ทราบผลที่ไม่มีพลิกไปแล้ว สำหรับแข้งยอดเยี่ยมประจำปี 2016 หรือ “บัลลงดอร์” ได้แก่ คริสเตียโน โรนัลโด แนวรุก รีล มาดริด ที่คว้าไปครองเป็นสมัยที่ 4 เรียกได้ว่าแฟนลูกหนังเริ่มเบื่อเต็มที เพราะ 9 หนหลังหนีไม่พ้น 2 คนนี้ อีกรายหนึ่งก็คือ ลิโอเนล เมสซี กองหน้าอาร์เจนไตน์ ดังนั้น เราลองนั่งไทม์แมชชีนย้อนไปครั้งอดีตดูแข้งที่คู่ควรแต่ไม่มีวาสนาได้ “บอลทอง” กันดีกว่า
1. ดิเอโก มาราโดนา - แข้งละตินไม่ค่อยถูกพิจารณาให้คว้ารางวัลนี้ เพราะไม่ได้เล่นในยุโรป อาทิ เปเล ที่สร้างชื่ออยู่กับ ซานโตส ดังนั้น กรณีของ “เสือเตี้ย” จอมทัพที่ร่ายมนต์ให้ นาโปลี คว้าแชมป์ กัลโช เซเรีย อา 2 สมัยรวมไปถึง ยูฟา คัพ จึงน่าเสียดายมากกว่า ซึ่งช่วงเวลานั้นทุกคนต่างเทใจให้ มิเชล พลาตินี, อิกอร์ เบลานอฟ, รุด กุลลิท, มาร์โก แวน บาสเทน และ ฌอง-ปิแอร์ ปาแปง
2. เปาโล มัลดินี - กองหลังที่ดีที่สุดในยุคนั้นที่ประสบความสำเร็จคว้าแชมป์ทุกรายการกับ เอซี มิลาน ทำให้ยากจะเชื่อว่าจะไม่เคยได้สัมผัสรางวัลนี้ โดยปี 1994 ถือว่าใกล้เคียงที่สุด เพราะนำ อิตาลี เข้าถึงรอบชิง เวิลด์ คัพ 1994 ซึ่งเจ้าตัวก็ได้รับเลือกให้เป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดของ “เวิลด์ ซอคเกอร์ แม็กกาซีน” แต่สุดท้าย “บอลทอง” ตกเป็นของ ฮริสโต สตอยคอฟ จอมทัพบัลแกเรีย
3. เดวิด เบ็คแฮม - อดีตมิดฟิลด์เท้าชั่งทอง แม้ไม่ใช่นักเตะที่ได้รับการยกย่องว่าเก่งที่สุด แต่ว่าก็เพียบพร้อมในทุกๆ ด้าน ทั้งในและนอกสนาม ส่วนแชมป์ก็ได้มานับไม่ถ้วนกับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และ รีล มาดริด เด่นสุดคือ ปี 1999 ที่เป็นทริปเปิลแชมป์กับ “ผีแดง” ชนิดที่ว่าลูกเปิดและเซตพีซคือฝันร้ายของกองหลังและผู้รักษาประตู แต่ปีนั้น ริวัลโด กลับได้ “บอลทอง” ไปครอง
4. ราอูล กอนซาเลซ - ชื่อนี้คือปรากฏการณ์ของ รีล มาดริด โดยขึ้นมาเล่นชุดใหญ่ตั้งแต่อายุ 17 ปี ใกล้เคียงที่สุดที่หอกสเปนจะได้รางวัลนี้ คือ ปี 2001 แต่มีอันต้องจบแค่ที่ 2 ตามหลัง ไมเคิล โอเวน ดาวยิง ลิเวอร์พูล ที่ซัด 31 ประตู ทุกคนมองว่าตกเป็นเหยื่อของปัญหาการเมืองภายใน เพราะอยากมอบให้นักเตะอังกฤษที่ไม่ได้มานานนับตั้งแต่ เควิน คีแกน เมื่อปี 1979
5. อเลสซานโดร เดล ปิเอโร - เจ้าหนูมหัศจรรย์แห่งวงการฟุตบอลอิตาเลียน โดยแจ้งเกิดขึ้นมาเมื่อปี 1996 ด้วยวัย 21 ปีที่ซัด 6 ประตูพา ยูเวนตุส ก้าวไปคว้าแชมป์ ยูฟา แชมเปียนส์ ลีก แต่นักข่าวยุโรปตอนนั้นต่างโหวตให้ มัทเธียส ซามเมอร์ กองหลังของ โบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ ขณะที่ “น้องเดล” ไม่ติดแม้กระทั่งท็อป 3 ส่วนปี 1998 ก็วืดอีก เพราะ ซีเนอดีน ซีดาน ได้ไปเชยชม
6. สเตฟาน เอฟเฟนแบร์ก - ถือเป็นนักเตะที่บุคลิกรวมถึงมารยาทไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าที่ควรโดยเฉพาะกับสื่อ จึงเป็นเหตุที่ไม่ค่อยได้รับการยกย่องมากเท่าที่ควรจะเป็น เมื่อปี 1998 “จอมทัพหัวเสือ” ย้ายจาก โบรุสเซีย มึนเชนกลัดบัค มาอยู่กับ บาเยิร์น มิวนิก ก่อนคว้าแชมป์ทุกรายการ เด่นสุดคือปี 2001 ที่ได้แชมป์ลีกกับยุโรป แต่สุดท้ายเป็น โอเวน ได้ไปครองในปีนั้น
7. จานลุยจิ บุฟฟอน - รางวัลนี้ไม่ค่อยมอบให้ผู้รักษาประตู โอลิเวอร์ คาห์น กับ อีเคร์ กาซิยาส ก็ไม่เคยได้สัมผัส แต่ไม่มีใครใกล้เคียงเท่า “จีจี้” เมื่อปี 2006 ที่พา อิตาลี เป็นแชมป์ เวิลด์ คัพ แต่ “บอลทอง” กลับตกเป็นของ ฟาบิโอ คันนาวาโร กองหลังร่วมชาติ ส่วนนายด่าน ยูเวนตุส ได้เพียงแค่อันดับ 2 ดังนั้น ก็ต้องรอไปว่าใครจะมาได้ต่อจาก เลฟ ยาชิน มือกาวคนสุดท้ายทำไว้เมื่อปี 1963
8. เดนนิส เบิร์กแคมป์ - ถ้าหากคุณเห็นแข้งเลือดดัตช์เล่นช่วงทศวรรษ 90 จนถึงต้น 2000 คงมีอันต้องอ้าปากค้าง เพราะไม่ว่าจะเป็นการคอนโทรลและล่อหลอกคู่ต่อสู้ที่ทำได้อย่างเนียนตา โดยปี 1993 นั้นใกล้เคียงที่จะคว้า “บอลทอง” หลังย้ายจาก อาแจ๊กซ์ อัมสเตอร์ดัม มาอยู่กับ อินเตอร์ มิลาน สุดท้ายจบที่ 2 รองจาก โรแบร์โต บาจโจ เพราะฟอร์มช่วงครึ่งปีหลังดร็อปลงไป
9. ชาบี เอร์นานเดซ - ตอนนี้จอมทัพชาวสเปนยังไม่แขวนเกือก ย้อนไปเมื่อปี 2008 - 2012 ได้รับการยกย่องว่าเป็นมิดฟิลด์ที่ดีที่สุดในโลกในการเล่นให้ บาร์เซโลนา รวมถึงทีมชาติสเปนที่คว้าแชมป์ 3 เมเจอร์ติด น่าเสียดายที่ต้องอยู่ใต้ร่มเงาของ 2 เพื่อนร่วมค่าย บาร์ซา คือ ลิโอเนล เมสซี กับ อันเดรียส อิเนียสตา รวมถึง คริสเตียโน โรนัลโด ของ รีล มาดริด ทำให้ตนเองจบที่ 3 ถึง 3 ครั้งเลยทีเดียว
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
