนเธอ

成都 带不走的 只有你
chéng dōu dài bú zǒu de zhī yǒu nǐ
เฉิงตู ไต้ปู้โจ่วเตอจื่อโหย่วหนี่
เฉิงตู ที่ไม่อาจนำพาไปได้ มีเพียงเธอ

**和我在成都的街头走一走
hé wǒ zài chéng dōu de jiē tóu zǒu yī zǒu
เหอหวั่วไจ้เฉิงตูเตอเจียโถวโจ่วอีโจ่ว
เดินเคียงฉันบนถนนแห่งเฉิงตู

直到所有的灯都熄灭了也不停留
zhí dào suǒ yǒu de dēng dōu xī miè le yě bú tíng liú
จื๋อเต้าสัวโหย่วเตอเติงโตวซีเมี่ยเลอเหยี่ยปู้ถิงหลิว
กระทั่งไฟทุกดวงดับลงไป ยังไม่หยุดยั้ง

你会挽着我的衣袖 我会把手揣进裤兜
nǐ huì wǎn zhe wǒ de yī xiù wǒ huì bǎ shǒu chuāi jìn kù dōu
หนี่ฮุ่ยหวั่นเจอะหวั่วเตออีซิ่ว หวั่วฮุ่ยป่าโส่วชวยจิ้นคู่โตว
เธอรั้งแขนเสื้อของฉัน ขณะที่ฉันซุกมือไว้ในกระเป๋ากางเกง

走到玉林路的尽头 坐在小酒馆的门口***
zǒu dào yù lín lù de jìn tóu zuò zài xiǎo jiǔ guǎn de mén kǒu
เดินถึงสุดท้ายถนนอี้ว์หลิน แล้วนั่งลงตรงหน้าประตูโรงแรมเล็กๆ นั้น

ซ้ำ * - *** 1 รอบ

和我在成都的街头走一走
hé wǒ zài chéng dōu de jiē tóu zǒu yī zǒu
เหอหวั่วไจ้เฉิงตูเตอเจียโถวโจ่วอีโจ่ว
เดินเคียงฉันบนถนนแห่งเฉิงตู

直到所有的灯都熄灭了也不停留
zhí dào suǒ yǒu de dēng dōu xī miè le yě bú tíng liú
จื๋อเต้าสัวโหย่วเตอเติงโตวซีเมี่ยเลอเหยี่ยปู้ถิงหลิว
กระทั่งไฟทุกดวงดับลงไป ยังไม่หยุดยั้ง

ซ้ำ ** - *** 1 รอบ



กำลังโหลดความคิดเห็น