นครศรีธรรมราช - มรสุมกระหน่ำ น้ำทะเลหนุน ส่งผลให้ 2 หมู่บ้านตะลุมพุกได้รับความเสียหาย ชาวบ้านทนทุกข์อยู่กับน้ำทะเลท่วมทั้งหมู่บ้าน ตัดพ้อ ครม.ชุดก่อนอนุมัติให้ย้ายหมู่บ้านจนถึงตอนนี้ไร้วี่แวว
วันนี้ (31 ต.ค.) ผู้สื่อข่าวรายงานถึงบรรยากาศของการเริ่มฤดูมรสุมของชายฝั่งทะเลด้านอ่าวไทย โดยเฉพาะในพื้นที่ ต.แหลมตะลุมพุก อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช ซึ่งเป็นพื้นที่ประสบภัยจากการกัดเซาะชายฝั่งทะเลอย่างหนักและต่อเนื่องและทวีความรุนแรงมากขึ้นตามลำดับ
ล่าสุดคลื่นได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นจากอิทธิพลของมรสุมตะวันออกเฉียงใต้ที่ปกคลุมอ่าวไทย แม้ว่าจะยังไม่เกิดพายุใดๆ เข้ามาก็ตาม แต่ด้วยอิทธิพลของมรสุมและน้ำทะเลหนุนสูง ได้เส่ผลให้มีคลื่นสูงพัดเข้าหาชายฝั่งหมู่ที่ 2 และ 3 ต.แหลมตะลุมพุก อย่างต่อเนื่อง จนส่งผลพื้นที่ริมหาดฝั่งตะวันออกของถนนคอนกรีตที่พาดอยู่กลางหมู่บ้าน ถูกคลื่นซัดกระแทกจนพังเสียหายไปแล้วหลายหลัง สวนมะพร้าวล้มระเนระนาด
ขณะที่น้ำทะเลได้ไหลเข้าท่วมกลางหมู่บ้านชาวบ้านมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ยากลำบาก เนื่องจากส่วนใหญ่มีอาชีพประกอบการประมงชายฝั่งขนาดเล็กต้องหยุดทำการประมงไปโดยปริยาย
นางสุจินต์ มณีวงศ์ ชาวบ้าน ม.3 ต.แหลมตะลุมพุก อ.ปากพนัง จ.นครศรีธรรมราช เปิดเผยว่าคลื่นได้เข้าถล่มหมู่บ้านตั้งแต่วานนี้ (30 ต.ค.) อย่างต่อเนื่องมาจนถึงวันนี้ บ้านราว 12 หลังที่ถูกคลื่นซัดอย่างหนัก ขณะเดียวกัน ชาวบ้านไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร สิ่งที่ ครม.ชุดที่แล้วอนุมัติให้มีการย้ายหมู่บ้าน 2 หมู่บ้าน ที่ประสบกับภัยธรรมชาติซ้ำซากและต่อเนื่องไปอยู่ในฝั่งตรงข้าม มาถึงตอนนี้ทุกอย่างเงียบหายไปหมดไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วน นายสมชาย สกุณา ผู้ใหญ่บ้าน ม.3 ต.แหลมตะลุมพุก เปิดเผยว่า ในส่วนของทางการ ตนได้รายงานไปตามขั้นตอนถึงภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นอีกครั้ง และขณะเดียวกันได้รายงานไปยังจังหวัดด้วย ส่วนการช่วยเหลือนั้นกำลังประสานอย่างเร่งด่วน ประชาชนที่อยู่ตลอดแนวคลื่นและริมทะเลส่วนหนึ่งได้อพยพไปอยู่ในที่ปลอดภัยแล้วบางส่วน ขณะนี้กำลังประสานงานกับทุกฝ่าย
ผู้สื่อข่าวรายงานเพิ่มเติมว่า ในหมู่บ้านทั้ง 2 หมู่บ้าน ขณะนี้เต็มไปด้วยซากต้นมะพร้าว ซากชิ้นส่วนของบ้าน และที่เก็บอุปกรณ์การทำประมงที่พังเสียหาย เกลื่อนหมู่บ้านชาวบ้านที่ยังไม่ได้รับผลกระทบต่างช่วยกันเก็บกวาด
ขณะที่ผู้เฒ่าผู้แก่หลายรายต่างน้ำตาคลอเบ้าบางราย ถึงกับร่ำไห้เนื่องจากไม่รู้อนาคตว่าคลื่นและน้ำทะเลจะโหมเข้าพัดหมู่บ้านเพิ่มมากขึ้นหรือไม่ และไม่รู้ว่าจะอพยพไปอยู่ที่ไหนอีกแล้ว บางรายมายืนทอดสายตามองไปยังท้องทะเลด้วยน้ำตาคลอเบ้าอย่างไร้จุดหมาย
