ผู้ประกันตนตั้งข้อสังเกตนโยบายประชาวิวัฒน์ ขยายสิทธิประกันสังคมสู่แรงงานนอกระบบของรัฐบาลอภิสิทธิ์ 2 มาตรฐาน กลุ่มใหม่ไม่ต้องจ่ายสมทบสิทธิสุขภาพ แต่ผู้ประกันตนกลุ่มเดิม 9.4 ล้านคนยังต้องจ่ายต่อไป เป็นกลุ่มเดียวในไทยที่ต้องจ่าย แถมมีปัญหาคุณภาพบริการ ด้านผู้นำแรงงานย้ำ ไม่ได้ต้องการลดเงินสมทบ แต่ให้รัฐนำเงินส่วนที่ผู้ประกันตนสมทบค่ารักษาพยาบาลไปเพิ่มสิทธิประโยชน์ด้าน เช่น บำเหน็จบำนาญชราภาพ แต่ไม่ใช่การทอดทิ้งให้ผู้ประกันตนต้องจ่ายสิทธิขั้นพื้นฐานรักษาพยาบาลอยู่กลุ่มเดียว ขณะที่กลุ่มอื่นรัฐจ่ายให้หมด ชี้รัฐบาลนี้ให้ความสนใจประกันสังคมมาก แต่ปัญหาความไม่เป็นธรรมที่ผู้ประกันตนเผชิญอยู่กลับไม่ยอมแก้ไข ระบุของขวัญที่อยากได้ทำไม่รัฐบาลไม่มอบให้ผู้ประกันตนเสียที
น.ส.กมลวรรธน์ ดวงใจดี อาสาสมัครแรงงานพื้นที่นวนคร จ.ปทุมธานี กล่าวว่า การขยายสิทธิประกันสังคมให้ครอบคลุมแรงงานนอกระบบ โดยจะได้รับสิทธิ 3 ด้าน คือ ทดแทนขาดรายได้กรณีเจ็บป่วย ทุพพลภาพ และบำเหน็จชราภาพ แต่สิทธิรักษาพยาบาลยังอยู่ที่บัตรทองเหมือนเดิมนั้น ตนมีข้อสังเกตว่าประเด็นนี้สะท้อนถึงความเป็น 2 มาตรฐานของรัฐบาลชัดเจนมาก เพราะคนกลุ่มใหม่ที่เข้ามาในระบบไม่ต้องจ่ายสิทธิสุขภาพ แต่คนกลุ่มเดิมยังต้องจ่าย รัฐบาลนี้ให้ความสนใจประกันสังคมมาก แต่ปัญหาความไม่เป็นธรรมที่ผู้ประกันตนได้รับจากการที่ต้องจ่ายสิทธิสุขภาพเอง รัฐบาลกลับไม่ยอมแก้ไข เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าใจ เพราะขณะที่ขยายสิทธิไปยังแรงงานนอกระบบ ยังมีความเข้าใจว่าไม่ต้องขยายครอบคลุมถึงสิทธิสุขภาพ เพราะมีหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าหรือบัตรทองดูแลอยู่ แต่ผู้ประกันตนกลุ่มเดิม ยังออกกฎให้จ่ายต่อไป
น.ส.กมลวรรธน์กล่าวต่อว่า ในฐานะที่เป็นแรงงาน และผู้ประกันตนได้ทำหน้าที่เป็นอาสาสมัครในการช่วยเหลือเพื่อนแรงงานด้วยกัน ประสบการณ์ที่ผ่านมาพบว่าสิทธิประโยชน์ประกันสังคมมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการรักษาพยาบาลอยู่มาก เพื่อนแรงงานเกือบทุกคนจะเล่าให้ฟังตลอดว่า ไปใช้บริการที่ รพ.แล้วได้รับบริการไม่ดี เหมือนประชาชนชั้น 2 มีช่องจัดให้บริการต่างหาก มีหลายคนที่ไป รพ.ตามสิทธิแต่อาการก็ไม่ดีขึ้น จนกระทั่งตัดสินใจเสียเงินไปตรวจเอง ก็พบว่าเป็นอีกโรค ปรากฏการณ์แบบนี้ทำให้ไม่มีใครเชื่อมั่นเรื่องการรักษาพยาบาลในสิทธิประกันสังคมเลย ทั้งที่พวกเราจ่ายสมทบทุกเดือน
“พวกเราเรียกสิทธิรักษาพยาบาลของประกันสังคมว่า พารารักษาทุกโรค เพราะไปหาหมอด้วยอาการอะไรก็ได้แต่ยานี้มาตลอด มีหลายคนที่ปวดท้องมาก ไปหาหมอได้ยาธาตุน้ำขาวมากิน จนทนไม่ไหว เพื่อนพาส่ง รพ.ถึงได้รู้ว่าเป็นไส้ติ่งแตก กรณีแบบนี้เยอะมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจอแต่เรื่องแบบนี้มากไปจนทำให้ชิน เลยลืมนึกถึงไปเลยว่า เราเป็นคนกลุ่มเดียวในประเทศไทยนะที่ยังต้องจ่ายสมทบค่ารักษาพยาบาลให้ตัวเองอยู่ แถมยังได้บริการไม่ดีอีก” น.ส.กมลวรรธน์กล่าว และว่าในฐานะของผู้ประกันตนคนหนึ่งตนขอเรียกร้องไปยังรัฐบาลว่า แม้แต่การขยายสิทธิประกันสังคมไปยังแรงงานนอกระบบ รัฐบาลยังไม่ให้กลุ่มนี้ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล เพราะรู้ว่ามีสิทธิบัตรทองดูแลอยู่แล้ว แต่ผู้ประกันตนกลุ่มเดิมที่ยังต้องจ่ายอยู่นั้น ทำไมรัฐบาลไม่แก้ไขตรงนี้เสียที ไม่ยุติธรรมกับผู้ประกันตนอย่างมาก นี่เป็น 2 มาตรฐานอย่างชัดเจน แถมคุณภาพที่ได้รับ ทำให้รู้สึกเสียดายเงินที่มาจากหยาดเหงื่อของแรงงาน และอยากให้นำไปเพิ่มสิทธิประโยชน์บำเหน็จบำนาญชราภาพจะดีกว่า ตรงนี้คือของขวัญที่ผู้ประกันตนอยากได้จากรัฐบาลจริงๆ
ด้าน นายตุลา ปัจฉิมเวทย์ อนุกรรมการด้านสิทธิแรงงานและสิทธิที่อยู่อาศัยของคนในชุมชนเมือง สภาทนายความ กล่าวว่า นโยบายประชาวิวัฒน์ของรัฐบาล ที่เกี่ยวกับการขยายสิทธิประกันสังคมไปยังแรงงานนอกระบบ หรือมาตรา 40 ของกฎหมายประกันสังคมนั้น เป็นเรื่องที่ดีที่แรงงานนอกระบบจะได้มีหลักประกัน แต่ส่วนการที่ไม่ต้องจ่ายสิทธิรักษาพยาบาลนั้น เป็นไปตามกฎหมาย ไม่ทราบว่าเป็น 2 มาตรฐานหรือไม่ แต่ตนเห็นว่าในส่วนที่เป็นสิทธิรักษาพยาบาลขั้นพื้นฐานนั้น ผู้ประกันตนไม่ควรต้องจ่ายตรงนี้ แต่ก็ไม่ใช่การปรับลดเงินสมทบลงในแต่ละเดือน เพราะตรงนี้มีการสมทบจากฝ่ายรัฐบาลและนายจ้างด้วย แต่ควรเอาไปเพิ่มเรื่องบำเหน็จบำนาญชราภาพ หรือเพิ่มสิทธิประโยชน์ทดแทนกรณีเจ็บป่วย ผู้ประกันตนไม่ได้เรียกร้องว่าให้ลดเงินสมทบลง แต่หมายถึง สิทธิรักษาพยาบาลที่เก็บจากผู้ประกันตนเอาไปเพิ่มสิทธิประโยชน์ด้านอื่นดีกว่า ซึ่งผู้ประกันยินดีจ่าย 5% เท่าเดิม แต่สิทธิรักษาพยาบาลที่เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่รัฐบาลจัดให้ประชาชนไทยทุกคนนั้น ให้ครอบคลุมผู้ประกันตนด้วย ไม่ใช่ทอดทิ้งให้ผู้ประกันตนเป็นกลุ่มเดียวที่ยังต้องจ่ายสมทบสิทธิรักษาพยาบาล ขณะที่ประชาชนกลุ่มอื่นไม่ต้องจ่าย แบบนี้เป็นการดำเนินการ 2 มาตรฐาน ซึ่งไม่ยุติธรรมกับผู้ประกันตน
นายตุลากล่าวต่อว่า ปัญหาสำคัญของระบบประกันสังคมทุกวันนี้มีข้อจำกัดเกี่ยวกับการให้บริการด้านสุขภาพอยู่เยอะมาก โดยเฉพาะเรื่องของการที่โรงพยาบาลคิดเงินเพิ่มจากการรักษาพยาบาลทั่วไป ซึ่งผู้ประกันตนเองก็ไม่มีความรู้เพียงพอว่าต้องจ่ายเท่าใด ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเจ้าของสิทธิอย่างสำนักงานประกันสังคมเอง ก็ไม่มีความรู้เท่าทัน รพ.เช่นเดียวกัน ทำให้หลายครั้งผู้ประกันตนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบโรงพยาบาลที่ค้ากำไรเกินควร ผู้ใช้บริการไม่มีโอกาสรู้เลย ทั้งที่ต้องใช้สิทธิอยู่ตลอด
