เรื่องชวนหัวในยุคราชวงศ์จีน ตอน น้ำไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ

อัน หงเจี้ยนเป็นคนอารมณ์ดี ทั้งยังมีความสามารถ แต่เสียอย่างเดียวกลัวเมียมากไปหน่อย

วันหนึ่งสองสามีภรรยาได้รับข่าวว่าพ่อตาเสียชีวิต อัน หงเจี้ยนกับภรรยาจึงรีบเดินทางไปร่วมงานศพ ระหว่างทางภรรยาของ อัน หงเจี้ยนที่ร้องห่มร้องไห้เสียใจมาตั้งแต่ทราบเรื่อง พอเหลียวไปเห็นสามีมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่บ่งบอกว่าเศร้าสลด แม้ปากส่งเสียงสะอึกสะอื้นแต่กลับไม่มีร่องรอยน้ำตาแม้แต่น้อย ภรรยาจึงตะคอกด้วยเสียงอันดังขึ้นว่า

“นี่เธอตั้งแต่ออกเดินทางมา ฉันได้ยินแต่เสียงสะอื้นของเธอ แต่ทำไมมีมีน้ำตาแม้สักหยด?”
“เอ่อ เอ่อ ... ร้องสิแต่เช็ดออกหมดแล้ว” ฝั่งอัน หงเจี้ยนรีบกล่าวแก้ตัวอย่างลนลาน

เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น ภรรยาจึงกล่าวกำชับกำชาว่า “พรุ่งนี้เช้าพอไปถึงหน้าโลงศพ ฉันต้องเห็นน้ำตาเธอนะ ไม่อย่างนั้น มีเรื่องแน่!”

อัน หงเจี้ยนรีบกล่าวรับคำภรรยา แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม กังวลว่าพรุ่งนี้จะบีบน้ำตาตามคำสั่งภรรยาเยี่ยงไรดี

เช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนพิธีศพอัน หงเจี้ยนรีบนำผ้าชุบน้ำเหน็บซ่อนไว้ในผ้าโพกหัว หวังว่าระหว่างการโขกศีรษะเคารพศพ น้ำจากผ้าจะไหลลงมากลบลูกตา สร้างภาพแสร้งว่าเป็นร้องไห้น้ำตาไหลได้แบบเนียนๆ

หลังเสร็จสิ้นพิธีการคำนับศพ ภรรยาของอัน หงเจี้ยนก็รีบลากแขนสามีไปยังบริเวณข้างพิธี เพื่อตรวจสอบดูว่าสามีมีน้ำตาหรือไม่ แต่พอเห็นสภาพของ อัน หงเจี้ยน ก็อุทานขึ้นมาว่า “ตายแล้ว! คนปกติน้ำตาต้องไหลมาจากดวงตา แต่ทำไมเธอน้ำตาไหลมาจากหน้าผากได้”

ฝั่งสามีเมื่อถูกจับได้ ไม่รู้จะแก้ตัวเช่นไรดีจึงกล่าวแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ ว่า “เธอนี่ไม่เคยได้ยินที่เขาบอกกันเหรอว่า น้ำไหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำน่ะ!”