เรื่องเล่าปู่ “ทอม วัตสัน” ปิดตำนานที่ “ดิ โอเพน”

ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ - ศึกเมเจอร์ที่ 3 ของปี 2015 “ดิ โอเพน” ครั้งที่ 144 ณ สกอตแลนด์ ถูกขนานนามว่าเป็น “มาราธอน โอเพน” เนื่องจากการแข่งขันกินเวลา 5 วัน อันเหตุเพราะกระแสลมแรงที่สนาม เซนต์ แอนดรูว์ส ก่อนรูดม่านเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคมที่ผ่านมา พร้อมกับความทรงจำมากมายหนึ่งในนั้นคือเรื่องราวของชายที่ชื่อ ทอม วัตสัน

ก่อนแสงสุดท้ายของคืนวันศุกร์ที่ 17 กรกฎาคมที่ผ่านมา วัตสัน พัตต์โบกีลงไป ซึ่งถือเป็นแอ็คชันที่จากนี้จะไม่ได้เห็นอีกแล้วในรายการ “ดิ โอเพน” เพราะหลังจากอวดวงสวิงมา 40 ปี 130 รอบคว้าถ้วย “คลาเร็ต จัก” มา 5 สมัยก็ถึงวันอำลาของก้านหล็กชาวอเมริกันวัย 65 ปี ภาพที่ถูกจารึกและคงถูกพูดถึงอีกนานก็คือยืนโบกมืออำลาบน “สวิลแคน บริดจ์” (Swilcan Bridge)

วัตสัน เล่นไปได้แค่ 2 วันไม่ผ่านตัดตัวจบรองบ๊วยสกอร์เกิน 12 โอเวอร์พาร์ ซึ่งถือว่าไม่เลวทีเดียวเมื่อเทียบกับ ไทเกอร์ วูดส์ รุ่นน้องร่วมชาติที่เกิน 7 โอเวอร์พาร์ อีกคนก็คือ นิค ฟัลโด 10 โอเวอร์พาร์ รายนี้ดีกรีไม่ธรรมดาแชมป์ 3 สมัยและเป็นโปรชาวอังกฤษคนสุดท้ายที่ได้แชมป์รายการนี้ทำไว้เมื่อปี 1992 โดยเป็นอีกคนที่จากนี้จะไม่เล่น “ดิ โอเพน” อีกแล้ว

แต่ฉากนี้ไม่ต้องการน้ำตารวมถึงความเสียใจเศร้าชนิดจนพูดไม่ออก โดยสวิงรุ่นปู่กล่าวว่า “คือเวลาแห่งความสุข ไม่ใช่เศร้าสลด เพราะทั้งหมดถูกแทนที่ด้วยความทรงจำที่ทำให้เกิดรอยยิ้มมากกว่า” ซึ่งสิ่งที่ตามมาคือเสียงปรบมือกึกก้องจนทำเอาผู้ได้รับถึงกับต้องถ่อมตน

วัตสัน เป็นแชมป์ “ดิ โอเพน” ถึง 5 สมัยปี 1975, 1977, 1980, 1982, 1983 แต่ทั้งหมดไม่เคยได้ที่สนาม เซนต์ แอนดรูว์ส ถือว่ามากที่สุดเท่ากับ เจมส์ แบรด (สกอตแลนด์) จอห์น เฮนรี เทย์เลอร์ (อังกฤษ) และ ปีเตอร์ ธอมป์สัน (ออสเตรเลีย) ทั้ง 4 คนเป็นรองเพียงแค่คนเดียวคือ แฮร์รี วอร์ดอน (เจอร์ซีย์) ที่ทำเอาไว้ 6 สมัยคือ 1896, 1898, 1899, 1903, 1911, 1914

จริงๆ แล้วเมื่อปี 2009 วัตสัน ตอนวัย 59 ปี มีโอกาสคว้าแชมป์สมัยที่ 6 และจะเป็นคนที่อายุเยอะที่สุดที่ได้แชมป์ด้วย แต่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่งที่แพ้เพลย์ออฟ สจ๊วร์ต ซิงก์ จากสหรัฐอเมริกา หลังจากครบ 4 วันที่สนาม เทิร์นเบอร์รี สกอร์รวมมาเท่ากันที่ 2 อันเดอร์พาร์

วัตสัน กล่าวเสริมอีกว่า “ผมไม่มีน้ำตาแม้สักหยด ไมเคิล ลูกชายที่มารับบทบาทเป็นแคดดีให้เกือบจะร้องออกมาอยู่แล้วตอนอยู่ที่หลุม 18 แต่ผมก็ให้สะกดเอาไว้ ตอนแรกนึกไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าจังหวะเดินข้ามสะพาน สวินแคน จะรู้สึกอย่างไร จากนั้นก็จำได้ว่าตนเองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและคิดว่ามีสายตามากมายจับจ้องอยู่ แน่นอนทุกคนมีแต่ความรักที่มอบให้ ดังนั้นคือช่วงเวลาอันสุดแสนจะพิเศษจริงๆ”

สำหรับ สวิลแคน บริดจ์ หรือ สวิลแคน เบิร์น บริดจ์ ว่ากันว่าสร้างขึ้นมาอย่างน้อย 700 ปีแล้ว คือสะพานหินขนาดเล็กที่มีชื่อเสียงของ เซนต์ แอนดรูว์ส เชื่อมระหว่างแฟร์เวย์แรกกับแฟร์เวยหลุม 18 โดยปัจจุบันได้กลายเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญทางวัฒนธรรมของการเล่นกีฬากอล์ฟไปเสียแล้ว

ไม่แปลกที่ วัตสัน จะขึ้นไปอำลาบนสะพานแห่งนี้ให้ช่างภาพรัวชัตเตอร์ เพราะเมื่อต้นเดือนกรกฎาคมปี 2010 รายการ “ดิ โอเพน” เช่นเดียวกัน ได้ก้มลงไปจูบ ที่ผ่านมาก็มีคนดังมากมายที่ต้องมาสร้างช็อตประทับใจที่แห่งนี้ รวมถึง ทอม มอร์ริส พ่อ-ลูก ก็มาเก็บภาพเป็นที่ระลึกมาแล้ว โดยผู้เป็นพ่อเป็นแชมป์ 4 สมัยปีสุดท้ายที่ได้แชมป์คือ 1867 ถือว่าเป็นโปรอายุมากสุดที่ประสบความสำเร็จรายการนี้คือ 46 ปี 102 วัน เหลือเชื่อว่าปีถัดมาคนที่เป็นแชมป์อายุน้อยสุดคือลูกชายของเขาปี 1868 ทำได้ตอนอายุ 17 ปี 156 วัน

แน่นอนว่าประสบการณ์ระดับ วัตสัน เคยผ่านซีนอารมณ์แบบนี้ที่เพื่อนร่วมอาชีพรุ่นเดียวกันต้องโบกมืออำลามาแล้ว จนกระทั่งมาถึงคิวของตนเอง กล่าวอีกว่า “ผมไม่สามารถกล่าวขอบคุณได้เพียงพอกับสิ่งที่ตนเองประสบความสำเร็จ ตอนนี้ผมมีความสุขมาก เพราะได้อยู่เพื่อเล่นเกมที่สวยงามมาตลอดทั้งชีวิต”

ความจริงก็คือฉากแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดมากมายมาสาธยายให้ซึ่งเลิศเลอ เพียงแค่ว่าคุณมีพื้นที่เพื่อเก็บความทรงจำนี้พอหรือไม่ ไว้ให้สำหรับ วัตสัน เจ้าของแชมป์ 8 เมเจอร์ “เดอะ มาสเตอร์ส” 2 ครั้ง, “ยูเอส โอเพน” 1 ครั้งและ “ดิ โอเพน” 5 ครั้ง ส่วนเมเจอร์ที่ไม่เคยได้เลยคือ “พีจีเอ แชมเปียนชิป” ผลงานดีที่สุดคืออันดับ 2 เมื่อปี 1978 รวมแล้วคว้าแชมป์ พีจีเอ ทัวร์ มาแล้วทั้งสิ้น 39 รายการ สูงที่สุดตลอดกาลเป็นอันดับ 11

เรื่อง สรเดช เพชรแสงใสกุล

* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *