คอลัมน์ Buzzer Beat โดย MVP
ตลาดฟรีเอเยนต์ของศึก บาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) นับถึงเวลานี้ ก็ดูซบเซาลงแล้ว ทีมที่ช้ำหนักเห็นจะเป็น โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ เสีย เควิน ดูแรนท์ ฟอร์เวิร์ดตัวเก่ง ให้ โกลเดน สเตท วอร์ริเออร์ส กับ ไมอามี ฮีต กลั้นใจปล่อย ดีเวย์น เหว็ด ซึ่งสมควรจากไปแบบ แฟรนไชส์ เพลเยอร์ ซบ ชิคาโก บูลล์ส นั่นคือ สาเหตุที่ แพ็ท ไรลีย์ ผู้อาวุโสแห่งวงการ เรียกร้องขอติด “Franchise Tag” ตามอย่าง อเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL)
Franchise Tag หรือ การปักป้ายแฟรนไชส์ คือ วิธีหนึ่งที่ใช้รั้งตัวผู้เล่นที่จะเข้าสู่ตลาดฟรีเอเยนต์ ช่วงซัมเมอร์ เพื่อเจรจาสัญญาระยะยาว ก่อนถึงเส้นตายช่วงกลางเดือนกรกฎาคม และห้ามผู้เล่นติดต่อกับทีมอื่น ๆ ซึ่งแต่ละทีมจะมีได้แค่ 1 คน ยกตัวอย่างกรณีล่าสุดของ วอน มิลเลอร์ ไลน์แบ็กเกอร์ เดนเวอร์ บรองโกส์ ดีกรี MVP ซูเปอร์โบว์ล 50 ที่เพิ่งตอบรับข้อเสนอ 6 ปี 114.5 ล้านเหรียญ (3.44 พันล้านบาท) ไปหมาด ๆ
แต่ถ้าล้มเหลว ผู้เล่นคนนั้นก็จะปักหลักกับทีมต่อไป รับค่าเหนื่อยเฉลี่ยของเพื่อนร่วมอาชีพแพงสุด 5 อันดับแรก คิดเฉพาะตำแหน่งเดียวกัน แล้วค่อยเป็นฟรีเอเยนต์ฤดูกาลหน้า ซึ่งซีซันนี้ก็มีควอเตอร์แบ็กอย่าง เคิร์ก เคาซินส์ ของ วอชิงตัน เรดสกินส์ ที่เป็นรายที่ 2 ต่อจาก ดรูว์ บรีส์ สมัยอยู่ ซาน ดีเอโก ชาร์เจอร์ส เมื่อปี 2005 ซึ่งนับจากนั้นจอมทัพเบอร์ 1 ก็ตกเป็นของ ฟิลิป ริเวอร์ส ดราฟต์รอบแรก ปี 2004
หากนำระบบดังกล่าวมาใช้กับ NBA แน่นอนว่า ทั้ง ธันเดอร์ และ ฮีต น่าจะปักป้าย ดูแรนท์ กับ เหว็ด อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ ก็ไม่สามารถรับรองผลได้ว่า จะจบลงด้วยการตัดสินใจต่อสัญญาระยะยาวเสมอไปเหมือน สาระสำคัญมันก็อยู่ที่การตัดสินใจนั่นแหละครับ สมมติว่า ทั้งคู่ยังมีใจให้ต้นสังกัด พอยื่นมาก็เซ็นไปจบลงแบบ แฮปปี เอนดิง
กรณีการเซ็นสัญญาระยะยาวล้มเหลว ก็อาจกระทบต่อทีมเสียเอง ถ้าคิดบวกก็ถือเป็นโอกาสของผู้เล่น แสดงฝีมือเรียกค่าตัว หรือถ้าคิดแง่ลบ อยู่ไปก็เหมือนตาย จากที่เคยทุ่มเทเต็มร้อย อาจเหลือสัก 70 - 80 เปอร์เซ็นต์ หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บหนัก รอฟันรายได้งาม ๆ ช่วงเปิดตลาดฟรีเอเยนต์ กว่าจะถึงวันนั้น พวก ฟรอนท์ ออฟฟิศ คงคิดเอาว่า ปล่อย ๆ ไปตั้งแต่แรกก็จบแล้ว
สุดท้ายแล้วการปักป้ายแฟรนไชส์ จะสัมฤทธิ์ผลก็ต่อเมื่อผู้เล่นยินยอมที่จะถูกปักป้ายแฟรนไชส์ หาใช่ว่า ทีมไหนไม่อยากเสียซูเปอร์สตาร์ ก็ปักป้ายเอาเสียดื้อ ๆ มิฉะนั้น แทนที่จะเป็นการทำเพื่อรักษาผู้เล่นที่ดีสุดเอาไว้ จะกลายเป็นรั้งตัวถ่วงไว้ในทีมเสียมากกว่า
แนวคิดการปักป้ายแฟรนไชส์ของ NBA สำหรับบางคนอาจเชื่อว่า จะหยุดการสร้าง “ซูเปอร์ทีม” แบบ โกลเดน สเตท วอร์ริเออร์ส ที่มีทั้ง เควิน ดูแรนท์, สเตฟ เคอร์รี, เคลย์ ธอมป์สัน และ เดรย์มอนด์ กรีน แต่ความจริงดีลเหล่านี้ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ หากมีการยักย้ายถ่ายเท ซาลารี แค็ป ที่เหมาะสม และฟรีเอเยนต์ระดับเกรด A รายนั้น พอใจข้อเสนอระยะสั้น ๆ
หากใครยังจำกันได้ ซูเปอร์ ทีม ก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป เท่าที่พอจำความได้ ก็มี ร็อกเกตส์ ยุค ชาร์ลส บาร์กลีย์, ฮาคีม โอลาจูวอน และ ไคลด์ เดร็กซ์เลอร์ หรือล่าสุด แอลเอ เลเกอร์ส ยุค โคบี ไบรอันท์, สตีฟ แนช, เพา กาซอล, ดไวท์ ฮาวเวิร์ด และ เมตตา เวิลด์พีซ ทั้งหมดต่างก็ล้มเหลว เพราะการสร้างสุดยอด 5 ตัวจริง อาจทำให้คุณยอมเสียขุมกำลังที่ลงตัวอยู่แล้ว เพียงเพราะความหน้ามืดที่ชวดแชมป์ไปเท่านั้น
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
ตลาดฟรีเอเยนต์ของศึก บาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) นับถึงเวลานี้ ก็ดูซบเซาลงแล้ว ทีมที่ช้ำหนักเห็นจะเป็น โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ เสีย เควิน ดูแรนท์ ฟอร์เวิร์ดตัวเก่ง ให้ โกลเดน สเตท วอร์ริเออร์ส กับ ไมอามี ฮีต กลั้นใจปล่อย ดีเวย์น เหว็ด ซึ่งสมควรจากไปแบบ แฟรนไชส์ เพลเยอร์ ซบ ชิคาโก บูลล์ส นั่นคือ สาเหตุที่ แพ็ท ไรลีย์ ผู้อาวุโสแห่งวงการ เรียกร้องขอติด “Franchise Tag” ตามอย่าง อเมริกันฟุตบอล เอ็นเอฟแอล (NFL)
Franchise Tag หรือ การปักป้ายแฟรนไชส์ คือ วิธีหนึ่งที่ใช้รั้งตัวผู้เล่นที่จะเข้าสู่ตลาดฟรีเอเยนต์ ช่วงซัมเมอร์ เพื่อเจรจาสัญญาระยะยาว ก่อนถึงเส้นตายช่วงกลางเดือนกรกฎาคม และห้ามผู้เล่นติดต่อกับทีมอื่น ๆ ซึ่งแต่ละทีมจะมีได้แค่ 1 คน ยกตัวอย่างกรณีล่าสุดของ วอน มิลเลอร์ ไลน์แบ็กเกอร์ เดนเวอร์ บรองโกส์ ดีกรี MVP ซูเปอร์โบว์ล 50 ที่เพิ่งตอบรับข้อเสนอ 6 ปี 114.5 ล้านเหรียญ (3.44 พันล้านบาท) ไปหมาด ๆ
แต่ถ้าล้มเหลว ผู้เล่นคนนั้นก็จะปักหลักกับทีมต่อไป รับค่าเหนื่อยเฉลี่ยของเพื่อนร่วมอาชีพแพงสุด 5 อันดับแรก คิดเฉพาะตำแหน่งเดียวกัน แล้วค่อยเป็นฟรีเอเยนต์ฤดูกาลหน้า ซึ่งซีซันนี้ก็มีควอเตอร์แบ็กอย่าง เคิร์ก เคาซินส์ ของ วอชิงตัน เรดสกินส์ ที่เป็นรายที่ 2 ต่อจาก ดรูว์ บรีส์ สมัยอยู่ ซาน ดีเอโก ชาร์เจอร์ส เมื่อปี 2005 ซึ่งนับจากนั้นจอมทัพเบอร์ 1 ก็ตกเป็นของ ฟิลิป ริเวอร์ส ดราฟต์รอบแรก ปี 2004
หากนำระบบดังกล่าวมาใช้กับ NBA แน่นอนว่า ทั้ง ธันเดอร์ และ ฮีต น่าจะปักป้าย ดูแรนท์ กับ เหว็ด อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ ก็ไม่สามารถรับรองผลได้ว่า จะจบลงด้วยการตัดสินใจต่อสัญญาระยะยาวเสมอไปเหมือน สาระสำคัญมันก็อยู่ที่การตัดสินใจนั่นแหละครับ สมมติว่า ทั้งคู่ยังมีใจให้ต้นสังกัด พอยื่นมาก็เซ็นไปจบลงแบบ แฮปปี เอนดิง
กรณีการเซ็นสัญญาระยะยาวล้มเหลว ก็อาจกระทบต่อทีมเสียเอง ถ้าคิดบวกก็ถือเป็นโอกาสของผู้เล่น แสดงฝีมือเรียกค่าตัว หรือถ้าคิดแง่ลบ อยู่ไปก็เหมือนตาย จากที่เคยทุ่มเทเต็มร้อย อาจเหลือสัก 70 - 80 เปอร์เซ็นต์ หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บหนัก รอฟันรายได้งาม ๆ ช่วงเปิดตลาดฟรีเอเยนต์ กว่าจะถึงวันนั้น พวก ฟรอนท์ ออฟฟิศ คงคิดเอาว่า ปล่อย ๆ ไปตั้งแต่แรกก็จบแล้ว
สุดท้ายแล้วการปักป้ายแฟรนไชส์ จะสัมฤทธิ์ผลก็ต่อเมื่อผู้เล่นยินยอมที่จะถูกปักป้ายแฟรนไชส์ หาใช่ว่า ทีมไหนไม่อยากเสียซูเปอร์สตาร์ ก็ปักป้ายเอาเสียดื้อ ๆ มิฉะนั้น แทนที่จะเป็นการทำเพื่อรักษาผู้เล่นที่ดีสุดเอาไว้ จะกลายเป็นรั้งตัวถ่วงไว้ในทีมเสียมากกว่า
แนวคิดการปักป้ายแฟรนไชส์ของ NBA สำหรับบางคนอาจเชื่อว่า จะหยุดการสร้าง “ซูเปอร์ทีม” แบบ โกลเดน สเตท วอร์ริเออร์ส ที่มีทั้ง เควิน ดูแรนท์, สเตฟ เคอร์รี, เคลย์ ธอมป์สัน และ เดรย์มอนด์ กรีน แต่ความจริงดีลเหล่านี้ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ หากมีการยักย้ายถ่ายเท ซาลารี แค็ป ที่เหมาะสม และฟรีเอเยนต์ระดับเกรด A รายนั้น พอใจข้อเสนอระยะสั้น ๆ
หากใครยังจำกันได้ ซูเปอร์ ทีม ก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป เท่าที่พอจำความได้ ก็มี ร็อกเกตส์ ยุค ชาร์ลส บาร์กลีย์, ฮาคีม โอลาจูวอน และ ไคลด์ เดร็กซ์เลอร์ หรือล่าสุด แอลเอ เลเกอร์ส ยุค โคบี ไบรอันท์, สตีฟ แนช, เพา กาซอล, ดไวท์ ฮาวเวิร์ด และ เมตตา เวิลด์พีซ ทั้งหมดต่างก็ล้มเหลว เพราะการสร้างสุดยอด 5 ตัวจริง อาจทำให้คุณยอมเสียขุมกำลังที่ลงตัวอยู่แล้ว เพียงเพราะความหน้ามืดที่ชวดแชมป์ไปเท่านั้น
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
