ศูนย์ข่าวหาดใหญ่ - สาวใหญ่ชาว อ.สะเดา จ.สงขลา สืบทอดจากบรรพบุรุษ ผลิต “ไม้กวาดดอกหญ้า” จากภูมิปัญญาชาวบ้าน นำขายสร้างรายได้เสริมอย่างงามในช่วงหน้าร้อน
“ไม้กวาด” เป็นอุปกรณ์สำหรับใช้ทำความสะอาดที่อยู่คู่กับคนไทยเรามาช้านาน แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไป แต่ทุกบ้านต้องมีไว้เพื่อทำความสะอาดบ้าน โดยเฉพาะไม้กวาดที่ทำมาจากดอกหญ้า ที่เกิดจากภูมิปัญญาชาวบ้าน ซึ่งเป็นความรู้ที่ได้รับการถ่ายทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น ก่อเกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตชาวบ้านในท้องถิ่น สืบต่อกันมาจากบรรพบุรุษ จนกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิต
นางหย่ารอด๊ะ หวังเบ็ญหมูด อายุ 48 ปี อยู่บ้านเลขที่ 24/2 ม.8 บ้านตะโล๊ะ ต.ปาดังเบซาร์ อ.สะเดา จ.สงขลา เปิดเผยว่า ตนเองได้ใช้เวลาว่างในยามหน้าแล้งทำไม้กวาดดอกหญ้าขาย เพื่อช่วยสร้างรายได้เสริมให้แก่ครอบครัวอีกทางหนึ่ง ซึ่งการทำไม้กวาดดอกหญ้า ตนเองได้สืบทอดภูมิปัญญามาจากพ่อ ซึ่งทำเป็นอาชีพมาอย่างยาวนานกว่า 15 ปี
การทำไม้กวาดดอกหญ้าที่ในท้องถิ่นเรียกว่า “ดอกยูงไม้ไผ่” (หรือภาคกลางเรียกดอกก๋ง) จะเริ่มเก็บดอกได้ในช่วงเดือนธันวาคม มกราคม ถึงเดือนกุมภาพันธ์ แต่ในช่วงที่ดอกออกมากที่สุดจะอยู่ในช่วงต้นเดือนมกราคม ดอกยูงไม้ไผ่ เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ อยู่ตามเชิงเขาหรือพื้นที่สูง และริมสวนยางพารา โดยจะเลือกเก็บ หรือหักดอกหญ้ที่ก้านสมบูรณ์ ดอกไม่บานจนเกินไป หรือที่ชาวบ้านเรียกว่าไม่สุกจัด เพราะอาจทำให้ดอกหญ้ากรอบ หักง่าย นำมาตากแดด 2-3 วัน
จากนั้นก็นำมาทุบ หรือฟาดเพื่อให้ดอกหลุดร่วงออกเหลือแต่ก้านดอกเล็กๆ แกะก้านดอกออกมามัดรวมเป็นกระจุกขนาดพอเหมาะ ซึ่งต้องคัดขนาดยาวสั้น เสร็จแล้วนำมามัดกับก้านดอกที่เสริมด้วยไม้ไผ่เพื่อความแข็งแรงทำเป็นด้าม โดยใช้เชือกไนลอนมัดให้แน่น ตัดแต่งให้เรียบร้อย ไม้กวาดดอกหญ้า 1 ด้าม จะใช้ก้านดอกหญ้าประมาณ 30 กระจุก หากมีเวลาสามารถทำได้ 2-3 ด้ามต่อวัน
ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าดั้งเดิมตั้งแต่สมัยพ่อที่ซื้อไปใช้ประจำที่บ้าน บางส่วนก็ซื้อเป็นของฝากให้แก่ญาติๆ ในต่างจังหวัด ลูกค้าประจำในฝั่งประเทศมาเลเซียก็มี ที่มักจะมาซื้อเป็นจำนวนมากเพื่อนำไปขายต่อ ทำได้เท่าไหร่ก็ขายหมด เนื่องจากลูกค้าติดใจที่เป็นไม้กวาดแบบธรรมชาติ สวยงาม ที่สำคัญมีความทนทาน หากไม่โดนน้ำจะใช้งานได้นาน 3-4 ปีเลยทีเดียว ราคาขายด้ามละ 100 บาท มีรายได้เฉลี่ยต่อฤดูกาลกว่า 2 หมื่นบาท ซึ่งเป็นจำนวนเงินที่น่าพอใจในยามหน้าร้อน หรือหน้าแล้ง ซึ่งไม่สามารถกรีดยางพาราที่เป็นอาชีพหลักได้
อย่างไรก็ตาม การทำไม้กวาดดอกหญ้าในยุคปัจจุบันเริ่มที่จะพบเห็นได้น้อยลง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนรุ่นใหม่ไม่ค่อยสนใจ และที่สำคัญกว่านั้นคือ ดอกหญ้าที่เกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติเริ่มจะหายากขึ้น เนื่องจากพื้นที่ถูกปรับเป็นสวนยางพารา และถูกยาฆ่าหญ้าทำลาย
