ศูนย์ข่าวหาดใหญ่ - มีเรื่องราวดีๆ และความประทับใจเกิดขึ้นกับแวดวงตำรวจ เมื่อนักเรียนชั้น ปวส.2 วิทยาลัยเทคโนโลยีนครหาดใหญ่ ถูกล็อกล้อรถ จยย.จอดในที่ห้ามจอด และต้องเสียค่าปรับ แต่ปรากฏว่า มีเงินไม่พอจ่าย จนมี ตร.นายหนึ่งทราบเรื่องควักเงินส่วนช่วยจ่าย ซึ่งสร้างความประทับใจให้แก่นักเรียนคนนี้เป็นอย่างมาก
วันนี้ (21 มิ.ย.) มีเรื่องราวดีๆ ที่สร้างความประทับใจเกิดขึ้นที่ สภ.หาดใหญ่ จ.สงขลา เมื่อ นายนัฐวุฒิ ทัดระเบียบ อายุ 21 ปี นักเรียนชั้น ปวส.2 วิทยาลัยเทคโนโลยีนครหาดใหญ่ ซึ่งถูกตำรวจจราจรล็อกล้อรถจักรยานยนต์ที่จอดไว้หน้าโรงพยาบาลหาดใหญ่ และเขียนใบสั่งให้มาเปรียบเทียบปรับที่งานจราจรของ สภ.หาดใหญ่ แต่มีเงินไม่เพียงพอ เนื่องจากมีเงินติดตัวอยู่แค่ 250 บาท แต่ต้องเสียค่าปรับ 300 บาท เจ้าหน้าที่งานจราจรจึงแนะนำให้ไปคุยกับร้อยเวรว่าจะสามารถลดหย่อนค่าปรับได้หรือไม่
แต่ปรากฏว่า ระหว่างที่กำลังเดินไปหาร้อยเวร ซึ่งอยู่อีกอาคารหนึ่ง ก็ได้เข้าไปสอบถามตำรวจนอกเครื่องแบบนายหนึ่ง ซึ่งยืนอยู่ในบริเวณนั้นว่า จะไปพบกับร้อยเวรคนไหน และต้องทำอย่างไร ตำรวจนายนี้จึงสอบถามว่าจะมาติดต่อเรื่องอะไร พอทราบเรื่องตำรวจนายนี้จึงได้ชักเงินจากกระเป๋า จำนวน 100 บาท เพื่อให้พอกับค่าปรับ จนสร้างความประทับใจให้แก่นักเรียนคนนี้เป็นอย่างมาก และถึงกับงงเพราะไม่คิดว่าจะเจอตำรวจใจดีช่วยออกเงินจ่ายค่าปรับให้
จากการสอบถาม นายนัฐวุฒิ กล่าวว่า เมื่อเวลาประมาณ 10 โมงของวันนี้ ได้ขี่รถจักรยานยนต์เดินทางไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลหาดใหญ่ และจอดรถไว้ที่หน้าโรงพยาบาล เมื่อกลับมาพบว่ารถจักรยานยนต์ถูกตำรวจจราจรล็อกล้อ และเขียนใบสั่งข้อหาจอดรถในที่ห้ามจอด และให้ไปจ่ายค่าปรับที่โรงพัก ซึ่งในวันนี้พกเงินติดตัวมาแค่ 300 บาท ใช้จ่ายที่โรงพยาบาลไปแล้ว 50 บาท เหลืออยู่อีก 250 บาท
แต่เมื่อทราบว่าต้องเสียค่าปรับถึง 300 บาท ก็รู้สึกตกใจมาก เพราะเงินไม่เพียงพอทั้งเสียค่าปรับ และค่าวินมอเตอร์ไซค์ไปกลับ แต่โชคดีที่มาพบกับตำรวจใจดีคนนี้ที่ช่วยจ่ายเงินให้ 100 บาท แม้จะไม่มากแต่ก็พอเสียค่าปรับ และค่าเดินทาง โดยตนได้ยกมือไหว้ขอบคุณ และรู้สึกประทับใจในความมีน้ำใจของตำรวจนายนี้มาก
สำหรับตำรวจนายนี้ ทางผู้สื่อข่าวทราบแล้วว่าเป็นใคร และได้ไปพบตัวแล้ว แต่เจ้าตัวขอปฏิเสธไม่ขอเผยตัวออกสื่อ โดยบอกเพียงสั้นๆ ว่า ต้องการช่วยเหลือนักเรียนคนนี้ที่เข้ามาสอบถาม และทราบว่าเงินไม่พอเสียค่าปรับ และค่ารถเดินทางกลับ จึงต้องการช่วยเหลือเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่ง เพราะถ้าเงินไม่พอจ่ายจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าจะต้องกลับบ้าน หรือต้องไปหยิบยืมใครมาอีก ต้องวุ่นวาย และเดือดร้อน รวมทั้งเสียเวลาหนักเข้าไปอีก
