การเล่นกีฬาให้คุณประโยชน์มากมายมหาศาลทั้งกับร่างกาย และจิตใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเด็ก กีฬานับเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากในการช่วยกระตุ้นและพัฒนาการทางร่างกาย เช่นการพัฒนากล้ามเนื้อมัดใหญ่ ระบบภูมิคุ้มกัน ระบบประสาท นอกจากนี้ยังพัฒนาการทางจิตใจเช่น ความฉลาดทางอารมณ์ ความสามารถในการฟันฝ่าอุปสรรค ความเคารพและเห็นคุณค่าในตนเองและผู้อื่น โดยเฉพาะกีฬาที่ต้องเล่นเป็นทีม
ธรรมชาติของการเล่นกีฬาประเภททีม ต้องมีการสอดประสานกันระหว่างผู้เล่นแต่ละคนซึ่งจะมีหน้าที่ของตนเองในแต่ละตำแหน่ง การเล่นลักษณะนี้จะช่วยให้เด็กเรียนรู้ที่จะเคารพและเชื่อในศักยภาพของตนเองและผู้อื่น และหากผู้ฝึกสอนได้อบรม สั่งสมความรับผิดชอบ และความสำคัญของแต่ละตำแหน่งการเล่น ก็ยิ่งจะช่วยให้เด็กได้ตระหนักถึงสิ่งที่ตนต้องรับผิดชอบและความสำคัญของตนเองมากขึ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกีฬาที่ต้องอาศัยเพื่อนร่วมทีมมากๆ เช่น กีฬาเชียร์ลีดดิ้ง ซึ่งนอกจากผู้เล่นจะต้องฝึกความแข็งแรงและความยืดหยุ่นของร่างกายแล้ว ยังต้องมีความไว้วางใจในความสามารถของเพื่อนร่วมทีมอย่างมาก การฝึกฝนมักจะมีระเบียบวินัยที่เคร่งครัด นี่จะทำให้เด็กเรียนรู้ที่จะมีวินัย และเพิ่มพูนวุฒิภาวะได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังไม่มีตำแหน่งผู้เล่นที่ทำคะแนนให้กับทีมโดยเฉพาะ ทุกคนในทีมเป็นผู้สร้างคะแนนและชัยชนะ ซึ่งแตกต่างจากกีฬาประเภททีมอื่นๆ ที่มีผู้เล่นเพื่อทำคะแนนเฉพาะเด็กก็จะไม่ต้องกังวลว่าไม่ใช่ผู้เล่นเด่น หรือไม่มีส่วนในทีมซึ่งทำให้เด็กเกิดความภาคภูมิใจในตัวเองได้ดีกว่า แต่ถึงกระนั้นก็ควรมีการฝึกฝนภายใต้ผู้ฝึกสอนที่มีความเข้าใจเด็ก มีความชำนาญในการสอน มีอุปกรณ์และมาตรการความปลอดภัยอย่างรัดกุม
สิ่งสำคัญในการส่งเสริมให้ลูกเล่นกีฬาคือ ความมีวินัยต่อตนเอง ทั้งผู้ปกครองและตัวเด็กเอง ในการเล่นกีฬาระยะแรกๆ เด็กอาจรู้สึกสนุกสนาน แต่เมื่อการฝึกฝนเข้มข้นขึ้น ประกอบกับภาระด้านการเรียน อาจทำให้เด็กรู้สึกเบื่อหน่ายที่จะฝึกฝน ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ผู้ปกครองควรที่จะช่วยเด็กจัดตารางเวลาการเรียนและการเล่นกีฬาให้เหมาะสมกับเด็ก มีวันสำหรับพักเพื่อให้เด็กได้มีกิจกรรมอื่นที่เด็กสนใจ และให้กล้ามเนื้อได้พักผ่อนเพื่อซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอระหว่างซ้อม
ขอขอบคุณข้อมูลจากโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยรังสิต โดยอาจารย์กิตติศักดิ์ รักษาชาติ นักจิตวิทยาประจำ
ติดตาม Instagram และ Facebook Fanpage ของ “Quality of Life” ได้ที่
