อย่าลืมคำโบราณที่ว่า ...
“เตะหมูเข้าปากหมา”
“หนีเสือปะจระเข้ ขึ้นต้นไม้ปะรังแตน”
หรือ
“เมื่อมีศัตรูพวกเดียวกัน เราจึงคิดว่าเราเป็นมิตรกันได้”
จงใช้หลักกาลามสูตในการตัดสินใจใคร่ครวญ
ประกอบด้วยหลักไตรลักษณ์และไตรสิกขา
ใช้ความรู้ ความคิด และบทเรียนในการขับเคลื่อนสังคม
อย่าใช้ความเชื่อ ความรู้สึก และไม่สรุปบทเรียน
มนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดเดียวที่มีสมองไว้คิด
มีประสบการณ์ไว้สำหรับการเรียนรู้
และมีวัฒนธรรมเป็นมรดกตกทอดสู่รุ่นแล้วรุ่นเล่า
ที่เรียกว่า “วิวัฒนาการ”
การผิดพลาดซ้ำซาก เจ็บปวดจำเจ
ไม่น่าจะเป็นพฤติกรรมของสัตว์ที่มีการเรียนรู้
น่าจะเป็นพฤติกรรมของสัตว์สัญชาตญาณ
อย่าคาดหวังว่า ...
“งาช้างจะงอกจากปากหมา”
อย่าคิดว่า ...
“ตักน้ำรดหัวตอที่ตายแล้ว มันจะแตกกิ่ง”
สัจพจน์ หรือสัจธรรมนี้ ไม่ต้องพิสูจน์ถูกผิดอีกแล้ว
เราอาจะเบื่อเส้นทางสู่ความเป็นประชาธิปไตย
เพราะมันน่ารำคาญ ยุ่งยาก ซับซ้อน
เนื่องจากมันเป็นเรื่องของคนส่วนใหญ่
แต่ปรากฏการณ์ในสุริยะจักรวาลนี้บอกให้เรารู้ว่า …
ประชาธิปไตยไม่อาจจะเจริญงอกงาม
บนแผ่นดินแห้งแล้งด้วยความเป็นเผด็จการ
ไม่ว่าจะมาจากทหาร หรือพลเรือน
เฉลิมฉลองชัยชนะชั่วครู่ชั่วยามกันเถอะ
พี่น้องร่วมชาติของข้าฯ
แต่อย่าเพิ่งเริงหลง จนลืมระมัดระวัง
ในสถานการณ์ที่ไฟกำลังไหม้ลาม
อย่ามัวเสียเวลากับการเก็บดอกกุหลาบ
เก็บกรวดหิน ของเด็กเล่นอยู่เลย
ช่วยกันดับไฟ และค้นหาต้นตอของการลุกไหม้
ดับไฟแต่ต้นลมเถอะพี่น้อง
และระวังจะ “เตะหมูเข้าปากหมา”
แล้วจะเสียใจมากกว่าเดิม
เผื่อหัวใจไว้สำหรับความไม่สมหวังบ้างเถอะครับ
เพื่อแผ่นดินนี้จะได้มีทางเลือกมากกว่า หนึ่ง กับ สอง
เอา หรือ ไม่เอา ... รับ หรือ ไม่รับ
นับให้เกินสอง ไปถึงสามเถอะพี่น้อง
เพื่อนร่วมชาติของข้าฯ
’รูญ ระโนด
๙ สิงหาคม ๒๕๕๙
