คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"
สัปดาห์ที่ผ่านมานอกจากตัวผมจะทำหน้าที่พิธีกรและสตาร์ทเตอร์แล้ว ทีมงานของ เดอะ กอล์ฟ ทัช ก็ได้เข้าไปร่วมบริหารการจัดงานบางส่วน ทำให้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับนักกีฬาเป็นพิเศษ ดังนั้นวันนี้ขอเก็บตกสิ่งที่เห็นและสัมผัสได้เกี่ยวกับนักกีฬาที่มาร่วมแข่งขัน The Royal Trophy 2011 รายบุคคลเลยแล้วกันนะครับ
Colin Montgomerie OBE
เป็นคนที่เก่งมาก ทั้งฝีมือการเล่นกอล์ฟและความสามารถในการเป็นผู้นำ มีความลึกซึ้ง ละเอียด และความเป็นมืออาชีพสูง ผมว่าเขาเป็นคนที่มีเหตุผล ถ้าเหตุที่เกิดเป็นเรื่องถูกต้อง เราก็จะโชคดีที่เจอแต่ความน่ารัก แม้กระทั่งช่วงที่โดนผมแซวกดดันตอนประกาศชื่อ เขาก็ยังมีอารมณ์ขันที่จะเล่นด้วยก่อนเริ่มแข่ง แต่ถ้าเหตุที่เกิดเป็นเรื่องไม่เหมาะสม คุณก็จะได้เจออีกด้านหนึ่งของเขา ลองถามคนขับรถที่เปลี่ยนไป 3 คนดูก็ได้
Rhys Davies
ผมคิดว่าฉายา “ The World Best Putter ” เป็นคำชมที่รีสภูมิใจมาก แต่ก็เป็นภาระกดดันการเล่นของเขาอยู่เหมือนกัน ดูจากวันที่เล่นโฟร์บอล ช่วยกัปตันไปเพียงสองเหลุมเท่านั้นเอง แต่ตัวจริงน่ารัก เป็นกันเอง ไม่ถือตัว และช่วงดูเหมือนมุ่งมั่นกับการซ้อมเหล็กมากเลย อยู่ที่สนามไดร์ฟ คนอื่นซัดหัวไม้กันตูมๆ แต่รีสจับเหล็กอย่างเดียว
Matteo Manassero
ปีที่แล้วสาวๆที่มาดูแข่ง กรี๊ด ริว อิชิกาว่า เพียงคนเดียว แต่ในปีนี้โดนแบ่งมา กรี๊ด มัตเทโอ จำนวนหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด สงสัยจริงอย่างที่เขาว่าเด็กๆใสๆใครก็ชอบ! ตอนนี้ยังเข้าถึงตัวได้ และยังมีการแสดงออกที่ยังเป็นตัวตนที่จริงอยู่ สงสัยจังว่าอีกซัก 2-3 ปีผ่านไป จะเปลี่ยนไปเป็นเหมือน ริว ไหม?
Pablo Martin
พาโบล เป็นคนที่มีความเป็นกันเองสูงมาก ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา ขยันพูดคุยและไม่ถือตัว คนที่ได้ออกก๊วนโปรแอมด้วยถือว่าโชคดี พูดได้เต็มปากว่าเป็นคนถ่อมตัวมากด้วย เพราะว่าที่กรีนหลุมสุดท้ายในวันสุดท้าย ณ สถานการณ์ตัดสินแชมป์ ลูกที่เขาตีไปเกาะธง จากรัฟขวา ข้ามทราย ธงขวาหน้า ตอนสัมภาษณ์เขาบอกว่า “ไลน์ไม่ได้ยากอะไร ผลเลยออกมาดี” ใครไปเล่น แบล๊ค เมาท์เท่น ลองไลน์นี้ดูก็ได้ครับ โอกาสที่ลูกจะออกมาอย่างเขานั้นผมให้แค่ 50/50
Johan Edfors
พูดได้เต็มปากว่าฟิตจริงๆ ยืนซ้อมทุกวัน วันละหลายๆชั่วโมง แต่ที่ชัดมากเลยคือหลังจบการแข่งขันวันแรก โยฮานไปยืนซ้อมต่อที่สนามไดร์ฟกับเพื่อนร่วมทีมจนเกือบมืด หลังจากนั้นแต่ละคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน บังเอิญผมไปยืนอยู่หน้าคอนโดริมหลุม 12 พอดี ก็เลยได้เห็นโยฮานมาวิ่งออกกำลังกายต่ออยู่คนเดียวที่เชิงเขา
Peter Hanson
ถ้ารวมรอยัล โทรฟี่ และไรเดอร์ คัพ ปีเตอร์ แฮนสัน มีส่วนร่วมในชัยชนะของทีมยุโรป 3 ปีติดต่อกัน เป็นคนยิ้มง่าย คุยคล่อง ไม่ถือตัวเลย ที่งงนิดนึงคือ วันแรกตอนเจอกันปีนี้ เขาเดินเข้ามาจับมือแล้วถามว่า “เป็นไงบ้างเจย์ สบายดีเหรอ?” ปีหนึ่งเจอคนเป็นพันไม่รู้ว่าจำชื่อผมได้อย่างไร เท่าที่ผมฟังความพอใจที่เขามีต่อเมืองไทยแล้ว ปีหน้าอยากมาใหม่แน่นอน!
Fedrik Andersson Hed
เป็นแฟมมิลี่แมนมาก มาเมืองไทยเที่ยวนี้ก็พาครอบครัวมาพักผ่อนด้วย ต้องถือว่าสปิริตแรงสูง เพราะเป็นคนสุดท้ายที่รู้ตัวว่าจะต้องลงสนามก่อนแข่งในอีกไม่เกิน 3 วัน ตอนเขาอยู่ในชุดนักกอล์ฟ ผมก็จำเขาได้ แต่ตอนที่แต่งชุดสบายๆแล้วไม่ใส่หมวก ผมกลับนึกว่าเป็นแขก VIP
Henrik Stenson
เป็นคนที่ตลกหน้าตาย กวน และมีอารมณ์ขันอยู่เสมอ เด็กเข้าขอถ่ายรูปด้วย ก็จะโดนแอบต่อเขาเอาง่ายๆอย่างไม่รู้ตัว เพื่อนร่วมทีมเดินเข้าสนามซ้อม เขาก็ประกาศชื่อเพื่อนเสียงดังเหมือนกับเวลาผมประกาศชื่อนักกอล์ฟบนแท่นที พร้อมปรบมือต้อนรับเพื่อน หลังแข่งวันแรก ปีเตอร์ แฮนสัน กับ โยฮาน เอ็ดโฟร์ แข่งตีไกลกันอยู่ที่สนามไดร์ฟ ทั้งคู่ตีไปชนแนวรั้วสุดสนามไดร์ฟ ด้วยไดร์ฟเวอร์ พี่สเตนสันซึ่งซ้อมอยู่ 4 ล็อกถัดไป แกก็ตะโกนเรียกให้ทั้งสองคนหันมาดู แล้วก็ซัดไม้สามไปตกที่เดียวกันดิ้อๆ หลังจากนั้นก็แข่งกันยาวเลย…สัปดาห์หน้าค่อยเล่าเรื่องทีมเอเชียให้ฟังนะครับ
