พ่อค้ารายหนึ่งหนึ่งมีนิสัยกลัวเมียเป็นอย่างมาก กระทั่งวันหนึ่งมีสหายกระซิบบอกเคล็ดลับในการทำให้หายกลัวเมียให้พ่อค้าได้รับฟัง ...
เคล็ดลับดังกล่าวก็คือ ต้องแขวนภาพเขียนภรรยาไว้ในห้องลับ จากนั้นทุกวันเมื่อตื่นเช้าขึ้นมาก็ต้องยืนประจันหน้ากับรูป จากนั้นจึงถ่มน้ำลายใส่ พร้อมกับพูดต่อหน้ารูปเหมือนดังกล่าวว่า “อั๊วไม่กลัวลื้อ! อั๊วไม่กลัวลื้อ!” ซึ่งพ่อค้าพอได้ฟังเคล็ดลับก็รีบปฏิบัติตามคำแนะนำของสหายแต่โดยดี
จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่พ่อค้ากำลังประกอบกิจวัตรในการทำพิธีให้หายกลัวเมียอยู่นั้น ฝ่ายเมียเผอิญได้ยิน จึงเดินเข้ามาแล้วตบไปที่กบาลของผัวเข้าเต็มแรง จากนั้นจึงตะคอกถามว่า “เมื่อกี้ลื้อท่องอะลายย?” ด้านพ่อค้าเมื่อโดนตบกบาลพร้อมกับได้ยินเสียงเมียก็สะดุ้งโหยง ก่อนกล่าวตอบไปว่า “อั๊วยังทำพิธีไม่เสร็จเลย แถมยังไม่ได้ท่องประโยคถัดไป ลื้อทำไมต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟล่วย?”
เมื่อฝ่ายเมียถามว่า “ประโยคที่กำลังจะพูดต่อไปว่ายังไง?” ฝ่ายผัวจึงตอบไปว่า “ประโยคเต็มๆ มันว่า อั๊วไม่กลัวลื้อ! อั๊วไม่กลัวลื้อ ... ถ้าอั๊วไม่กลัวลื้อแล้วจะกลัวใครล่าววว?"
เรียบเรียงจาก 《笑苑千金》โดย นิรนาม, ไม่ระบุราชวงศ์