นายอนุสิษฐ คุณากร เลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ (สมช.) กล่าวถึงการประชุมว่าด้วยการโยกย้ายถิ่นฐานแบบไม่ปกติ ในมหาสมุทรอินเดีย ในวันที่ 29 พฤษภาคมว่า เป็นการประชุมเพื่อพิจารณาแนวทางปฏิบัติในการดูแลชาวโรฮีนจาร่วมกับประเทศต่างๆ เนื่องจากเป็นปัญหาระดับภูมิภาค และองค์การระหว่างประเทศเองต้องเข้ามาร่วมมือกันในเรื่องความรับผิดชอบ ซึ่งจะต้องหาข้อยุติกันว่าจะร่วมมือกันในระดับไหน และประเด็นใดบ้าง เพื่อจะหาทางออกให้กับปัญหาดังกล่าว เพราะปัญหามีมาก ปริมาณของผู้ที่เดินทางทางเรือเข้ามาในน่านน้ำก็มีจำนวนมาก จนเป็นปัญหาให้กับหลายๆ ประเทศในภูมิภาคนี้ ซึ่งเชื่อว่าจะมีทางออกที่ดีพอสมควรกับการบริหารจัดการครั้งนี้
นายอนุสิษฐ ยอมรับว่า ชาวโรฮีนจาเหล่านี้ส่วนหนึ่งมาจากคอกซ์ บาซาร์ในบังกลาเทศ โดยที่คอกซ์ บาร์ซาร์เองมีค่ายอพยพที่สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นเอชซีอาร์) ไปสร้างเอาไว้ ซึ่งทางยูเอ็นเอชซีอาร์ก็ต้องนำเสนอ และมีแนวทางกลับเข้าไปพัฒนาพื้นที่ต้นทาง ทำให้ชาวโรฮีนจามีความสุข สามารถมีอนาคต ทำให้ไม่ต้องอพยพย้ายถิ่นออกมา ถือเป็นการแก้ไขปัญหาที่ดีที่สุด แต่ยังไม่แน่ใจว่าคำตอบในวันที่ 29 พฤษภาคม จะออกมาในแนวทางนี้หรือไม่ แต่เชื่อว่าจะมีคำตอบในวันดังกล่าว ส่วนจำนวนชาวโรฮีนจาที่มาจากคอกซ์ บาร์ซาร์ตนไม่สามารถระบุจำนวนได้ ซึ่งเชื่อว่ายังมีชาวโรฮีนจาที่มาจากที่นั่น ลอยลำอยู่กลางทะเล
อย่างไรก็ตาม ในการประชุมดังกล่าวองค์กรระหว่างประเทศมีส่วนสำคัญที่จะมาดำเนินการหามาตรการช่วยเหลือ เพราะอินโดนีเซีย มาเลเซีย และไทยเป็นประเทศปลายทาง ดังนั้นต้นตอของปัญหาควรได้รับการแก้ไข ยูเอ็นควรจะบริหารจัดการในภาพรวม
นายอนุสิษฐ ยอมรับว่า ชาวโรฮีนจาเหล่านี้ส่วนหนึ่งมาจากคอกซ์ บาซาร์ในบังกลาเทศ โดยที่คอกซ์ บาร์ซาร์เองมีค่ายอพยพที่สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็นเอชซีอาร์) ไปสร้างเอาไว้ ซึ่งทางยูเอ็นเอชซีอาร์ก็ต้องนำเสนอ และมีแนวทางกลับเข้าไปพัฒนาพื้นที่ต้นทาง ทำให้ชาวโรฮีนจามีความสุข สามารถมีอนาคต ทำให้ไม่ต้องอพยพย้ายถิ่นออกมา ถือเป็นการแก้ไขปัญหาที่ดีที่สุด แต่ยังไม่แน่ใจว่าคำตอบในวันที่ 29 พฤษภาคม จะออกมาในแนวทางนี้หรือไม่ แต่เชื่อว่าจะมีคำตอบในวันดังกล่าว ส่วนจำนวนชาวโรฮีนจาที่มาจากคอกซ์ บาร์ซาร์ตนไม่สามารถระบุจำนวนได้ ซึ่งเชื่อว่ายังมีชาวโรฮีนจาที่มาจากที่นั่น ลอยลำอยู่กลางทะเล
อย่างไรก็ตาม ในการประชุมดังกล่าวองค์กรระหว่างประเทศมีส่วนสำคัญที่จะมาดำเนินการหามาตรการช่วยเหลือ เพราะอินโดนีเซีย มาเลเซีย และไทยเป็นประเทศปลายทาง ดังนั้นต้นตอของปัญหาควรได้รับการแก้ไข ยูเอ็นควรจะบริหารจัดการในภาพรวม