เพลิงรักไฟมาร ตอนที่ 12
พรพจีรีบเดินจ้ำมาที่บ้านวิษธรด้วยความร้อนรุ่มในใจ เสียงหัวเราะเยาะคำพูดเย้ยหยามของนรินทร์ดังก้องอยู่ในหัว “ป่านนี้คงขึ้นสวรรค์ มีความสุขกันไปแล้วมั้ง” ในบ้านจิรดากำลังออดอ้อนป้อนอาหารให้วิษธรอยู่ที่มุมทานอาหารติดกับครัว “เป็นยังไงบ้างคะ” “อร่อยดีครับ” “อุ๊ย ปากคุณเปื้อนหมดเลย ดาเช็ดให้นะคะ” จิรดาดึงกระดาษเช็ดปากบนโต๊ะ ขยับเข้าไปใกล้ๆ เช็ดปากให้วิษธร จนดูเหมือนสองคนกำลังจะจูบกันอยู่รอมร่อ พรพจีเดินเข้าโถงบ้านมา เหลียวหาจนพบภาพบาดตานี้พอดิบพอดี “ธร” วิษธรผละตัวออกจากจิรดาลุกขึ้นยืนทันควัน
ละคร
•
เกมพยาบาท ตอนที่ 15
โรงพยาบาล ตอนกลางวัน ในห้องพักฟื้นคนไข้ ฉกาจนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงคนไข้ มีสายช่วยชีวิตระโยงระยางเต็มไปหมด ฉัตรชบายืนประกบคอยปลอบใจอำภา โดยมีฉัตรชนก เกษณีย์และศรุตยืนอยู่ห่างออกไปเล็กน้อย อำภาถามหมอที่ยืนอยู่ใกล้ๆ คุณฉกาจจะไม่ฟื้นจริงๆ เหรอคะคุณหมอ ก็อย่างที่หมอแจ้งให้ทราบก่อนหน้านี้นั่นล่ะครับ ว่าคนไข้มีโอกาสเป็นเจ้าชายนิทราสูง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็คงต้องรอดูอาการของคนไข้อย่างใกล้ชิดต่อไปอีกซักระยะนึงก่อน หมอถึงจะให้คำตอบที่ชัดเจนกว่านี้ได้ครับ แล้วโอกาสที่คุณพ่อจะฟื้นมีมากน้อยแค่ไหนคะคุณหมอ
ละคร
•
ระบำไฟ ตอนที่ 23
รถตำรวจแล่นเข้ามาในสน. กองทัพสื่อทุกคนก็กรูกันเข้าไปหา แย่งกันถ่ายภาพ หนึ่งในนั้นคือเทศราชที่ตามมาสมทบเมื่อรู้ข่าว ตำรวจพาชินานางลงจากรถก่อน สภาพชินานางยังไม่หายคลั่งเพราะความแค้นจัด นักข่าวจ่อไมค์ถามเซ็งแซ่ “คุณชินานางเป็นคนยิงเสี่ยจิวจริงหรือเปล่า” “คุณชินานางมีแรงจูงใจอะไรครับ” ตำรวจพยายามขอทางจากกองทัพนักข่าวที่แย่งกันยิงคำถามเซ็งแซ่ ชินานางทนไม่ไหว ระเบิดขึ้น “ใช่ ฉันฆ่ามันตายเอง ไอ้เสี่ยจิวมันสมควรตาย มันทำร้ายร่างกายฉันตลอดเวลาแล้วยังทรยศฉันไปนอนกับอีนังนั่นอีก อีนังพัดชา”
ละคร
•
ระบำไฟ ตอนที่ 21
รุ่งเช้า สิงคารนอนกกกอดก่ายเกยพัดชาอยู่บนเตียงด้วยอาการอ้อยอิ่ง ไม่รู้อิ่ม และไม่อยากลุกไปไหน ผิดกับพัดชา “จะรีบไปไหน นอนต่อดีกว่าน่า” “กองถ่ายนัดแปดโมงไม่ใช่หรือคะ” “ผมเป็นผู้กำกับ ไปสายๆ หน่อยก็ได้ ให้มันเตรียมงานกันไปก่อน” “แต่พัดเป็นนักแสดง ไปสายเดี๋ยวเขาจะว่าเอา” “คุณไปกับผม ใครมันจะกล้าว่า” สิงคารดึงพัดชามากอดหอม พัดชารีบเบี่ยงออก “ไม่ได้นะคะ พัดยังไม่อยากเปิดตัวตอนนี้ คุณชินานางยิ่งไม่ชอบหน้าพัด พัดไม่อยากโดนเธอหาเรื่อง”
ละคร
•
ระบำไฟ ตอนที่ 12
พยสเข้ามาในบ้านหยุดตรงโถงตีนบันได ร้องเรียกหาตรีประดับขึ้นไปยังชั้นบน “ตรีเสร็จหรือยังครับ รอผมหยิบสูทแป๊บนึงนะ” พยสขยับจะเดินขึ้นบันไดไปตาม แต่พบว่ามีการเคลื่อนตัวลงมาของใครคนหนึ่งเสียก่อน ทนายหนุ่มไล่สายตาขึ้นไปมองช้าๆ ชุดราตรีสีดำปักเลื่อมยาวกรอมเท้า ตัดเย็บสวยงามประณีต เห็นรอยแหวกยาวของชุดเผยให้เห็นเรียวขาเย้ายวน สายตาพยสค่อยๆ ไล่ขึ้นไป แล้วต้องยืนมองอย่างตะลึงตะไล เพราะผู้หญิงในชุดราตรีเกาะอกสีดำปักเลื่อมระยิบระยับที่เยื้องย่างลงมาหยุดตรงหน้าเขาคือ พัดชา ที่ยังมีอาการประหม่าให้เห็น
