เซาท์ไชน่ามอร์นิ่งโพสต์ - พบสุดยอดหลักฐานด้านโบราณคดีบนดินแดนมังกรอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อผลการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์บนแผ่นดินใหญ่ล่าสุดฟันธงว่าเครื่องปั้นดินเผาเซลาดอน (celadon) ในยุคแรกสุดนั้นผลิตขึ้นที่แหล่งผลิต “ไฮเทค” ในเมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนันเมื่อราว 3,700 ปีก่อน
ทว่าใช้เทคโนโลยีการเผาไฮเทค ที่ชาวยุโรปเพิ่งรู้จักกันในสมัยปฏิวัติอุตสาหกรรมเมื่อ 200 กว่าปีก่อนมานี่เอง
ศาสตราจารย์หวัง ฉางซุย ผู้เชี่ยวชาญด้านการคำนวณอายุโบราณวัตถุแห่งสถาบันวิทยาศาสตร์จีน (CAS) ในกรุงปักกิ่งและเป็นหัวหน้าคณะผู้วิจัยงานศึกษาชิ้นนี้ระบุว่า แหล่งผลิตดังกล่าวอยู่ในบริเวณแหล่งโบราณคดียุคสำริดเอ้อหลี่โถว ใกล้แม่น้ำเหลือง หรือฮวงโห และเครื่องปั้นดินเผาเซลาดอนในยุคแรกสุด ซึ่งพบในสภาพเศษชิ้นส่วนนั้น เป็น “ความสำเร็จอันน่าทึ่ง” ของอารยธรรมยุคโบราณทีเดียว
การผลิตเซลาดอน ซึ่งเป็นเครื่องปั้นดินเผาเคลือบสีเขียวประณีตงดงามที่สุดประเภทหนึ่งของจีน ต้องใช้อุณหภูมิความร้อนสูง ซึ่งโดยปกติแล้วจะสูงกว่า 1,100 องศาเซลเซียส
อุณหภูมิร้อนแรงขนาดนี้ยากจะไปให้ถึงได้ในสมัยโบราณนานโพ้น ก่อนสมัยการปฏิวัติอุตสาหกรรม เพราะปัญหาด้านเทคนิคหลายอย่าง เช่นการควบคุมความร้อน และการออกแบบเตาเผา
“ นั่นก็แสดงว่า จีนได้พัฒนาและช่ำชองเทคโนโลยีอุณหภูมิความร้อนสูงมาก่อนภูมิภาคใดในโลก จนถึงศตวรรษที่ 17 หรืออีก 3,000 ปีต่อมานั่นล่ะ เตาเผาคล้าย ๆ กันนี้จึงเริ่มปรากฏขึ้นในยุโรป” ศาตราจารย์หวังอธิบาย
ก่อนหน้าการค้นพบที่แหล่งโบราณคดียุคสำริดเอ้อหลี่โถวนั้น เชื่อกันมานานหลายสิบปีแล้วว่า การผลิตเซลาดอนในจีนเริ่มทำกันในปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออกเมื่อราวค.ศ 200 โดยผลการวิเคราะห์ทางเคมีเศษเครื่องปั้นดินเผาจากสุสานราชวงศ์ฮั่นตะวันออกในเมืองซางอี้ว์ มณฑลเจ้อเจียง เครื่องปั้นดินเผาเหล่านี้ผลิตขึ้นด้วยอุณหภูมิความร้อนสูงถึงประมาณ 1,310 องศาเซลเซียส
การศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับอายุเซลาดอนของศาสตราจารย์หวังและคณะครอบคลุมเซลาดอน ที่เก่าแก่กว่านั้น และพบว่า ส่วนใหญ่เผาที่อุณหภูมิสูงกว่า 1,100 องศาเซลเซียสเล็กน้อย
การศึกษาของศาสตราจารย์หวังระบุว่า เซลาดอนที่เอ้อหลี่โถวถือกันว่า เป็นเครื่องปั้นดินเผาเคลือบรุ่นแรกเริ่ม แต่ผลิตด้วยอุณหภูมิความร้อนด้วยเทคโนโลยีเดียวกับเศษชิ้นส่วนเซลาดอนส่วนใหญ่ที่พบในสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง
งานศึกษาชิ้นนี้ตีพิมพ์ในวารสาร Archeology เมื่อเดือนพ.ย. ที่ผ่านมา
นักวิจัยเครื่องเซรามิกโบราณประจำสถาบันเซรามิกเซี่ยงไฮ้ของสถาบันวิทยาศาสตร์จีนกล่าวว่า งานศึกษาชิ้นนี้จะก่อให้เกิดการถกเถียงกันอย่างกว้างขวางต่อไป โดยตามความเชื่อของผู้คนในจีนและต่างประเทศนั้นยังคงชื่นชมเซลาดอนในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออกว่า เป็นแหล่งกำเนิดของเซลาดอน
ด้านศาสตราจารย์ซู หง นักวิจัยของสถาบันโบราณคดีของสถาบันสังคมศาสตร์จีน และนักโบราณคดีแถวหน้าในการค้นคว้าแหล่งโบราณคดีเอ้อหลี่โถวกล่าวว่า แม้ยังคงมีการถกเถียงเกี่ยวกับแหล่งกำเนิดของเซลาดอน แต่หลักฐานจากเอ้อหลี่โถวก็บ่งชี้หนักแน่นว่า บริเวณแห่งนี้เป็นศูนย์กลางอารยธรรมยุคแรกสุดของจีน
บริเวณดังกล่าวมีพื้นที่กว้างราว 3 ตารากิโลเมตร ครอบคลุมสิ่งของในนครโบราณแห่งหนึ่ง ซึ่งมีอายุระหว่าง 1,900 ก่อนคริสตกาล- 1,500 ก่อนคริสตกาลในช่วงสมัยราชวงศ์เซี่ย ซึ่งเป็นราชวงศ์แรกของจีน ตามบันทึกในสมัยโบราณ
มีการค้นพบแหล่งโบราณคดีเอ้อหลี่โถวเมื่อปลายทศวรรษ 1950 โดยพบหลักฐานชิ้นสำคัญ ๆ เช่น โรงผลิตสำริดยุคแรกสุด พระราชวัง ถนน หรือแม้กระทั่งรอยทางของล้อรถ
“ก่อนเอ้อหลี่โถว แหล่งอารยธรรมในจีนมีขนาดเล็ก กระจัดกระจายกันอยู่ในหลายภูมิภาค เหมือนดวงดาวในท้องฟ้ายามค่ำ การปรากฏขึ้นของเอ้อหลี่โถวก็เหมือนกับดวงจันทร์ที่ขึ้นบนท้องฟ้า ทำให้ดาวเหล่านั้นซีดแสงไป” ศาสตราจารย์ซูเปรียบเทียบ
“ หลักฐานทางโบราณคดีมากมาย ที่พบในด้านความเจริญก้าวหน้าของเทคโนโลยีและวัฒนธรรม ทำให้ผมเชื่อว่าที่นี่คือจุดเริ่มต้นของประเทศจีน” เขากล่าวอย่างมั่นใจ
