孟 (mèng) อ่านว่า เมิ่ง หมายถึง เมิ่งจื่อ
母 (mǔ) อ่านว่า หมู่ แปลว่า มารดา
三 (sān) อ่านว่า ซาน แปลว่า สาม
迁 (qiān) อ่านว่า เชียน แปลว่า อพยพ โยกย้าย
เมิ่งจื่อ คือนามของปราชญ์นามกระเดื่องของลัทธิขงจื๊อ บิดาของเมิ่งจื่อล่วงลับไปตั้งแต่สมัยที่เขายังเป็นเด็ก ส่วนมารดาเป็นม่ายมิได้แต่งงานใหม่
ครั้งหนึ่ง ขณะที่สองแม่ลูกอาศัยอยู่ข้างป่าช้า เมิ่งจื่อและบรรดาเด็กๆ เพื่อนบ้านต่างพากันเล่นสนุก เลียนแบบท่าทางที่ผู้ใหญ่คุกเข่าร้องไห้คร่ำครวญอาลัยศพ จนกระทั่งมารดาของเมิ่งจื่อพบเห็น คิดว่าไม่ดีแน่ จึงตัดสินใจย้ายบ้าน พาเขามาอยู่ที่ใหม่ข้างตลาดใกล้กับชุมชนที่มีคนพลุกพล่าน ที่นี่ เมิ่งจื่อและเด็กๆ เพื่อนบ้าน เล่นเลืยนแบบท่าทางของพ่อค้าแม่ค้าที่ทำการค้าขายในย่านนั้น ทั้งท่าทางเรียกลูกค้า ดูแลรับรองลูกค้า กระทั่งต่อรองราคาก็แสดงกันได้อย่างสมบทบาท ทว่าเมื่อถูกมารดาพบเห็น ก็คิดว่าที่นี่ไม่เหมาะสม จึงพากันย้ายบ้านอีกครั้ง ครานี้ย้ายมาอยู่ข้างโรงเรียน ที่นี่เมิ่งจื่อเริ่มเรียนรู้ เปลี่ยนเป็นมีสัมมาคารวะ รักการอ่าน ทำให้มารดาพอใจเป็นอันมาก และตกลงใจอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไป
มารดาของเมิ่งจื่อย้ายบ้านถึง 3 ครั้ง เพื่อเพียรแสวงหาสถานที่ที่ดี สภาพแวดล้อมเหมาะสมในการสั่งสอนบุตร ภายหลังผู้คนนำคำกล่าวที่ว่า "เมิ่ง หมู่ ซาน เชียน" หรือ "มารดาเมิ่งจื่อย้ายบ้าน 3 ครา" มาใช้เพื่อเปรียบเปรยว่า คนเราควรจะเลือกอยู่ใกล้คนดี เรื่องดี และสิ่งที่ดีงาม
