เรื่อง/ภาพ : บรรจง นะแส
---------------------------------------------------
เมื่อรู้ค่อนข้างแน่นอนว่า การชุมชนน่าจะมีการถูกสลายในไม่เกิน 3 วัน
ผมคิดว่าไม่มีการชุมนุมในประเทศไหนจะน่ารักเท่าที่ในประเทศไทยแล้วล่ะ และรับรู้กันเป็นเรื่องปกติว่าในเวทีการชุมนุมจะมี “สายข่าว” หรือ “หน่วยข่าว” จากฝ่ายต่างๆ แทรกซึมเข้ามาในรูปแบบต่างๆ มั่วไปหมด
ทั้งแบบเปิดเผยตัวเอง หรือมาในคราบ “นักข่าว” บ้าง “มอเตอร์ไซค์รับจ้าง” บ้าง “คนขายกล้วยทอด” บ้าง “คนขายลูกชิ้นปิ้ง” บ้าง ฯลฯ ส่วนที่เปิดเผยตัวเองก็บอกสังกัด โชว์บัตรเรียบร้อย ถือว่าต่างคนต่างทำหน้าที่
เมื่ออยู่ด้วยกันนานๆ เข้า ข้อมูลข่าวสารทั้ง 2 ฝ่ายก็ถ่ายเทกันเท่าที่ไม่ทำให้แต่ละฝ่ายเสียหน้าที่ ไม่ปองร้ายต่อกัน จึงมีบางคนก็สนิทชิดเชื้อเป็นพี่น้องกันมาจนถึงปัจจุบัน
เวลาเราเคลื่อนไหวไปที่สำนักงานของหน่วยงานต่างๆ เจอหน้าก็ยักคิ้วให้กันคนละที
ว่ากันด้วยเรื่อง “ยายส้มโอ” ดีกว่า เดี๋ยวจะยาวออกนอกเรื่อง 555
ผมนัดไว้กับ “พี่เบ้” ที่ทางขึ้นทางด่วนยมราช เช้านั้นข่าวว่า “ทนายนกเขา” รบกวนพี่เบ้ให้นำยายส้มโอไปฉีดวัคซีน และหากรงสวยๆ ใส่ยายส้มโอเพื่อให้ผมนำขึ้นเครื่องกลับหาดใหญ่
ข่าวว่าทนายนกเขาจ่ายไปหลายบาททีเดียว
ผมรอพี่เบ้ที่ทางขึ้นทางด่วนยมราช สักพักพี่เบ้ กับยายส้มโอก็มาถึง ผมรับยายส้มโอขึ้นแท็กซี่มุ่งสู่สนามบินดอนเมือง ผมถึงสนามบินใกล้เวลาเครื่องออกเต็มที มุ่งไปที่เคาน์เตอร์เพื่อโหลดกระเป๋า และยายส้มโอ เพราะเคยเห็นมาบ้างว่า มีคนนำสุนัขไปโหลดสู่ที่หมายได้
ปรากฏว่า ทางฝ่ายเจ้าหน้าที่บอกว่า ผมไม่สามารถนำยายส้มโอโหลดใต้ท้องเครื่องได้ เพราะกรงไม่ได้มาตรฐานที่กำหนด
ตายละหวา! สอบถามได้ความว่า ผมต้องออกไปซื้อกรงใหม่ที่สำนักงานอีกตึก เครื่องก็ใกล้จะออก ผมกระวนกระวายว่าทำอย่างไรดี
มีสามีภรรยาคู่หนึ่งคงมองผมอยู่นาน
“ขายผมไหมครับ 5,000 บาท” เขายื่นข้อเสนอ
ผมมองหน้าเขานิดหนึ่ง แล้วก็ดูมีแววตาของความเมตตา คงจะเป็นคนรักหมาจริงๆ เขาเสนออีก
“เอ้า...8,000 บาทก็ได้ครับ ผมจ่ายเลย”
ผมตอบไปว่า “ไม่ครับ ผมจะเอาไปเลี้ยงที่บ้านครับ แต่ตอนนี้มีปัญหาเรื่องกรงนิดหน่อย เดี๋ยวผมจะออกไปเอากรง”
“เอ้า...งั้นผมให้ 10,000 บาทเลยครับ”
ผมชักหวิบ (ภาษาใต้แปลว่า โกรธ) อาจจะมีตาขุ่นใส่เขาในตอนนั้นก็ได้ ทั้งคู่เลยเดินจากไป
“พี่ๆ...พี่มาจากที่ชุมนุมใช่ไหมครับ” พนักงานชายหน้าเคาน์เตอร์ถาม
ผมตอบเรียบๆ ว่า “ครับ”
“คือผมไปที่ชุมนุมที่ คปท.บ่อยๆ แต่ไม่ค่อยกล้าอยู่ดึก เพราะดึกๆ ที่นั่นมักมีเสียงปืน…” เขาพูดทำเอาผมสะอึก
“เอางี้ครับพี่ เดี๋ยวผมลองเช็กกรงว่ามีไหม ถ้ามีเดี๋ยวเพื่อนผมเอามาส่งให้ได้ พี่ไปทันเที่ยวนี้แน่ๆ”
สักครู่น้องผู้ชายคนนั้นมีอาการดีใจ หันมาบอกผมว่า “ได้แล้วๆ ครับพี่ พอดีเลย รอแป๊บ เขาเอามาให้ ค่ากรง 1,200 บาท”
เฮ้อ! โล่งอกไป
ผมจ่ายค่าน้ำหนักยายส้มโอไปแค่ 300 บาท แต่จ่ายค่ากรงไป 1,200 บาท แล้วยายส้มโอ ก็สามารถเดินทางสู่หาดใหญ่โดยสวัสดิภาพ
(ติดตามต่อตอนที่ 3)
-------------------------
อ่านเรื่องเกี่ยวเนื่อง
- เรื่องของ “ยายส้มโอ” มินิซีรีส์ชีวิตสุนัขพันธุ์บางแก้วจาก “เวที คปท.” (ตอนที่ 1) / บรรจง นะแส
