ไม่ต้องเอาขั้นสูง..หรอกเจ้านาย
เอาง่ายง่าย..ไม่ผิดเพี้ยนเรื่องเขียนอ่าน
ยังไม่รอด..ให้เจ้านายได้รายงาน
แล้วจะพล่าน..หาสวรรค์วิมานใด?
เอากันแค่ทักษะทางภาษา
ฟัง พูดจา อ่าน เขียน พอแค่นไหว
เป็นพื้นฐานฐานะตนเป็นคนไทย
อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้อยู่เต็มเมือง
รู้เต็มอกว่าเด็กอ่อนเรื่องเขียนอ่าน
ยังฝันหวานชุ่ยชุ่ยทำคุยเขื่อง
ให้สอนโน่นสอบนี่ที่เปล่าเปลือง
จนไม่เห็นเป็นเรื่องเป็นราวมา
เอาข้อสอบมาชี้ชัดวัดอะไร
ภาษาไทยไม่ชี้ชักหลักภาษา
ให้คิดโน่นคิดนั่นลองปัญญา
จะสอบหาพระแสงหนแห่งใด
ออกข้อสอบมาวัดเด็กปอหก
ปริญญาโทยังสอบตก..ตลกไหม?
เกินกำลังแล้วจะหมายได้อะไร
นอกจากความสะใจไร้หลักการ
ไม่ต้องเอาขั้นสูง..หรอกเจ้านาย
เอาง่ายง่าย..ไม่ผิดเพี้ยนเรื่องเขียนอ่าน
ยังไม่รอด..ให้เจ้านายได้รายงาน
แล้วจะพล่าน..หาสวรรค์วิมานใด?!
รัตนธาดา แก้วพรหม
สำนักกวีน้อยเมืองนคร
๑๖ มีนาคม ๒๕๕๖
อึดอัดขัดข้องกับระบบคิดในการสอบ การวัดผลประเมินผลการศึกษาของประเทศนี้
ที่เดินหน้า “วัดความฝัน” ของพวกเขา จนละเลยที่จะ “วัดความจริง” ในตัวเด็กของเรา
