เปยกงเสออิ่ง : เห็นเงาธนูในจอกเป็นงู

杯弓蛇影
 
杯 (bēi) อ่านว่า เปย แปลว่า แก้ว/จอก
弓 (gōng) อ่านว่า กง แปลว่า คันธนู
蛇 (shé) อ่านว่า เสอ แปลว่า งู
影 (yǐng) อ่านว่า อิ่ง แปลว่า เงา

ในอดีตมีขุนนางผู้หนึ่ง นามว่า “เยว่กว่าง” เขามีสหายสนิทอยู่ผู้หนึ่ง ยามใดที่มีเวลาว่าง สหายผู้นี้ก็มักจะมาดื่มสุราพลางสนทนาอยู่ที่บ้านของเขาเสมอๆ

ช่วงหนึ่ง สหายสนิทของเยว่กว่างหายหน้าหายตาไป เขาจึงได้รุดไปเยี่ยมด้วยความคิดถึง แต่พอไปถึงบ้านก็พบว่าสหายผู้นั้นครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียง มีสีหน้าเหลืองซีดคล้ายป่วยหนัก เยว่กว่างจึงสอบถามถึงที่มาที่ไปของอาการป่วยว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ทว่าสหายของเขาก็อึกอักไม่ยอมตอบ จนกระทั่งถามไปมาอยู่ 3 รอบจึงยอมเปิดปากบอกเยว่กว่างว่า “วันก่อนที่ดื่มสุราอยู่ที่บ้านของท่าน ข้าเห็นในจอกสุรามีงูสีแดงตัวเล็กแหวกว่ายอยู่ ตอนนั้นข้าขยะแขยงมากเลยคิดว่าจะหยุดดื่ม แต่พอดีกับที่ท่านนั้นคะยั้นคะยอให้ข้าดื่ม ด้วยเกรงเสียมารยาทจำต้องกลั้นใจดื่มสุราที่มีงูตัวนั้นลงไป ตั้งแต่นั้นมาข้าก็เอาแต่คิดว่าในท้องตนเองมีงูตัวเล็กอาศัยอยู่ พาลไม่อยากอาหาร อยากแต่จะอาเจียน ถึงตอนนี้ก็เกือบครึ่งเดือนแล้ว จึงมีสภาพดังที่ท่านเห็น”

เยว่กว่างเมื่อได้ฟังก็ให้คลางแคลงใจยิ่งนัก ว่าเหตุใดงูจึงไปอยู่ในจอกสุราได้ เมื่อกลับมาถึงบ้านเขาก็เดินครุ่นคิดไปมาอยู่ในห้อง พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคันธนูแกะสลักเคลือบเงาอย่างดีแขวนประดับอยู่ที่ฝาผนัง จึงคิดขึ้นมาว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ว่าเรื่องเกิดจากคันธนูแกะสลักนี้ ดังนั้นเยว่กว่างจึงรินสุรามา 1 จอก วางไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงยืนสลับตำแหน่งไปมาอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายจึงพบเงาสะท้อนของธนูแดงคันนั้นปรากฏอยู่ในจอกสุรา เมื่อประกอบกับสุราที่เป็นของเหลวกระฉอกไปมา จึงคล้ายกับงูแดงตัวน้อยๆ ลงไปแหวกว่ายอยู่ในจอกจริงๆ
เพื่อแก้ข้อเข้าใจผิดของสหายสนิท เยว่กว่างจึงรีบส่งเกี้ยวไปรับสหายที่นอนป่วยมาที่บ้านทันที และเชิญสหายให้นั่งประจำตำแหน่งเดิมในครั้งก่อนที่เคยมาดื่มสุรา จากนั้นรินสุราให้เต็มจอก แล้วเอ่ยถามว่า “ท่านเห็นสิ่งใดในจอกสุรานี้หรือไม่?” เมื่อสหายผู้นั้นก้มลงมอง ก็ร้องออกมาว่า “งู! งู! เป็นงูสีแดงตัวเล็กอีกแล้ว” เยว่กว่างได้ยินก็หัวเราะออกมา และชี้ไปที่รูปธนูแกะสลักที่แขวนอยู่บนผนังและกล่าวว่า “ท่านลองเงยหน้ามองดู” เมื่อสหายของเขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นคันธนูแกะสลัก และก้มมองเงาในจอกสุราสลับกัน ก็เข้าใจเรื่องราวโดยกระจ่างแจ้ง พลันรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก อาการป่วยก็ทุเลาและหายดีในที่สุด

สำนวน “เปยกงเสออิ่ง” หรือ “เห็นเงาธนูในจอกเป็นงู” ใช้เปรียบเทียบกับคนขวัญอ่อน แตกตื่นตกใจกลัวไปกับจินตนาการที่ตนเองสร้างขึ้นโดยไม่สำรวจความจริงให้ถ่องแท้

สำนวนนี้ใช้ในตำแหน่งภาคแสดง(谓语) หรือส่วนขยายนาม (定语)

ตัวอย่างประโยค
 
她敏感得很，常杯弓蛇影，自己吓自己。
หล่อนเป็นคนขวัญอ่อนมาก มักจะ ~ หลอกตัวเองให้กลัวเอง