ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 15 ซึ่งตรงกับสมัยราชวงศ์หมิง ค.ศ. 1405 กองเรือของเจิ้งเหอ (郑和) ออกเดินทางเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีกับดินแดนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และรอบมหาสมุทรอินเดีย ครั้งนั้นกองเรือใช้เส้นทางผ่านช่องแคบมะละกา เปิดโอกาสให้ชาวจีนได้ติดต่อค้าขายกับผู้คนในแถบนี้มากขึ้น นำมาสู่การตั้งรกรากในแถบคาบสมุทรมลายู เรื่อยไปจนถึงเกาะชวา ซึ่งเป็นที่ตั้งของประเทศมาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซียในปัจจุบัน ชาวจีนอพยพเหล่านี้ บางส่วนก็เป็นลูกเรือที่เดินทางมากับกองเรือหลวง ส่วนใหญ่เป็นชายโสดที่เดินทางมาขายแรงงานในเหมืองแร่หรือบุกเบิกที่ดินรกร้าง เมื่อตั้งรกรากอยู่ในต่างแดนได้สักระยะ จึงมักแต่งงานกับหญิงพื้นเมือง และให้กำเนิดลูกหลานเลือดผสมเชื้อสายจีน-มลายูที่เรียกว่า ชาวเปอรานากัน หรือ บาบ๋า-ย่าหยา นั่นเอง
ลิงค์ ดาวน์โหลดจดหมายข่าวฉบับเต็ม
อ่าน จดหมายข่าวอาศรมสยาม-จีนวิทยา
