ตรรกกะวิบัติ “ความรวย” กับ “ความจน”

เสาหลักในการทำให้ประเทศเดินหน้าคือภาคเอกชน ที่ต้องจ่ายภาษีมาพัฒนาประเทศ ยิ่งเมื่อมีขนาดใหญ่ขึ้น ยิ่งต้องจ่ายภาษีอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ซึ่งยากที่จะหลบเลี่ยง

นอกจากนี้ ใบอนุญาตในการดำเนินการต่าง ๆ ที่ภาคเอกชนขนาดใหญ่ต้องจ่าย ก็เป็นหลักหลายแสนล้านบาท นั่นหมายถึง เม็ดเงินภาษีมหาศาลที่นำไปใช้ในการพัฒนาประเทศ

ในยุคปัจจุบันการสร้างความเกลียดชังด้วยวลี “เจ้าสัว” หรือ “นายทุน” รวยเพราะรัฐเอื้อ หรือเพราะเอาเงินคนจนไปนั้น ทำให้ต้องตั้งคำถามกลับไปว่า หากประเทศไหน ไม่มีเอกชนขนาดใหญ่ จะมีภาษีจากที่ไหนมาใช้พัฒนาประเทศ เพราะบริษัทเล็ก ๆ ก็ไม่สามารถสู้พายุการแข่งขันในยุคโลกาภิวัฒน์ได้ ด้วยสภาพการแข่งขันรุนแรงมาก ไม่มีการแคร์สัญชาติว่า คุณมาจากประเทศไหน

วันนี้คนไทยไม่ควรยอมให้คนนอกประเทศมาปั่นหัวให้เกลียดชังบริษัทไทย โดยไม่ศึกษาว่า ทำไมเขาทำสำเร็จ เขาเหล่านี้ทำงานหนักขนาดไหน เรียนรู้จากความผิดพลาดมาเท่าไร ถ้าคนส่วนใหญ่ในประเทศยังยากจน ก็ต้องตั้งคำถามใหม่ว่า ทำไมถึงจน? ไม่ใช่สรุปสมการเอาว่า เพราะมีคนรวย ซึ่งจริง ๆ แล้วคนรวย อาจรวยเพราะปรับตัวได้สำเร็จ เหมือนต้นตะบองเพชรในทะเลทรายที่ยืนหยัดอยู่ได้ แต่ที่คนยังจนอาจเป็นเพราะเรายังแก้ปัญหาไม่ถูกจุด หากเรากลัวคนจะรวย แล้วไปแก้ปัญหาด้วยการเก็บภาษีที่ดิน ก็จะทำให้ภาคอสังหาฯ ชะงักทั้งประเทศ ด้วยคนไม่กล้าซื้ออสังหาฯ เพิ่ม เป็นต้น

หากเราเชื่อสื่อนอกที่หลอกให้คนไทยไม่ชอบบริษัทใหญ่ ๆ อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

1. ไม่มีเจ้าสัวไทย บริษัทนอกก็มาครองตลาดแทน
2. ไม่มีเจ้าสัวไทย บริษัทนอกก็บุกตลาดไทยได้ ตั้งสำนักงานใหญ่ในสิงคโปร์ โดยไม่ต้องจ่ายภาษี
3. ไม่มีเจ้าสัวไทย ใครจะจ่ายภาษีหลายแสนล้านเอามาพัฒนาประเทศ
4. ไม่มีเจ้าสัวไทย การจ้างงานหลายแสนอัตราจะหายไป รัฐจะเอาภาษีจากลูกจ้างมาช่วยรัฐได้อย่างไร
5. ไม่มีเจ้าสัวไทย คนไทยจะรวยขึ้นจริงหรือ และมีนายเป็นคนต่างประเทศ จะรวยกว่าจริงหรือ
6. ไม่มีเจ้าสัวไทย ใครจะไปบุกตลาดต่างประเทศ นำร่องให้บริษัทขนาดกลางและเล็กไปต่างประเทศแบบพี่จูงน้อง
7. ไม่มีเจ้าสัว หรือ บริษัทใหญ่ ๆ ใครจะมีทุนมาทำวิจัยและพัฒนา (R&D) แข่งกับต่างประเทศ

หวังว่าวลีที่พูดกันบ่อยจนติดปากอย่าง ความเหลื่อมล้ำ รวยกระจุกจนกระจาย จะไม่ใช่การทำให้จนเท่าเทียมกัน แต่ต้องทำให้เอกชนใหญ่ ๆ มีจำนวนมากขึ้น มีเจ้าสัวไทยเพิ่มขึ้นในเมืองไทย มีผู้ประกอบการใหญ่ กลาง เล็ก ของไทยที่ร่วมมือกัน

ในส่วนรากหญ้า เกษตรกร จะทำให้รวยได้นั้น ก็ต้องกลับไปที่ การนำภาษีจากคนรวยมาบริหารอย่างชาญฉลาด โดยเฉพาะนำมาแก้ปัญหาน้ำและชลประทาน ทำเกษตรที่มีมูลค่าสูง จึงจะแก้ปัญหาความยากจน ไม่ใช่การใช้ตรรกะวิบัติ มาบอกว่า คนจนลง เพราะคนรวยเอาเงินไป หากมัวแต่คิดแบบนี้ นอกจากจะไม่แก้จน ยังทำให้ประเทศแตกแยกและอ่อนแอลงทุกวันอีกด้วย