ตรัง - นักวิชาการ ชี้ประเพณีวัฒนธรรมการพิมพ์ใบประกาศบอกงานศพยังคงเหนียวแน่นอยู่ในหมู่ชาวตรัง ซึ่งนับเป็นจังหวัดเดียวของประเทศไทยที่ไม่มีการแจกการ์ดเชิญร่วมงานศพ หวังสืบทอดในหมู่ชาวตรังเรื่อยไป
วันนี้ (12 พ.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า น.ส.สุนทรี สังข์อยุทธ์ นักวิชาการด้านวัฒนธรรมจังหวัดตรังกล่าวว่า ถึงแม้ชาวตรังจะมีความต่างเชื้อชาติ ศาสนา และความเชื่อ แต่ผู้คนทุกหมู่เหล่าล้วนดำเนินการคล้ายคลึงกันในการจัดงานศพ โดยเฉพาะเมื่อมีผู้ถึงแก่กรรม เจ้าภาพ หรือญาติจะไม่ออกบัตรเชิญ แต่จะพิมพ์ประกาศโดยระบุชื่อผู้เสียชีวิต สถานที่ตั้งศพ วันจัดงาน วันฌาปนกิจ และรายชื่อเจ้าภาพทุกคน ปิดไว้ตามสถานที่ชุมชนทั่วไป หรือส่งไปประกาศทางสถานีวิทยุท้องถิ่น เมื่อญาติมิตรที่รู้ข่าวก็จะเดินทางมาร่วมงานศพ เพราะถือว่าได้เป็นการเชื้อเชิญแล้ว
สำหรับที่มาของใบประกาศงานศพ เริ่มต้นจากกลุ่มชาวไทยเชื้อสายจีนที่ตั้งถิ่นฐานอยู่รุ่นแรกๆ ซึ่งความนิยมได้สืบทอดต่อๆ กันมา จนกลายเป็นลักษณะเฉพาะของ จ.ตรัง โดยจะมีการนำใบประกาศไปติดตามฝาผนัง ทั้งด้านหน้า และด้านในของร้านกาแฟโบราณ หรือยุคเก่า เนื่องจากเป็นจุดที่ผู้คนวัยผู้ใหญ่ไปรวมตัวพบปะสังสรรค์กัน จึงนับเป็นจังหวัดเดียวของประเทศไทยที่ไม่มีการแจกการ์ดเชิญให้เดินทางมาร่วมงานศพ แต่จะใช้วิธีการบอกกล่าวกันด้วยประกาศแทน และใครจะมากี่คน กี่ครั้งก็ได้ตลอดเวลาการจัดงาน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบางครอบครัวมีลูกหลาน รวมทั้งเขยสะใภ้เป็นจำนวนมาก จึงไม่อาจใส่รายชื่อลงไปในใบประกาศงานศพได้ทั้งหมด จนอาจทำให้บางคนรู้สึกน้อยใจ ระยะหลังๆ จึงได้พัฒนาไปเป็นการใส่รายชื่อแบบเหมายกครัวกันมากขึ้น เช่น นาย ก.-นาง ข. พร้อมบุตร-หลาน เขย-สะใภ้ หรือบางงานต้องต่อใบประกาศงานศพเป็น 2 แผ่น เพื่อลงรายชื่อให้ได้ครบทั้งหมด ทั้งนี้ ด้วยระบบการพิมพ์สมัยใหม่จึงมักมีการนำภาพไปติดไว้ในใบประกาศด้วย เพื่อให้ญาติมิตรมองเห็น หรือนึกถึงผู้เสียชีวิตได้อย่างชัดเจน
ขณะเดียวกัน ชาวตรังยังมีความเชื่อกันว่า จะมีการเพิ่มอายุให้แก่ผู้เสียชีวิตอีก 3 ปี เพื่อความเป็นมงคล และหากผู้เสียชีวิตมีอายุมากกว่า 100 ปีขึ้นไป บางงานจะมีการพิมพ์ใบประกาศงานศพด้วยหมึกสีแดง ต่างไปจากงานศพส่วนใหญ่ซึ่งจะพิมพ์ใบประกาศด้วยหมึกสีดำ นอกจากนั้น งานศพที่ผู้ตายมีอายุเกิน 100 ปี บางโรงพิมพ์ยังบริการจัดพิมพ์ใบประกาศงานศพให้ฟรีด้วย แต่ไม่ว่าบ้านเมืองยุคนี้จะมีความเปลี่ยนแปลงไปมากน้อยแค่ไหน ประเพณีวัฒนธรรมในเรื่องนี้ก็ยังคงสืบทอดอยู่ในหมู่ชาวตรังอย่างเหนียวแน่น
