มิตรร่วมรบของข้าฯ…
เช็ดเลือด ซับน้ำตา และจัดการกับบาดแผลจากการต่อสู้
เตรียมยิ้มรับกับนักแสดงจำอวดที่กำลังจะรับเหรียญตรา
จากมือของผู้กำกับความจริงและความเท็จ
ในสถานการณ์สงคราม
เราไม่เคยเห็นพวกจำอวดฝูงนี้
แต่วันที่เรามีชัยชนะ
จำอวดพวกนี้กลับแสดงความโดดเด่น
เป็นอัจฉริยะ
ประกาศกล้าว่า...
“กูและพรรคพวกคือความถูกต้อง”
“คนไม่เห็นด้วยและไม่เอาด้วยกับกูคือ พวกอนารยะ”
กลืนความเจ็บปวด น้ำตา และเลือดลงลำคอไปเถอะ
เหล่าสหาย-นักรบตัวจริงทั้งหลาย
บางครั้งและบ่อยครั้ง “นักรบก็พ่ายแพ้นักแสดงจำอวด”
ผลของการลงประชามติบอกอะไรกับสังคมนี้ได้บ้าง
สำหรับข้าฯ...
แม้ว่ามันเหมือนการทำข้อสอบโดยไม่ได้อ่านหนังสือ
แต่ผู้สอบคราวนี้อาจจะมีความรู้พื้นฐานเพียงพอที่จะทำข้อสอบ
และตีโจทย์ชุดนี้ได้แตก
ประชามติบอกเราว่า...
มนต์ดำของนักการเมืองบางกลุ่มคลายความศักดิ์สิทธิ์ลงบ้างแล้ว
ประชาชนไม่ต้องการให้นักเลือกตั้งจอมโกงกินทุจริต
เข้ามามีบทบาททางการเมืองอีกแล้ว
เขาอยากให้คนพวกนี้สูญพันธุ์ ด้วยมาตรการทางกฎหมายและสังคม
ประชามติบอกให้เรารู้ว่า...
คนภาคไหนยังตกอยู่ใต้มนต์ดำ
คนภาคไหนกล้าจะร่วมรับผิดชอบประเทศชาติบ้านเมือง
โดยการสลัดความอยากส่วนตัว และวัฒนธรรมอุปถัมภ์ออกไปได้
ประชามติไม่ได้ส่งสัญญาณ…
ให้ฝ่ายเสียงข้างมาก เยาะเย้ยถากถางเสียงข้างน้อย
หรือรุมประณามความเห็นต่างว่า...
จงหยุดแสดงความคิดเห็นใดๆ เพื่อให้บ้านเมืองได้สงบ
ประชามติบอกเราว่า...
ประชาชนต้องร่วมกันตัดสินใจ
เพื่อให้บ้านเมืองฝ่าวิกฤติไปให้ได้
และไม่มีใครเก่งกล้าสามารถแบบแบทแมน หรือซูเปอร์แมน
ที่จะรับผิดขอบบ้านเมืองแต่พวกเดียว
ข้ามให้พ้นห้วงเหวแห่งความขัดแย้ง
สนามแม่เหล็กแห่งความเกลียดชัง
ใช้สติปัญญาขับเคลื่อนสังคมเถอะครับ
นักรบอย่าร้องไห้
นักแสดงจำอวดอย่าเหิมเกริมจนเสียบรรยากาศ
เพราะสุดท้าย…
คนที่ทำหน้าที่ต่อสู้ปกป้องบ้านเมือง
คือคนที่แอบดูเขาสวมพวงมาลัยให้พวกจำอวด
...นั่นเอง
’รูญ ระโนด
๗ สิงหาคม ๒๕๕๙
