“เอ็นบีเอ” ไอดอล “ตัวเล็กเวทีใหญ่”

เอเยนซี - หากเรานึกถึงหนึ่งในกีฬายอดนิยมอย่างบาสเกตบอล ตามสายตาบุคคลทั่วไป มักมองกันว่า ผู้เล่นที่มีฝีมือฉกาจฉกรรจ์จะต้องมีรูปร่างสูงใหญ่เป็นต้นทุน อาทิ เลอบรอน เจมส์, เควิน ดูแรนท์ และ คาร์เมโล แอนโธนี ต่างก็มีความสูงเกินกว่า 2 เมตรแทบทั้งสิ้น แต่อย่างน้อยบนสังเวียน เอ็นบีเอ ก็ยังมีพวก “เล็กขี้หนู” ผู้ฝากฝังผลงานตราตรึงใจแฟนๆ ซึ่งอาจสร้างแรงบันดาลใจแก่ชาวเอเชียที่เสียเปรียบรูปร่าง หากเทียบกับชาวอเมริกัน หรือยุโรป หลัง ยูกิ โทกาชิ การ์ดชาวญี่ปุ่น ที่สูงเพียง 5 ฟุต 7 นิ้ว (ประมาณ 170 เซนติเมตร) มีลุ้นติดชุดใหญ่ของ ดัลลัส แมฟเวอริก เพราะได้วาดลวดลายระหว่างการแข่งขัน เอ็นบีเอ ซัมเมอร์ ลีก โดยสร้างความประทับใจด้วยการส่อง 12 แต้มจากการลงเล่น 11 นาที พบ ชาร์ล็อต ฮอร์ดเน็ตส์ สุดท้ายพ่ายไปหวุดหวิด 81-82

1. เอเวอรี จอห์นสัน (180 เซนติเมตร)
หลุดโผจากการดราฟต์ เมื่อปี 1988 แต่ก็ไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์กับ ปาล์ม บีช สตริง เรย์ ทีมระดับ ยูเอสบีแอล (United State Basketball League) จนได้เซ็นสัญญากับ ซีแอตเติล ซูเปอร์โซนิกส์ ก่อนจะโด่งดังสุดขีดกับ ซาน อันโตนิโอ สเปอร์ส (1994-2001) โดยเป็นหนึ่งในขุนพลชุดแชมป์สมัยแรก ปี 1999 ยุค “ทวิน ทาวเวอร์ส” ซึ่งมี ทิม ดันแคน กับ เดวิด โรบินสัน คู่หูเซ็นเตอร์ต่างวัย เป็นตัวชูโรง ขึ้นชื่อด้านความเป็นผู้นำ และเลือดนักสู้เกินร้อย เป็นเหตุให้ถูกขนานนามว่า “ลิตเติล เจเนรัล (นายพลตัวเล็ก)”

2. เดมอน สเตาดาไมร์ (178 เซนติเมตร)
หลังถูก โตรอนโต แร็ปเตอร์ส คัดเลือกรอบแรก อันดับ 7 เมื่อปี 1995 ด้วยความเร็วจัดจ้าน และการชู้ตระยะไกลอันแม่นยำ ส่งผลให้ “ไมจ์ตี เมาส์” คว้ารางวัล “รุกกี ออฟ เดอะ เยียร์” ค่าเฉลี่ย 19.0 แต้ม 9.3 แอสซิสต์ จากนั้น ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัย อริโซนา ก็ถูกเทรดมาอยู่กับ ปอร์ตแลนด์ เทรลเบลเซอร์ส เมื่อปี 1998 เคยร่วมงานกับผู้เล่นดีกรีแชมป์ 6 สมัย อย่าง สก็อตตี พิพเพน จนเข้ารอบเพลย์ออฟ ทำสถิติปิดสกอร์สูงสุดของแฟรนไชส์ 54 แต้ม กับ ชาร์ล็อตต์ ฮอร์เน็ตส์ โดยยิง 3 คะแนนเข้าเป้าทั้งหมด 8 ครั้ง เมื่อปี 2005

3. เนต โรบินสัน (175 เซนติเมตร)
ฟีนิกซ์ ซันส์ คัดเลือกรอบแรก อันดับ 21 เมื่อปี 2005 ก่อนเทรดมาอยู่ นิวยอร์ก นิกส์ กลายเป็นที่จดจำของแฟนๆ จากการคว้าแชมป์ “สแลม ดังก์ คอนเทสต์” ปี 2006, 2009 และ 2010 โดยไฮไลต์สำคัญ คือ การ์ดจอมพเนจร แต่งกายด้วยยูนิฟอร์มสีเขียวทั้งชุด อันเป็นจุดกำเนิดของฉายา “เดอะ คริปโตไนต์” กระโดดข้ามศีรษะ ดไวท์ ฮาวเวิร์ด เซ็นเตอร์เจ้าของความสูง 6 ฟุต 11 นิ้ว (211 เซนติเมตร) สยบ “ซูเปอร์แมน” ในรอบชิงชนะเลิศ ปี 2010 นอกเหนือจากความสามารถด้านการเทกตัว จอมแม่นวัย 30 ปี ยังมีการเลี้ยงบอลที่คล่องแคล่ว และการชู้ตระยะไกลอันแม่นยำอีกด้วย

4. แอนโธนี “สปัด” เว็บบ์ (170 เซนติเมตร)
ผู้เล่นเตี้ยสุดอันดับ 3 ของลีก ถูก ดีทรอยต์ พิสตันส์ ดราฟต์รอบ 4 เมื่อปี 1985 ก่อนถูกปล่อยซบ แอตแลนตา ฮอว์กส ต่อมา 1 ปี เว็บบ์ ร่วมประกวด “สแลม ดังก์ คอนเทสต์” ช่วงสัปดาห์ออล-สตาร์ สร้างเซอร์ไพรส์แก่บรรดาสื่อมวลชน แม้เสียเปรียบด้านสรีระ ทว่าสามารถกระโดดสูงสุดถึง 42 นิ้ว (105 เซนติเมตร) โค่น โดมินิค วิลกินส์ เพื่อนร่วมทีม คว้าแชมป์ไปครอง ตามสถิติ ตำนานวัย 51 ปี พีคสุดขีด กับ ซาคราเมนโต คิงส์ โดยได้รับโอกาสเป็น 5 ตัวจริง ระหว่างปี 1992-1995 ปิดฉากอาชีพกับ ออร์แลนโด แมจิก (1998) ลงสนาม 814 เกม กด 8,072 แต้ม

5. ไทโรน “มักก์ซี” โบกส์ (160 เซนติเมตร)
เกิดและเติบโตที่เมืองบัลติมอร์ มลรัฐแมรีแลนด์ “มักก์ซี” ถือเป็นผู้เล่นเตี้ยสุดในประวัติศาสตร์ NBA ด้วยส่วนสูงเพียง 5 ฟุต 3 นิ้ว โบกส์ ลบปมด้อยเป็นจุดเด่น จนกลายเป็น การ์ดจอมแอสซิสต์, จอมขโมยบอล และเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่มีความเร็วมากสุด ไฮไลต์สำคัญของอาชีพ เริ่มต้นเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน 1988 หลังเซ็นสัญญากับ ชาร์ล็อตต์ ฮอร์เน็ตส์ ร่วมงานกับ แลร์รี จอห์นสัน และ อลอนโซ มอร์นิง กลายเป็นขวัญใจของแฟนๆ ตลอดระยะเวลา 10 ปี ครองสถิติสูงสุดของแฟรนไชส์ ลงเล่น 19,768 นาที 5,557 แอสซิสต์ 1,067 สตีล

* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *