ไปกันเถอะยอดรัก
อย่าแหนหวงเพิงพักอันต่ำต้อย
โปรดปล่อยวางภารกิจอันนิดน้อย
ทิ้งความหวังที่รอคอยมาเนิ่นนาน
หนีออกจากที่อับและสับสน
พรากเสียจากผู้คนอันพลุกพล่าน
มาถักทอเส้นใจจินตนาการ
แล้วก้าวผ่านฟากฝั่งความชังชิง
ไปกันเถอะยอดรัก
อย่าลังเลเหหักเลยยอดหญิง
หักห่วงหาอาลัยจากใจจริง
จะอ้อยอิ่งอยู่ไยให้ป่วยการ
ฟังสิ..เบื้องหน้าอันไกลโพ้น
มีคลื่นโยนกล่อมหาดสาดเสียงหวาน
สายลมพรมพรายกวาดทรายลาน
นวลแสงเดือนอาบผิวธารหวานละไม
โน่นนางนวลนางนกเธอผกผิน
กางเรียวปีกร่อนบินอยู่วับไหว
โบยบินท่องหล้าสุดฟ้าไกล
เธอมีฝันอันยิ่งใหญ่ คือเสรี
ไปกันเถอะยอดรัก
ไปวาดวักวาดหวังยังวิถี
ติดปีกหางกางบินอย่างยินดี
โดยวิธีเราเองจะเกรงไย
หวังที่นี่ มีอะไรจะให้หวัง
เห็นแต่ความบ้าคลั่งโถมถั่งไหล
แผ่นดินเดือดเลือดก็ร้อนเป็นฟอนไฟ
ทุกหัวใจปี้ป่นบนความชัง
เบื้องหน้าโน้น แสนไกลอย่าไหวหวั่น
เพราะที่นั่นบรรเจิดเลอเลิศหวัง
โบยบินไปอย่างเสรีสู่จีรัง
ไปสู่ฟากสู่ฝั่งแต้มหวังแววฯ.
กร ศิริวัฒโณ
21 พฤษภาคม 56
