เบื้องหลังปาฏิหาริย์แผ่นดินไหว! รอดตายเพราะ “ติดดูโทรทัศน์”

เดอะ วอลล์ สตรีต เจอร์นัล – เสิ่น เผยหยุน รอดชีวิตมาได้ หลังจากติดอยู่ใต้ซากปรักหักพังของอาคารนานถึง 146 ชั่วโมง หรือราว 6 วันกว่า

ตามปกติธรรมดาแล้ว คนเราสามารถมีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดโดยไม่กินอาหาร หรือน้ำเลยได้เพียง 72 ชั่วโมงเท่านั้น และถ้าดื่มน้ำเพียงอย่างเดียว จะสามารถมีชีวิตอยู่ได้ประมาณ 1 สัปดาห์  ใครๆ จึงพากันบอกว่า เขามีชีวิตปาฏิหาริย์!

เมื่อคืนวันอังคาร (20 พ.ค.) ทีมกู้ภัยดึงใครคนหนึ่งขึ้นมาได้จากใต้สุสานคอนกรีต และคงจะเป็นผู้รอดชีวิตอย่างปาฏิหาริย์คนหนึ่งในกลุ่มสุดท้ายแล้วกระมัง? สำหรับแผ่นดินไหวที่มณฑลเสฉวน ซึ่งล้างผลาญชีวิตผู้คนไปแล้วกว่า 40,000 คน

หวัง โหย่วฉวิน หญิงชรา วัย 60 ปี ถูกฝังทั้งเป็นอยู่นานถึง 195 ชั่วโมง หรือราว 8 วัน โดยติดอยู่ระหว่างก้อนหินขนาดใหญ่ 2 ก้อน ก่อนหน้านั้นในวันเดียวกัน หม่า หยวนเจียง ผู้บริหารโรงไฟฟ้าแห่งหนึ่งทนอึดอยู่ใต้ซากตึกสำนักงานนานถึง 179 ชั่วโมง จึงได้รับการช่วยเหลือ

บางที เสิ่น วัย 52 ปี รอดชีวิตมาได้ อาจเป็นเพราะเขาติดโทรทัศน์งอมแงม

วันที่ 12 พฤษภาคม หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว เสิ่น ก็ย้อนกลับไปที่ห้องรวมบนชั้นสองของอาคารบริษัท ซึ่งเป็นตึก 7 ชั้น เพื่อดูโทรทัศน์

“ผมชอบดูรายการทีวีเรื่องเกี่ยวกับภัยพิบัติ และวิธีเอาชีวิตรอด” เขาเล่า

ดังนั้น พอห้องเริ่มเขย่าเมื่อเวลา 14.28 น.เสิ่น จึงลุกพรวดจากเก้าอี้ เผ่นไปด้านหลังของห้อง ไปอยู่ใต้กรอบประตูในทันที เหมือนหนังฮอลลิวูดเลย

เขาตะโกนเรียกเพื่อนร่วมงาน ซึ่งอายุน้อยกว่า ให้มาอยู่ด้วยกัน ชายหนุ่มคนนั้นกำลังยืนอยู่ใกล้ระเบียง แต่เพื่อนไม่ยอมมา จึงเสียชีวิต เวลาผ่านไปราว 2 วินาที เสิ่น จำได้ ห้องทั้งห้องก็พังครืนลงมาเหนือตรงที่เขาอยู่พอดิบพอดี

“จากนั้น ทุกอย่างก็มืดไปหมด” หนุ่มใหญ่ปาดน้ำตา ใบหน้าซีดเซียว ขณะนอนเล่าเหตุการณ์อยู่ที่โรงพยาบาลเมืองเฉิงตู แม้ภายในห้องคนไข้มีการพรางแสง เพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนดวงตาคนไข้ ที่ยังคงไวต่อแสง แต่เสิ่นก็ยังยกมือปิดตาบ่อยๆ

พอธรณีคลายพิโรธ ท่ามกลางความมืดมิด สิ่งแรกที่ชายเคราะห์ร้ายกังวล ก็คือ ต้องพยายามช่วยเหลือเพื่อนๆ ร่วมงาน แต่สักประเดี๋ยวก็รู้ว่า ขาข้างหนึ่งติดอยู่ใต้ชิ้นส่วนของเพดานห้อง ถูกกักอยู่ภายในช่องแคบๆ ขยับเขยื้อนได้แต่มือกับศีรษะเท่านั้น

เสิ่น เริ่มตะโกนเรียกนายจ้าง “ผอ.ครับ เฮ้! ผอ.” แต่ไม่มีเสียงตอบ

เขาพยายามใช้มือผลักก้อนหินรอบตัว ทว่า อาฟเตอร์ช็อกกลับทำให้สถานการณ์เลวลง โดยพรั่งพรูเศษหินลงมารอบตัวมากกว่าเดิม อีกไม่กี่ชั่วโมงถัดมา ราว 16.00 น.เขาคิด คนติดทีวีงอมแงมจึงยอมแพ้ หยุดตะโกนเรียกเพื่อน หยุดขุดคุ้ยจนมืออาบเลือด

“จบเกม” รำพึงกับตัวเอง

เวลานั้น แม้มีความเครียดกดดัน แต่ก็ยังไม่มีอิทธิพลเหนือไปกว่าสติสัมปชัญญะในการคาดการณ์สถานการณ์อย่างแม่นยำ

“ผมกะเอาว่า เราอาจต้องตายที่นี่ ใต้กองหิน และยังคิดว่าถ้าเกิดมีใครมาช่วยก็ดีสิ แต่ถ้าไม่มี ก็คงทำได้แค่ทนรออยู่ที่นี่”

ในห้วงเวลาอันทุกข์ทรมานแสนสาหัสนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งร้องเรียก แม้บอกไม่ได้ว่าเสียงนั้นอยู่ไกลออกไปแค่ไหน แต่เขาก็ตะโกนตอบ
“ผมอยู่ตรงนี้ ถูกแผ่นดินไหวฝังอยู่ใต้ซากตึก มีใครมาช่วยผมได้บ้างไหม?” จำได้ว่าพูดออกไปอย่างนั้น แต่ เด็กคนนั้นไม่ได้ยินเขา

เวลาผ่านไป... ความมืดเป็นสิ่งโหดร้ายที่สุด

“โอ! ความมืด โอ! มันมืดมิดไปหมด ผมไม่รู้ว่าความมืดจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่”
เสิ่นหลับๆ ตื่นๆ ในความพร่าเลือนของกาลเวลา เขารู้สึก “หิวข้าวและกระหายน้ำจนท้องกิ่ว”

ขณะที่ฝนกำลังตกอยู่ในโลกภายนอก น้ำฝนไหลซึมลงมา เสิ่นใช้มือรองได้สองสามหยด มันไม่พอ จึงตัดสินใจทำเหมือนอย่างที่เคยดูในหนัง โดยหยิบวัตถุ คลับคล้ายใบไม้ มารองน้ำปัสสาวะตัวเอง แล้วจึงค่อยๆ จิบ

ปรากฏว่า การดื่มน้ำปัสสาวะช่วยให้ผู้ประสบภัยแผ่นดินไหวหลายคนรอดชีวิตมาได้ หวัง ชวนปัง คนงานที่ได้รับการช่วยชีวิตเมื่อวันจันทร์ (19 พ.ค.) จากบ่อเหมืองแมงกานิสในเขตชิงชวนบอกว่า ตนดื่มน้ำปัสสาวะตัวเอง เพื่อรักษาน้ำในร่างกาย ด้านสำนักข่าวซินหัว รายงานว่า เผิง จื่อจวิน อายุ 46 ปี รอดตาย เพราะกินบุหรี่และกระดาษเช็ดปาก พร้อมกับกลั้วคอด้วยน้ำ มีคนติดอยู่ใต้ซากที่เดียวกันกว่า 10 คน แต่เสียชีวิตหมด เพราะไม่ฟังที่เขาแนะนำให้ดื่มน้ำปัสสาวะตัวเอง

เสี่ยว เจิ้นเหลียง นายแพทย์โรงพยาบาลเมืองเฉิงตู ซึ่งรักษาเสิ่น ระบุว่า การดื่มน้ำปัสสาวะไม่มีอันตรายแต่อย่างใด เพราะมันมีคุณสมบัติเหมือนยาฆ่าเชื้อโรค “แต่ควรดื่มทันที” ก่อนเชื้อแบคทีเรียจะเจริญเติบโตมากเกินไป

คุณหมอเสี่ยว กล่าวว่า จากประสบการณ์ของเสิ่น ทำให้ทราบว่ามีสิ่งจำเป็น 3 ประการในการรักษาชีวิตได้แก่การเข้าใจหลักปฏิบัติขั้นพื้นฐานในยามฉุกเฉิน, การเข้าถึงอาหารและน้ำ และรักษาพลังงานร่างกายไว้ “คุณเสิ่นเป็นผู้รักษาชีวิตของตนเอง” คุณหมอเสี่ยวสรุป

หลังจากเกิดแผ่นดินไหวราว 3 วัน มีเจ้าหน้าที่กู้ภัยกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมาทางซากตึกสำนักงานของเสิ่น แล้วขึ้นมาย่ำบนกองปรักหักพัง เมื่อได้ยินเสียง เสิ่นสามารถบอกได้ว่าพวกนั้นสวมรองเท้าบู๊ตหนัง ทว่าความเคลื่อนไหวของเจ้าหน้าที่ยิ่งทำให้โพรงยุบตัว

“หยุดเจาะนะ!” เสิ่นตะโกน

เจ้าหน้าที่ได้ยินเสียง แต่เสิ่นถูกฝังลึกมาก เขาบอกให้เจ้าหน้าที่คอยติดตามทิศทางจากเสียงของเขา เจ้าหน้าที่กู้ภัยต้องระมัดระวังไม่ให้ซากตึกถล่มซ้ำ การดึงเสิ่นออกมาจึงกินเวลานานหลายวัน ทันทีที่เสิ่นปรากฏแก่สายตา เจ้าหน้าที่รีบจ่อหลอดให้เขาดูดน้ำผสมน้ำตาลทันที

ลูกชายของนักดูทีวีรายนี้ บอกว่า เขาเฝ้าเป็นห่วงพ่ออยู่นานหลายวัน ก่อนจะได้รับแจ้งว่าผู้บังเกิดเกล้ายังมีชีวิตอยู่

“พ่อผมออกกำลังกายทุกวันฮะ และสุขภาพดีมาก”

“ผมรู้ว่า พ่อเป็นคนจิตใจทรหดอดทน”

ตอนที่เจ้าหน้าที่ดึงเสิ่นหลุดออกมาได้ในที่สุดแล้วนั้น พวกเขาถามว่า
“คุณนี่สร้างปาฏิหาริย์จริง ๆ ทำได้ยังไงนะ”

เสิ่นได้แต่ตอบไปว่า “ลืมเรื่องมีชีวิตปาฏิหาริย์เถอะ ผมดื่มน้ำปัสสาวะน่ะ”