จะฆ่าอีกกี่ศพ
มึงจะทบอีกกี่เท่า
ชั่วโฉดโหดมัวเมา
เพียงจะเอาอำนาจครอง
มึงลุแก่อำนาจ
ประชาชาติจึงเศร้าหมอง
กี่ศพกี่เลือดกอง
ที่จะรองหัวใจทราม
“ลูกชายรามคำแหง”
สูญสิ้นแสงกลางสนาม
“วสุ” ผู้งดงาม
มึงคุกคามเอาชีวิต
“ยุทธนา” ตกเป็นเป้า
ในคืนเศร้าร้าวสนิท
“ประคอง” ต้องมืดมิด
ชีพถูกปลิดเพราะมือใคร
“สุทิน” สิ้นอีกคน
ทุกแห่งหนต่างหม่นไหม้
หน้าเนื้ออนาถใจ
มึงจังไรมิใช่คน
เขาเห็นแก่บ้านเมือง
มาปลดเปลื้องความสับสน
เขาคือประชาชน
ผู้รักชาติองอาจใจ
เขาคือวีรชน
อุทิศตนมิหวั่นไหว
ชูธรรมชูธงไทย
แสนยิ่งใหญ่ในวิญญาณ
เขาคือสายเลือดไทย
ผู้เกรียงไกรแกร่งกล้าหาญ
จงรักอุดมการณ์
และภักดีต่อแผ่นดิน
จะฆ่าอีกกี่ศพ
มึงจะทบอีกกี่ดิ้น
น้ำตาที่บ่าริน
ไหนจะสิ้นแรงศรัทธา
กี่ศพก็อย่าหมาย
ว่าความตายจะพรากพร่า
ยิ่งตายยิ่งเติบกล้า
ตามไล่ล่า..ความเลวมึง!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๒๖ มกราคม ๒๕๕๗
มวลมหาประชาชนที่ออกมาต่อสู้ปกป้องแผ่นดินถิ่นอาศัย โดยสันติ อหิงสา ถูกทำร้ายเข่นฆ่ารายแล้วรายเล่า ล่าสุดวันนี้ “สุทิน ธราทิน” ถูกยิงเสียชีวิตอีกคน...แต่อย่าหมายว่าจะทำลายอุดมการณ์ความรักชาติของประชาชนได้ ยิ่งเข่นฆ่าก็จะยิ่งเติบโตหาญกล้า และประชาชนไม่มีวันแพ้...
