ดวงใจพ่อแม่แหลกสลายทำไมเด็กนักเรียนล้มตายเป็นเบือ?

เอเอฟพี – หยาง เจวียน นักเรียนหญิงวัยรุ่นในมณฑลเสฉวนรอดพ้นเงื้อมมือมัจจุราชมาได้เพียงเสี้ยววินาที ทว่าเด็กนักเรียนโรงเรียนอื่น ๆ อีกหลายพันคน ไม่โชคดีเหมือนเธอ

ขณะเกิดเหตุวันนั้น โรงเรียนทั่วภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีนกำลังมีนักเรียนอยู่เต็มชั้นเรียน พวกเขากำลังเรียนบทเรียนภาคบ่าย แต่แล้วจู่ ๆ แผ่นดินก็สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นปานฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย อาคารเรียนพังคืนลงมาทับครูและนักเรียนจมมิด
ตอนที่ผนังห้องเริ่มเขย่ารุนแรงนั้น หยางกับเพื่อนอีก 34 คนกำลังเรียนวิชาเลขคณิตบนอาคารชั้นที่ 3 ของโรงเรียนมัธยมจี๋ว์หยวน ซึ่งอยู่ในถิ่นชนบท ห่างจากศูนย์กลางแผ่นดินไหวราว 50 กิโลเมตร

“คุณครูคณิตศาสตร์ของหนูไหวตัวเร็วมาก” หยางเล่า
“เธอบอกให้พวกเรารีบวิ่งลงบันได ออกไปอยู่กลางแจ้ง เลยไม่มีใครบาดเจ็บ”

อีกไม่กี่อึดใจต่อมา อาคารเรียน 5 ชั้นหลังนั้น ก็พังครืน กลบฝังเด็ก ๆ ที่หนีไม่ทันติดอยู่ข้างใต้แผ่นคอนกรีตและโลหะหนักหลายตัน

“หนูไม่อยากเชื่อเลยว่ามันเกิดขึ้นจริง ๆ ยังกับความฝัน” นักเรียนผู้โชคดีบอก ขณะยืนถือร่มกลางสายฝน มองไปยังเบื้องหน้า ซึ่งเป็นซากปรักหักพังของโรงเรียนเธอเอง

ทว่าสำหรับเด็กนักเรียนชายชื่อ เหอ ซิงหาว อายุ 15 ปีเท่าหยาง เขาไม่อาจรักษาชีวิตให้รอดได้ ร่างของเหอถูกดึงออกจากกองอิฐในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เพื่อรอให้พ่อแม่หัวใจแหลกสลายทำพิธีศพ เหอเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของพ่อแม่เหมือนเด็กชาวจีนอายุรุ่นราวคราวเดียวกันอีกมากมาย ซึ่งเป็นผลผลิตจากนโยบายลูกคนเดียวของรัฐบาลจีน เพื่อควบคุมจำนวนประชากร

“เค้าเป็นเด็กดี ความประพฤติเรียบร้อย ทำการบ้านทุกวัน” ป้าของเด็กชายเล่า น้ำตาปริ่มไหลออกมาอีก

ซากโรงเรียนมัธยมจูหยวน คาดกันว่าเป็นสุสานฝังร่างนักเรียนถึง 900 คน โดยเจ้าหน้าที่กู้ภัยดึงศพออกมาได้กว่า 50 ศพแล้ว มีประชาชนหลายหมื่นคนเสียชีวิต หรือถูกฝังทั้งเป็นอยู่ข้างใต้เศษอิฐเศษหินกองพะเนินทั่วมณฑลเสฉวน และภูมิภาคใกล้เคียง และความจริงที่น่าสยดสยองก็คือมีโรงเรียนพังถล่มมากมาย

ที่โรงเรียนประถมเพิ่งก่อสร้างใหม่แห่งหนึ่งในเมืองตูเจียงเยี่ยน ห่างไม่กี่กิโลเมตรจากโรงเรียนมัธยมจี๋ว์หยวน เมื่อวันพุธ (14 พ.ค.2551) เจ้าหน้าที่สามารถช่วยครูและนักเรียน 100 คนออกมาได้ แต่อีกกว่า100 คนยังคงจมอยู่ใต้ซากอาคาร

แต่ที่ตึกกลางของโรงเรียนมัธยมเป่ยชวน ในเมืองเหมียนหยางไม่ไกลกัน สำนักข่าวซินหัวรายงานว่า ครูและนักเรียนอาจตายหรือสูญหายไม่ต่ำกว่า 1,000 คน และอาจมีนักเรียนอีกกว่า 200 คนถูกฝังที่โรงเรียนอีก 2 แห่งในเมืองฮั่นหวัง

ที่เมืองฉงชิ่ง ห่างจากศูนย์กลางแผ่นดินไหวหลายร้อยกิโลเมตร อาคารเรียน 2 หลังระเบิด คร่าชีวิตนักเรียนชั้นประถม 5 คน บาดเจ็บกว่า 100 คน

ย้อนกลับมาที่โรงเรียนมัธยมจูหยวน หน่วยกู้ภัยได้กั้นล้อมอาคารโรงเรียน เพื่อความสะดวกในการเก็บกู้ผู้เคราะห์ร้ายใต้แผ่นคอนกรีตมหึมา พ่อแม่ญาติพี่น้องของเด็กเฝ้าชะเง้อคอยอย่างกระวนกระวายกลางพื้นโคลนเฉอะแฉะ พ่อแม่บางรายได้รับร่างไร้วิญญาณของลูกรักเรียบร้อยแล้ว เมื่อไม่มีสิ่งใดพอให้หวังอีกต่อไป จึงได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่เพียงลำพัง หรือกอดคู่ชีวิตร่ำไห้ร่วมกัน

บ้างก็จุดธูป หรือประทัดอ้อนวอนบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยความหวังลม ๆ แล้งๆ
อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความทุกข์ระทม หลายคนเริ่มฉุกคิด และเกิดคำถามประดังเข้ามา ทำไมเด็ก ๆต้องประสบเคราะห์กรรม? ทำไมโรงเรียนถึงพังมากมายขนาดนี้? ในขณะที่อาคารสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงกันกลับยืนหยัดอยู่ได้

“ผมจะบอกให้คุณฟังก็ได้ว่าทำไมโรงเรียนถึงถล่ม” ชายชราคนหนึ่งเอ่ย แกกำลังยืนดูการกู้ภัยอยู่ข้างนอกโรงเรียนมัธยมจี๋ว์หยวน
“เพราะมันก่อสร้างกันชุ่ย ๆ น่ะซิ คนมันอยากแต่จะประหยัดเงิน” แกเฉลย

ที่เมืองเป่ยชวน หรือ แม้แต่พื้นที่อื่นๆในมณฑลเสฉวน เหยื่อจากธรณีพิโรธน้อยคนนักที่จะมีโอกาสรอดพ้นจากมือของมัจจุราช ขณะที่หน่วยกู้ภัยของจีนก็พยายามทุ่มกำลังอย่างเต็มกำลังเพื่อเข้าช่วยเหลือผู้ประสบภัยในแต่ละพื้นที่

ซ่ง ซินอี้หนูน้อยวัยเพียง 3 ขวบ หนึ่งในจำนวนผู้เคราะห์ร้ายจากเหตุแผ่นดินไหวได้รับความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่เมื่อวันพุธ(14พ.ค.) หลังจากที่ติดอยู่ภายใต้บ้านซึ่งพังลงมาและรอความช่วยเหลือนานกว่า 40 ชั่วโมง แต่ทว่าภาพที่เห็นกลับสร้างความสลดให้กับเจ้าหน้าที่ไม่น้อย เนื่องจากผู้เป็นพ่อและแม่ได้สละชีวิตตนเองเพื่อปกป้องลูกรักจนวินาทีสุดท้าย

เมื่อทหารจากกองทัพปลดแอกเข้าถึงพื้นที่ จึงรีบนำตัวของซ่ง ซินอี้ออกจากซากอาคารที่ทับตัวของหนูน้อย และรีบให้การพยาบาลอย่างเร่งด่วน