เรื่องโดย...นพ.กฤษดา ศิรามพุช, พบ.(จุฬาฯ)
ผู้อำนวยการสถาบันเวชศาสตร์อายุรวัฒน์นานาชาติ
แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์อายุรวัฒน์
(American Board of Anti-aging medicine)
drkrisda@gmail.com
ในอนาคตนั้นสาเหตุการเสียชีวิตของปุถุชนคนเดินดินอย่างเราจะเปลี่ยนจากเรื่องของโรคทางกายไปเป็นโรคที่เกิดจาก “จิตทำร้ายกาย” หรือโรคทางจิตใจกันมากขึ้น ซึ่งก็มักเป็นโรคที่เกิดจากการทำตัวเอง โดยเฉพาะนโยบายตัดช่องน้อยแต่พอตัว ไม่รู้จะมัวอยู่ไปใยชวนให้ฆ่าตัวตายกันเป็นเบือดังที่เป็นข่าวครึกโครมไป
ทั้งนี้องค์การอนามัยโลกได้ให้เกียรติประเทศไทยมากโดยได้จัดว่าการฆ่าตัวตายจะนำโด่งขึ้นมาเป็นสาเหตุสำคัญอันดับสองรองจากมัจจุราชโรคหัวใจในอีก 12 ปีข้างหน้า
นอกจากนั้นเหล่าซือแป๋ฟิวเจอริสต์นักทำนายอนาคตอันไม่เกี่ยวกับโหรดวงตกทั้งหลายท่านยังกะการณ์ไว้ว่าอีกไม่ถึงห้าสิบปีเราจะกำจัดโรคทางกายได้หมดจนทำให้เหตุการณ์ตายเปลี่ยนเป็นเกิดจากผู้ก่อการร้ายและภัยธรรมชาติแทน ดังที่อเมริกาได้ทำรูป “นาฬิกาสิ้นโลก(Doomsday clock)” ไว้ให้ดูง่ายๆ ตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ เข็มของนาฬิกานั้นยิ่งเข้าใกล้เที่ยงคืนมากเท่าใดแปลว่าโลกอยู่ใกล้หายนะมากเท่านั้น
แต่แท้จริงนั้นถ้าดูกันให้ดีเราอาจลืมเผอเรอไปว่าเรื่องของอาหารการกินก็มีส่วนสำคัญในการลาลับโลกของมนุษย์ไม่แพ้การก่อการร้ายเลย แถมยังแย่กว่าเสียอีกด้วยว่ามักงุบงิบสะสมพิษร้ายไปเรื่อยให้เราตายใจไม่ใคร่จะกลัวกันนัก แต่เมื่อถึงเวลาก็กลายเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายหรือหัวใจวายตายไปเลย
เมื่อพูดถึงประเด็นเรื่องอาหารปลอดภัยแล้ว ถึงแม้อาหารของชาติใดจะมีอันตรายร้ายกาจอย่างไรก็ตาม แต่อาหารชาติไทยนั้นอย่างไรก็ยังปลอดภัยและมีสารอาหารต้านแก่อยู่อย่างเต็มล้นปรี่ ทำให้ผมหวนนึกไปถึงเมื่อสี่สิบกว่าปีก่อนที่ท่านอดีตประธานาธิบดีเคนเนดี้ได้กล่าวอมตะวาจาไว้ ณ ประเทศเยอรมันตะวันตกว่า “เมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว คำพูดที่ถือว่าเป็นสิ่งน่าภาคภูมิใจของมนุษย์คือ ข้าพเจ้าเป็นประชาชาติโรมัน แต่ ณ บัดนี้คำกล่าวอ้างอันน่าภูมิใจนั้นต้องเปลี่ยนไปเป็นว่าข้าพเจ้าเป็นประชาชนแห่งเบอร์ลินแทน...”
ถือได้ว่าเป็นสุนทรพจน์อันยิ่งใหญ่กินใจคนทั้งโลกเพราะกล่าวหลังจากสตาลินสร้างกำแพงเบอร์ลินกั้นแยกชาติเยอรมันได้ไม่นาน แต่สำหรับตัวผมเองนั้นผมว่า ณ ขณะปี พ.ศ. 2551 นี้คำพูดที่ควรจะพูดได้เต็มปากและแสดงความภาคภูมิใจให้ชาวโลกเห็นได้ดีที่สุดคือ “ข้าพเจ้าเป็นคนไทย” ครับ เพราะคนไทยนั้นมีทั้งหลักยึดเหนี่ยวแห่งจิตใจอันประเสริฐทำให้มีกำลังใจแข็งแกร่งกันอยู่ชั้นหนึ่งแล้วยังมีเรื่องของความอุดมสมบูรณ์จากพฤกษมังสาหารทั้งหลายจนเป็นที่น่าอิจฉาของประเทศอื่นเป็นยิ่งนัก แม้จะไร้เงาเขาพระวิหารไปแล้วก็ตาม(โฮ!)
ทว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ อาหารการกินในปัจจุบันนี้นอกจากจะไม่ประณีตเหมือนเมื่อก่อนแล้วยังแถมไปด้วยอันตรายแฝงอยู่ทุกอณูทั้งที่รูปลักษณ์ภายนอกดูสวยชวนชิมทีเดียว ดังที่ท่านผู้อ่านก็คงได้เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันจนทำให้หลายต่อหลายท่านท้อไปว่าการจะมีชีวิตอยู่ดีมีสุขนี่ก็ยากพอดูอยู่แล้ว แต่จะดำเนินชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขชักกระตุกทีเดียวตายนี้ยิ่งยากหนักหนา ด้วยก่อนตายอาจต้องทุพพลภาพ เป็นโรคสมองเสื่อมจากสารพิษหรืออัมพฤกษ์อัมพาตนอนเป็นผักอยู่เพราะอาหารมันๆทั้งหลายประดังกันเข้าไปอุดหลอดเลือดเสียสิ้น
แต่กระนั้นก็ดีคงไม่จำเป็นต้องถึงขนาดเก็บตัวเป็นดักแด้หนอนไหมอยู่ในบ้านไม่ออกไปเดินเล่นตลาดนัดหรือมีปฏิสัมพันธ์กับใครใฝ่ใจมุ่งแต่ประพฤติพรหมจรรย์ดุจชีมืด เพราะถึงแม้อุตส่าห์ทำถึงเพียงนั้นก็ตามทีถ้ายังมี “อวิชชา” ไม่รู้เท่าทันเทคโนโลยีอาหารอยู่ท่านก็ยังเหมือนอยู่ใกล้ป่าช้าแค่เอื้อม ด้วยว่าสารพิษบางอย่างมาในรูปของยาและอาหารเสริมก็มีดังในบทความที่ได้เคยคุยกันไปแล้ว
ขนาดราชาธิราชใหญ่ค้ำฟ้าขนาดจิ๋นซีเมื่อสองพันกว่าปีก่อนยังเชื่อว่าน้ำปรอทเป็นหนึ่งในอมตะโอสถจะช่วยให้ท่านดำรงขันธ์เป็นโอรสสวรรค์ต่อไปได้เป็นหมื่นปี แต่ไม่ช้านานหลังจากนั้นก็กลับกลายเป็นว่าสวรรค์ทูลเชิญท่านไปเป็นโอรสอยู่ใกล้ชิดเง็กเซียนเบื้องบนแทน หรือแม้แต่เครื่องสำอางค์หน้าขาวสมัยอลิซาเบแธน(ในราวสมัยสมเด็จพระนเรศวรของไทย) ก็ทำมาจากตะกั่วขาวซึ่งใช้กันตั้งในในราชสำนัก ท้าวพญามหากษัตริย์ไปจนถึงชั้นขุนน้ำขุนนาง นางพญาอังกฤษอย่างควีนอลิซาเบธที่หนึ่งหรือพระนางแมรี่ควีนแห่งสก็อตก็ทรงใช้อย่างสม่ำเสมอ
หาดูได้ง่ายจากพระบรมฉายาลักษณ์ในสมัยนั้นที่สตรีชั้นสูงจะดูวงหน้าขาวเด่นลอยออกมาจากรูปและรอบคอก็ใส่วงลูกไม้ระบายขนาดใหญ่โตเหมือนพาน
ว่ากันว่าสารตะกั่วหน้าขาวนี้นอกจากสะสมทำให้เกิดพิษภัยกับผู้ใช้แล้วก็ยังไพล่ไปเกิดพิษกับบุรุษผู้อยู่ใกล้ชิดด้วย ดังที่ว่ามีเรื่องราวร้องเรียนกันในสมัยนั้นว่าสามีของสตรีชั้นสูงเหล่านี้ต่างพากันโอดครวญถึงพิษของสารตะกั่วที่ได้รับจากสุภาพสตรีมายเลดี้ทั้งหลาย แต่กระนั้นก็ดีปัจจุบันนี้หาใช่จะมีแต่อิตถีเพศหรือผู้ลากมากดีเท่านั้นที่อยากจะมีสุขภาพดีผิวสวยงาม แต่ไม่ว่าจะเพศใดวัยใดก็ตาม ลึกๆในใจทุกท่านก็ล้วนแต่อยากมีรูปร่างดีมีเสน่ห์และสุขภาพเป็นเลิศด้วยกันทั้งนั้น บางท่านว่ามักน้อยไม่ได้อยากหล่อสวยอันใดแต่ขอให้ไม่ต้องเป็นโรคทุกข์ทรมานก่อนตายก็พอ แม้จะปรารถนาน้อยเพียงนี้แต่บางทีมันก็นำท่านไปสู่อันตรายได้เช่นกัน
ด้วยว่าอาหารและยาส่วนใหญ่ที่จะเอามาใช้บำรุงขันธ์ห้าของท่านได้นั้นจำต้องใส่สารกันบูดกันเสียทั้งนั้น ดังนั้นก็เห็นจะมีวิธีเดียวที่ท่านสามารถจะสามารถกินอยู่อย่าง “ทุกข์น้อยที่สุด”อยู่บนโลกใบได้ก็ด้วยการ “รู้เท่าทัน” เท่านั้น ต้องรู้เท่าทันพิษร้ายที่อาจปนเปื้อนหรือถูกใส่มาในอาหารให้ได้ดีที่สุด แล้วที่เหลือก็สุดแล้วแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องบนท่านจะกรุณาเราเอง
ปริทรรศ์แห่ง"มัจจุราชเงียบในอาหาร"
ทราบกันดีว่าถ้าไม่ถึงที่ตายก็ไม่วายชีวาวาตม์ใช่ไหมครับ แต่อาจต้องมองลึกไปสักนิดว่าถ้ามันยังไม่ถึงที่ตาย แต่ก็ไม่วายชีวาวาตม์เสียทีเดียวนี้มันก็ทรมานไม่น้อยอยู่เหมือนกัน ดังนั้นต้องพยายามอย่าใช้ช้อมส้อมขุดหลุมศพให้ตัวเองครับ ถ้าจะกินหรือจะใช้ผลิตภัณฑ์ใดต้อง “Use with good judgment” เหมือนสโลแกนของท่านโอบาม่า อย่าไปเลือกชนิดที่เก่าแก่หรือเก่าเก็บมากจนเกินไปด้วยว่าอาจมีสารพิษเกิดขึ้นในตัวของมันเองได้เช่นสารพิษโบทูลินุ่มในอาหารกระป๋องปนเปื้อน ที่ไม่นุ่มนิ่มจิ๋มจุ๋มอย่างที่คิด แค่สะกิดชิมเพียงนิดก็อาจพากันนอนชักเกร็งเป็นอัมพาตไปได้ อย่าไปคิดว่ายิ่งแก่ยิ่งเจ๋ง Old but not expired แบบคุณแม็คเคนไปทุกสิ่งสรรค์ครับ มันอาจเป็นยิ่งแก่ยิ่งแสบ ยิ่งบ่นเก่งก็เป็นได้
เลยขอนำดาวเด่นของสารผสมอาหารสิบสองชนิดที่พบบ่อย ที่มีผลพลอยได้คือถ้ากินสะสมเข้าไปมากแล้วก็เป็นที่แน่นอนเลยว่าจะใช้แลกคูปองของรางวัลไปทัวร์ยมโลกได้เร็วกว่าใครทีเดียวครับ
เริ่มจาก1) โซเดียมไนเตรท (โซเดียม ไนไตรท์) หรือมืชื่อจุ๋มจิ๋มที่รู้จักกันว่า “ดินประสิว”
พอได้ยินชื่อเพื่อนรักคนนี้แล้ว ต้องเห็นสีแดงตามมาเลยนะครับ ด้วยว่าอยู่ในกุนเชียงรสอร่อยมันเยิ้ม, ไส้กรอกรถเข็นสีแดงจัดจ้านราดน้ำจิ้มรสเด็ด, แหนมตุ้มขนาดพอคำ, ปลารมควันของฝากจากเมืองไกลหรือจะไส้กรอกฮ็อทด็อกสัญชาติอเมริกันสุดหรูจากร้านสะดวกซื้อ ที่เอามายืนถืองับกันจนน้ำราดแดงเหลืองไหลเยิ้มง่ามมือ
เมนูอาหารสร้างสรรค์สังคมเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีดินประสิวช่วยเสริมให้เนื้อแดงจัดชวนกินทั้งนั้น แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าตัวเราไม่ใช่พลุหรือปุ๋ยมูลค้างคาวเราจึงไม่ต้องการดินประสิวมากขนาดนั้น เมื่อกินเข้าไปร่างกายจะร้องค้านว่าเป็นส่วนเกินแล้วก็กระทำอารยะขัดขืนไม่ยอมรับพร้อมกับสร้างกระแสมะเร็งขึ้นมาทันที โดยพบว่าเด็กที่กินไส้กรอกฮ็อทด็อกแบบนี้เพียงปีละโหลกว่าเท่านั้นจะมีโอกาสเกิดมะเร็งมากกว่าเด็กที่ไม่ได้กินถึงสองเท่าเลยทีเดียว ในผู้ใหญ่ก็ไม่แพ้กันครับจะได้มะเร็งแถมมาด้วยพอกัน
2)บีเอชเอ และ บีเอชที(Butylated hydroxyanisole, butylated hydrozyttoluene)
ฟังดูชื่อแล้วยังกับต้องทายปรัศนีบุคคลในคอลัมน์ซ้อเจ็ดหรือราวกับอ่านภาษาต่างดาวอยู่ แต่แท้จริงแล้วชื่อจริงของมันยาวจึงขอเรียกเป็นชื่อย่อให้ไม่ระคายหูกันครับ สารร้ายนี้มีมากในอาหารเช้าแบบฝรั่งจำพวกซีรีล, ธัญพืชสำเร็จรูป, หมากฝรั่ง, มันฝรั่งและน้ำมันพืชครับ สารนี้เป็นสนิมอนุมูลอิสระโดยตรงเลยครับ ด้วยว่าตัวมันไม่เสถียร สามารถแตกตัวไปกลายเป็นเสือหิวอิเล็กตรอนไปกัดกินอณูร่างกายคุณให้กลายเป็นมะเร็งได้ครับ
3)โพรพิล แกลเลท
ชื่อนี้ไม่คุ้นหูนัก แต่ก็ร้ายเงียบไม่ แพ้กัน โดยมักใส่มากับสหายสนิทคู่คิดเจ้าเก่าสองนายคือ “บีเอชเอ” และ “บีเอชที” โดยเป็นศัตรูร้ายของผู้ที่พิสมัยในการบริโภคเนื้อแดง เช่นเนื้อวัว, เนื้อหมูหรือแม้แต่เนื้อก็มีในซุปไก่ และในหมากฝรั่งเป็นต้น จากการศึกษาในสัตว์ทดลองพบว่าสารนี้มีพรสวรรค์ในการรังสรรค์มะเร็งได้ไม่แพ้กันครับ
4 โมโนโซเดียมกลูตาแมท(เอ็มเอสจี) หรือที่รู้จักกันในชื่อสุดคลาสสิกว่า “ผงชูรส”
เมื่อพูดถึงผงชูรส ก็ชวนให้คิดไปถึงเมื่อกาลก่อนที่รถเข็นขายบะหมี่ป๊อกๆตามบ้านที่จอดลวกเส้นทำก๋วยเตี๋ยวตามสั่งให้แล้วเมื่อใส่เครื่องเคราเสร็จแล้วก็จะหยิบช้อนปลายเล็กขนาดเท่าไม้แคะขี้หูมากระดกเทเกล็ดขาวเล็กๆใส่ลงไปด้วยนิดหนึ่ง เรียกว่านับเกล็ดได้ทีเดียว ซึ่งมารู้ทีหลังว่านั่นเองคือผงชูรสและที่ใส่ให้น้อยกว่าไม่พรั่งพรูเหมือนกากหมูเจียวก็เพราะว่ามันแพงมากในสมัยนั้น ด้วยเป็นยุคที่ญี่ปุ่นเพิ่งคิดค้นได้ว่าโลกนี้ยังมีรสที่ลิ้นรับสัมผัสได้ว่าอร่อยนอกจาก เปรี้ยว, หวาน, เค็ม, ขม(แต่เผ็ดนั้นไม่ใช่รส เป็นความแสบร้อนจากกรดแคปไซสิกแทน)แล้วก็ยังมี “รสอุมามิ(Umami)” ซึ่งแปลว่า “โอชารส” หรือรสอร่อยนั่นเอง
แต่ข้อเสียของผงชูรสคือในภัตตาคารที่ทำอาหารขายคนหมู่มากนั้นมักไม่มีเวลาที่จะมานั่งทำน้ำสต๊อกให้ได้ปริมาณมากเป็นถุงเป็นถังจึงต้องใช้วิธีลักไก่โยนผงซุปชูรสนี้ลงไป ซึ่งถ้าเหยื่อ เอ๊ย...ลูกค้ารับประทานไม่มากและไม่บ่อยนักก็ไม่เป็นไร แต่บางท่านต้องผูกปิ่นโตไว้กับร้านเดิมตลอดก็อาจเกิดอาการพิษจากผงชูรสได้
โดยอาการนั้นจะเป็นอาการของพิษต่อระบบประสาทเป็นส่วนใหญ่ครับ ตั้งแต่ปวดศีรษะไม่ทราบเหตุ, ลิ้นชาปร่าแปลกๆไป จนถึงขั้นที่ทำให้อาเจียนเวียนศีรษะและตาบอดได้เลยทีเดียว ซึ่งที่จริงแล้วนั้นเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผงวิเศษนี้เพื่อทำให้อาหารของเราประดุจออกมาจากห้องเครื่องแดจังกึมเพราะว่าแท้จริงแล้วรสอุมามินี้คือรสของกรดอะมิโนซึ่งก็มีอยู่ตามธรรมชาติในเนื้อสัตว์ทั่วไป, น้ำซุปเนื้อ, เนื้อปลา หรือแม้แต่ผักคะน้า
ดังนั้นจะเห็นว่าภูมิปัญญาเราที่เอาคะน้ามาผัดกับปลานั้นก็ถือว่าเป็นความอร่อยแบบอุมามิได้โดยไม่ต้องใส่ผงชูรสเลย หรือถ้าท่านรู้จักเลือกชนิดของอาหารและนำน้ำเนื้อมาปรุงรวมกับผักก็จะให้รสอร่อยได้โดยไม่ต้องพึ่งพาผงชูรสสุดหวงของอาแปะบะหมี่เกี๊ยว หรือเพื่อทำให้อาหารของคุณรสเลิศประดุจเป็นฝีมือของจอมนางซางกุงแห่งวังหลวงเลย
5)ทรานส์แฟ็ท หรือไขมันล่องหน
ผู้ร้ายรายนี้เป็นไขมันชนิดหนึ่งครับตัวไม่ใหญ่โตอะไรมากมักอยู่ใน คุกกี้, บิสกิต, ขนมเค้ก, ฟาสต์ฟู้ด, เบเกอรี่, ปาท่องโก๋ทั้งหลาย แต่ขยันก่อเรื่องนานัปการ โดยสถานที่เกะกะเกเรที่สำคัญอยู่ที่ทำเนียบฯ เอ๊ย...ทันโทษ อยู่ที่หลอดเลือดหัวใจครับ มันโปรดปรานการอุดหลอดเลือดหัวใจที่ชื่อโคโรนารีมาก วันร้ายคืนร้ายมันก็ไปจับตัวรวมหัวกับสนิมอนุมูลอิสระเกิดเป็นตะกรันชวนครั่นคร้ามให้หัวใจสูบเลือดไม่ออกเสียอย่างนั้น แล้วทีนี้จะไปหา กทม. มาลอกท่อที่ไหนก็ไม่ได้ด้วยว่าหลอดเลือดหัวใจนี้เล็กจิ๋วขนาดเพียงไม่ถึงปลายนิ้วก้อยเท่านั้นเองครับ
สำหรับผู้ที่ติดการบริโภคเบเกอรี่นานาพันธุ์แบบหยุดไม่ได้นี้สิ่งที่ทำได้ก็คงจะเพียงนั่งหน้าป๋อหลอรอเปลี่ยนบายพาสหลอดเลือดเท่านั้นเองครับ
6)แอสปาแตม
รู้กันดีอีกชื่อคือน้ำตาลเทียม มีหลายชนิดหลากยี่ห้อ แต่ที่ดั้งเดิมเจ้าเก่าเล่ายี่ห้อนี้ก็คือแอสปาแตมนี่เอง แต่ก่อนแต่ไรนั้นมีการใช้ขัณฑสกรให้ความหวาน โดยชื่อของมันก็แปลว่าผู้ทำให้หวานอยู่แล้ว ส่วนชื่อภาษาอังกฤษว่าซัคคารินก็ยิ่งฟังดูหวานเข้าไปอีก ต่อมารู้ว่ามีพิษก็เลยผลิตแอสปาแตมขึ้นมาให้ความหวานแทน แต่กระนั้นก็ดีไม่นานก็มีผู้พบว่าแอสปาแตมนี้ถ้าโดนความร้อนก็อาจกลายเป็น “หวานมรณะ” ก่อม็อบให้ร่างกายรำคาญใจให้เป็นมะเร็งไปเสียรู้แล้วรู้รอดเลย และเดี๋ยวนี้ก็ยิ่งมีน้ำตาลเทียมให้เลือกหลายชนิดขึ้นโดยอ้างว่าปลอดภัยใสซื่อมาก ซึ่งก็จริงอยู่ครับแค่ระวังอย่าไปใช้ชงกาแฟหรือเหยาะบนก๋วยเตี๋ยวร้อนควันโฉ่เข้าก็แล้วกันเดี๋ยวมะเร็งถามหาครับ
7)อะเซซัลแฟม-เค
ตัวนี้ก็เป็นตระกูลเทือกเถาเหล่ากอเดียวกับ “น้ำตาลเทียม” อีกเหมือนกันครับ แต่มักใช้กับขนมอบทั้งหลาย, วุ้นสีสวยสดและหมากฝรั่งเคี้ยวหนุบหนับผลัดกันเคี้ยว(อ้วก!) เหล่านี้มีสารนามประหลาดดังว่านี้แฝงอยู่เป็นส่วนใหญ่ เพื่อให้เกิดความหวานติดลิ้นติดใจผู้ใหญ่และเด็ก ก็เอาเป็นว่าถ้าเป็นเรื่องของความหวานเทียมนี้ ถ้ากลัวมันมากนักก็อย่าใช้จะดีกว่าครับ
สมุนไพรอื่นที่ให้ความหวานแบบไม่ซ่อนมะเร็งยังมีอีกเยอะแถมไม่อ้วนด้วย นั่นคือ ชะเอมเทศ(แต่อย่าไปใช้ชะเอมไทยนะครับ) และหญ้าหวาน ผมใช้แทนน้ำตาลให้ผู้ป่วยเบาหวานมานานแล้ว และได้ผลดีเสียด้วย เพราะน้ำตาลไม่ขึ้น มีข้อเสียอยู่สักหน่อยคือไม่ได้หวานจัดจ้านถึงใจนัก แต่ถ้ารักจะมีสุขภาพดีก็ต้องยอมครับ
8) สีผสมอาหาร บลู1,2, เร้ด 3, กรีน 3, เยลโล่ 6
สีผสมอาหารที่ใช้กันอย่างเบิกบานในปัจจุบันนี้มีทั้งแบบที่เป็นสังเคราะห์และธรรมชาติ ซึ่งแบบสังเคราะห์นั้นที่ปลอดภัยก็มีแต่ก็ต้องดูให้ดีครับ เพราะอย่างที่ว่าคืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่ของธรรมชาติร่างกายมักจะต่อต้านและทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แยกได้ ในยุคหินใหม่จนถึงยุคกลางนั้น ผู้รังสรรค์งานศิลป์มักใช้สีจากธรรมชาติในการแต่งแต้มงานของตัวเอง ดังเช่นภาพการรับบัพติสมาของพระคริสต์โดยเวอร็อคคิโอซึ่งใช้สีที่ผสมด้วยไข่แดง ส่วนมิเคลันเจโลก็เคยวาดภาพพระแม่ที่มีผ้าคลุมสีฟ้าเข้มตามจารีตที่มีไว้ในไบเบิลโดยสีม่วงนี้ในสมัยนั้นได้มาจากหินสีน้ำเงินเข้มขาบสวยที่หลายท่านรู้จักดีในฐานะเครื่องประดับนั่นคือ “ลาพิซ ลาซูรี่” ครับ
ส่วนสีผสมอาหารดังที่กล่าวมาทั้งห้าอย่างนี้มีการศึกษาพบว่าก่อให้เกิดมะเร็งต่อมไทรอยด์และมะเร็งกระเพาะปัสสาวะได้ในหนูทดลอง โดยมักถูกเจือไว้ในอาหารพวกสีเชอรี่สด, ค็อกเทลผลไม้, ลูกกวาด, ไส้กรอกและขนมอบทั้งหลายครับ
9)โอเลสตร้า
โอเลสตร้าเป็นไขมันสังเคราะห์ที่พบมากในมันฝรั่งแผ่นทอดกรุบกรอบและขนมทอดใส่ถุงชวนหยิบเคี้ยวเล่นแก้เหงาปากทั้งหลาย โดยโอเลสตร้านั้นถ้าเผลอหยิบกระแทกปากมากไปก็จะเกิดอาการท้องเดิน, ปวดมวนท้องแบบบีบๆและท้องอืดหลามไปด้วยแกสได้ นอกจากนั้นโอเลสตร้ายังก่อกรรมให้วิตามินเอที่คุณอุตส่าห์กินจากผลไม้เข้าไปนั้นไม่สามารถดูดซึมได้ดีด้วย
9) โพแทสเซียม โบรเมต
ใช้เป็นสารปรุงแต่งอาหารเมื่อต้องการเพิ่มปริมาตรของขนมปัง, เค้ก, แยมโรลและขนมแป้งทั้งหลาย มันเป็นสารที่รู้กันดีในหมู่นักวิทยาศาสตร์ว่าทำให้เกิดมะเร็งได้ไม่ยากเย็นนักในสัตว์ทดลอง ส่วนในคนนั้นแม้มีปริมาณเพียงน้อยในขนมปังขาวสักแผ่นก็ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อมะเร็งได้แล้วครับ
10) น้ำตาลขัดขาว
ท่านที่อ่านงานของผมมาตลอดอย่างน้อยต้องจำคาถาพาอายุยืนข้อหนึ่งที่ผมขอให้ท่องกันให้ได้ขึ้นใจครับ นั่นคือเลี่ยง “แป้งกับน้ำตาลขัดขาว” ซึ่งมีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ในเบเกอรี่ทั้งหลาย, ธัญพืชสำเร็จรูป, คุกกี้, แคร็กเกอร์, ซอสปรุงรสและอาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้น่ากินตามห้าง ด้วยว่าแป้งและน้ำตาลขัดขาวนี้ถ้าได้มากเกินไปร่างกายก็ต้องทำงานหนักในการช่วยลดมันลงให้ไม่ไปจับตามอวัยวะต่างๆ เมื่อทำงานหนักมากเข้าร่างกายก็อาจสไตร๊ค์และปล่อยให้คุณแก่เลยตามเลยไปก็ได้
12)โซเดียม คลอไรด์ หรือชื่อที่ซับซ้อนกว่าคือ “เกลือแกง”
เรียกได้เต็มปากว่าเป็น “ภัยเงียบ” เลยทีเดียวครับ สำหรับเกลือแกงนี้ ด้วยว่าปัจจุบันแทรกซึมเป็นยาดำอยู่จนแม้กระทั่งอาหารเด็กอ่อน ด้วยว่าเมื่อสำรวจแล้วพบว่าเด็กก่อนวัยเรียนนี้ได้รับเกลือแกงสูงกว่าที่ควรจะได้หลายเท่าทีเดียว ซึ่งเป็นปริมาณที่เกินกว่าไตอ่อนๆของเด็กจะขัดล้างออกไปได้หมด และเมื่อเกลือมีค้างอยู่ในกายมากก็จะทำให้ความดันสูงขึ้น เกิดไตวายและตายไวได้ ดังจะเห็นได้ว่าเด็กเดี๋ยวนี้หลายคนต้องไปนั่งไขว่ห้างล้างไตแข่งกับผู้ใหญ่ก็มีให้เห็นหนาตาแล้วเหมือนกัน
ส่วนในผู้ใหญ่นั้นก็หายห่วงได้เลยว่าเกลือแกงที่สูงจะไปช่วยดองเค็มหัวใจให้ต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อคุมความดันที่พากันสูงขึ้นอย่างไม่ปรานีปราศรัยจากฤทธีของโซเดียมตัวร้าย ถ้ายังนอนใจไม่แก้ไขลดเกลือก็คงไม่มีปัญหาอะไรมากไปกว่าหัวใจไร้รักเปลี่ยนเป็นเต้นกระตุกผิดจังหวะฮิปฮอปแล้วก็ขี้เกียจเต้นไปเองในที่สุดครับ
สรุปส่งท้ายไว้อย่าให้ “กลัวจนอดตาย”
เท่าที่อ่านๆดูก็เชื่อว่าท่านผู้อ่านก็คงสรุปได้เช่นเดียวกันว่าการจะรู้ว่าอาหารใดใส่สารปรุงแต่งอันใดบ้างนั้นค่อนข้างยากราวกับประกวดเอเอฟให้ได้ถูกใจครูเป็ด แต่ก็พอจะบอกได้ว่าอาหารที่ควรจะเลี่ยงเพราะมีความเสี่ยงสูงที่จะได้สารพิษแถมคือ อาหารสอดไส้สองล้าน เอ๊ย...ทันโทษ อาหารจำพวกของทอดกรอบเกรียมเปี่ยมน้ำมัน, อาหารแปรรูปรมควันทั้งหลายได้แก่ไส้กรอก, กุนเชียง, หมูแฮม, หมูแผ่น, เนื้อรมควัน, ปลาเค็มทั้งหลายครับ และอาหารที่มีสีสันสดใสไร้ขีดจำกัดจนแทบจะเรืองแสงฉับเมื่อดับไฟ รวมถึงอาหารตามเหลาดังคนนั่งเต็มล้นเพราะมีโอกาสสูงที่จะใช้ผงชูรสแทนความหวานจากการนั่งเคี่ยวกระดูกคาตั๊งหรือโครงไก่ให้โอชะจากกระดูกออกมาเจือจนน้ำซุปหวานกลมกล่อมตามธรรมชาติเพราะไม่มีเวลาและไม่มีคนพอที่จะมานั่งทำงานให้เกินเวลาอย่างนั้น
ดังที่ได้เล่าไปแล้วว่าการจะอยู่ได้ในสังคมปัจจุบันอย่างมีสุขภาพดีนั้นสิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่การมีเงินทองกองมากพากันลากซื้อของดีมากินบำรุงมุ่งแต่สวยหล่อ ด้วยว่าของดีเหล่านั้นอาจเป็นพิษก็ได้ใครจะรู้ เช่นหูฉลามหรือปลิงทะเลที่มีโลหะหนักแถมอยู่มากมาย รวมถึงอาหารเสริมต่างๆนาๆราคาเฉียดซื้อรถได้นั้นก็อาจทำให้เราได้รับสารอาหารเกินไปแล้วไปสะสมก็ได้
แต่สิ่งสำคัญของการกินให้มีสุขภาพดีคือ “กินด้วยปัญญา” หรือกินอย่างรู้เท่าทัน ไม่มันส์ไปกับการกินอย่างคะนองปากหรือกินเพราะความเสียดายบุฟเฟ่ต์หมูกระทะที่เหลืออยู่ค่อนหม้อ ไปจนถึงเนื้อชาบูที่ถูกเคี่ยวกรำจนหดเหี่ยวจับจีบประดุจงานฝีมือทำดอกไม้จากวัสดุธรรมชาติ คือถ้าท่านได้บริโภคโดยใช้สมองไปพร้อมกับกล้ามเนื้อช่วยเคี้ยวที่ครอบอยู่รอบกระพุ้งแก้มที่เรียกว่ากินด้วยปัญญาและมีสติก่อนนำอาหารแต่ละคำใส่ปากแล้วก็ถือว่าได้ทำอย่างเต็มที่แล้วครับ ที่เหลือถ้าจะมีสิ่งใดเกิดก็ขอให้อย่าไปโทษตัวเองครับ
อย่างไรก็ดีถ้าเรามีมูลเหตุแห่งวิชชาเป็นกรรมดีอยู่แล้วก็เชื่อได้เลยว่าเทวดาก็ต้องช่วยคุ้มครอง ดังเช่นท่านเคาท์แห่งออกาซแห่งสเปนที่ท่าน เอล เกรโค่ วาดไว้เมื่อศตวรรษที่ 16 แสดงให้เห็นว่าท่านเคาท์นั้นเป็นสัปบุรุษมากเสียจนแม้ชีวาจะหาไม่แล้ว ขณะที่ทำพิธีจะนำร่างท่านพำนักในหลุมศพเป็นครั้งสุดท้าย นักบุญสตีเฟนกับนักบุญออกัสตินผู้สถิตย์อยู่เบื้องบาทพระคริสต์ยังเสด็จลงมาช่วยประคองร่างของท่านนำขึ้นสู่สรวงสวรรค์เลย
เป็นอันว่าท่านจะบริโภคสิ่งใดให้สุขภาพดีนั้นไม่ขึ้นอยู่กับของแพงของถูกแต่ขึ้นอยู่กับสติที่ควรต้องจับกำกับอยู่ทุกคำของอาหารที่จะนำเข้าปาก และเมื่อมีสติแล้วปัญญาก็จะเกิดตามมาเอง ถ้าได้ฝึกไว้บ่อยๆท่านจะพลอยได้เรื่องของมรณานุสติไปด้วยครับ
ผู้อำนวยการสถาบันเวชศาสตร์อายุรวัฒน์นานาชาติ
แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเวชศาสตร์อายุรวัฒน์
(American Board of Anti-aging medicine)
drkrisda@gmail.com
ในอนาคตนั้นสาเหตุการเสียชีวิตของปุถุชนคนเดินดินอย่างเราจะเปลี่ยนจากเรื่องของโรคทางกายไปเป็นโรคที่เกิดจาก “จิตทำร้ายกาย” หรือโรคทางจิตใจกันมากขึ้น ซึ่งก็มักเป็นโรคที่เกิดจากการทำตัวเอง โดยเฉพาะนโยบายตัดช่องน้อยแต่พอตัว ไม่รู้จะมัวอยู่ไปใยชวนให้ฆ่าตัวตายกันเป็นเบือดังที่เป็นข่าวครึกโครมไป
ทั้งนี้องค์การอนามัยโลกได้ให้เกียรติประเทศไทยมากโดยได้จัดว่าการฆ่าตัวตายจะนำโด่งขึ้นมาเป็นสาเหตุสำคัญอันดับสองรองจากมัจจุราชโรคหัวใจในอีก 12 ปีข้างหน้า
นอกจากนั้นเหล่าซือแป๋ฟิวเจอริสต์นักทำนายอนาคตอันไม่เกี่ยวกับโหรดวงตกทั้งหลายท่านยังกะการณ์ไว้ว่าอีกไม่ถึงห้าสิบปีเราจะกำจัดโรคทางกายได้หมดจนทำให้เหตุการณ์ตายเปลี่ยนเป็นเกิดจากผู้ก่อการร้ายและภัยธรรมชาติแทน ดังที่อเมริกาได้ทำรูป “นาฬิกาสิ้นโลก(Doomsday clock)” ไว้ให้ดูง่ายๆ ตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ เข็มของนาฬิกานั้นยิ่งเข้าใกล้เที่ยงคืนมากเท่าใดแปลว่าโลกอยู่ใกล้หายนะมากเท่านั้น
แต่แท้จริงนั้นถ้าดูกันให้ดีเราอาจลืมเผอเรอไปว่าเรื่องของอาหารการกินก็มีส่วนสำคัญในการลาลับโลกของมนุษย์ไม่แพ้การก่อการร้ายเลย แถมยังแย่กว่าเสียอีกด้วยว่ามักงุบงิบสะสมพิษร้ายไปเรื่อยให้เราตายใจไม่ใคร่จะกลัวกันนัก แต่เมื่อถึงเวลาก็กลายเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายหรือหัวใจวายตายไปเลย
เมื่อพูดถึงประเด็นเรื่องอาหารปลอดภัยแล้ว ถึงแม้อาหารของชาติใดจะมีอันตรายร้ายกาจอย่างไรก็ตาม แต่อาหารชาติไทยนั้นอย่างไรก็ยังปลอดภัยและมีสารอาหารต้านแก่อยู่อย่างเต็มล้นปรี่ ทำให้ผมหวนนึกไปถึงเมื่อสี่สิบกว่าปีก่อนที่ท่านอดีตประธานาธิบดีเคนเนดี้ได้กล่าวอมตะวาจาไว้ ณ ประเทศเยอรมันตะวันตกว่า “เมื่อสองพันกว่าปีที่แล้ว คำพูดที่ถือว่าเป็นสิ่งน่าภาคภูมิใจของมนุษย์คือ ข้าพเจ้าเป็นประชาชาติโรมัน แต่ ณ บัดนี้คำกล่าวอ้างอันน่าภูมิใจนั้นต้องเปลี่ยนไปเป็นว่าข้าพเจ้าเป็นประชาชนแห่งเบอร์ลินแทน...”
ถือได้ว่าเป็นสุนทรพจน์อันยิ่งใหญ่กินใจคนทั้งโลกเพราะกล่าวหลังจากสตาลินสร้างกำแพงเบอร์ลินกั้นแยกชาติเยอรมันได้ไม่นาน แต่สำหรับตัวผมเองนั้นผมว่า ณ ขณะปี พ.ศ. 2551 นี้คำพูดที่ควรจะพูดได้เต็มปากและแสดงความภาคภูมิใจให้ชาวโลกเห็นได้ดีที่สุดคือ “ข้าพเจ้าเป็นคนไทย” ครับ เพราะคนไทยนั้นมีทั้งหลักยึดเหนี่ยวแห่งจิตใจอันประเสริฐทำให้มีกำลังใจแข็งแกร่งกันอยู่ชั้นหนึ่งแล้วยังมีเรื่องของความอุดมสมบูรณ์จากพฤกษมังสาหารทั้งหลายจนเป็นที่น่าอิจฉาของประเทศอื่นเป็นยิ่งนัก แม้จะไร้เงาเขาพระวิหารไปแล้วก็ตาม(โฮ!)
ทว่าในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ อาหารการกินในปัจจุบันนี้นอกจากจะไม่ประณีตเหมือนเมื่อก่อนแล้วยังแถมไปด้วยอันตรายแฝงอยู่ทุกอณูทั้งที่รูปลักษณ์ภายนอกดูสวยชวนชิมทีเดียว ดังที่ท่านผู้อ่านก็คงได้เห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์ทุกวันจนทำให้หลายต่อหลายท่านท้อไปว่าการจะมีชีวิตอยู่ดีมีสุขนี่ก็ยากพอดูอยู่แล้ว แต่จะดำเนินชีวิตอยู่อย่างเป็นสุขชักกระตุกทีเดียวตายนี้ยิ่งยากหนักหนา ด้วยก่อนตายอาจต้องทุพพลภาพ เป็นโรคสมองเสื่อมจากสารพิษหรืออัมพฤกษ์อัมพาตนอนเป็นผักอยู่เพราะอาหารมันๆทั้งหลายประดังกันเข้าไปอุดหลอดเลือดเสียสิ้น
แต่กระนั้นก็ดีคงไม่จำเป็นต้องถึงขนาดเก็บตัวเป็นดักแด้หนอนไหมอยู่ในบ้านไม่ออกไปเดินเล่นตลาดนัดหรือมีปฏิสัมพันธ์กับใครใฝ่ใจมุ่งแต่ประพฤติพรหมจรรย์ดุจชีมืด เพราะถึงแม้อุตส่าห์ทำถึงเพียงนั้นก็ตามทีถ้ายังมี “อวิชชา” ไม่รู้เท่าทันเทคโนโลยีอาหารอยู่ท่านก็ยังเหมือนอยู่ใกล้ป่าช้าแค่เอื้อม ด้วยว่าสารพิษบางอย่างมาในรูปของยาและอาหารเสริมก็มีดังในบทความที่ได้เคยคุยกันไปแล้ว
ขนาดราชาธิราชใหญ่ค้ำฟ้าขนาดจิ๋นซีเมื่อสองพันกว่าปีก่อนยังเชื่อว่าน้ำปรอทเป็นหนึ่งในอมตะโอสถจะช่วยให้ท่านดำรงขันธ์เป็นโอรสสวรรค์ต่อไปได้เป็นหมื่นปี แต่ไม่ช้านานหลังจากนั้นก็กลับกลายเป็นว่าสวรรค์ทูลเชิญท่านไปเป็นโอรสอยู่ใกล้ชิดเง็กเซียนเบื้องบนแทน หรือแม้แต่เครื่องสำอางค์หน้าขาวสมัยอลิซาเบแธน(ในราวสมัยสมเด็จพระนเรศวรของไทย) ก็ทำมาจากตะกั่วขาวซึ่งใช้กันตั้งในในราชสำนัก ท้าวพญามหากษัตริย์ไปจนถึงชั้นขุนน้ำขุนนาง นางพญาอังกฤษอย่างควีนอลิซาเบธที่หนึ่งหรือพระนางแมรี่ควีนแห่งสก็อตก็ทรงใช้อย่างสม่ำเสมอ
หาดูได้ง่ายจากพระบรมฉายาลักษณ์ในสมัยนั้นที่สตรีชั้นสูงจะดูวงหน้าขาวเด่นลอยออกมาจากรูปและรอบคอก็ใส่วงลูกไม้ระบายขนาดใหญ่โตเหมือนพาน
ว่ากันว่าสารตะกั่วหน้าขาวนี้นอกจากสะสมทำให้เกิดพิษภัยกับผู้ใช้แล้วก็ยังไพล่ไปเกิดพิษกับบุรุษผู้อยู่ใกล้ชิดด้วย ดังที่ว่ามีเรื่องราวร้องเรียนกันในสมัยนั้นว่าสามีของสตรีชั้นสูงเหล่านี้ต่างพากันโอดครวญถึงพิษของสารตะกั่วที่ได้รับจากสุภาพสตรีมายเลดี้ทั้งหลาย แต่กระนั้นก็ดีปัจจุบันนี้หาใช่จะมีแต่อิตถีเพศหรือผู้ลากมากดีเท่านั้นที่อยากจะมีสุขภาพดีผิวสวยงาม แต่ไม่ว่าจะเพศใดวัยใดก็ตาม ลึกๆในใจทุกท่านก็ล้วนแต่อยากมีรูปร่างดีมีเสน่ห์และสุขภาพเป็นเลิศด้วยกันทั้งนั้น บางท่านว่ามักน้อยไม่ได้อยากหล่อสวยอันใดแต่ขอให้ไม่ต้องเป็นโรคทุกข์ทรมานก่อนตายก็พอ แม้จะปรารถนาน้อยเพียงนี้แต่บางทีมันก็นำท่านไปสู่อันตรายได้เช่นกัน
ด้วยว่าอาหารและยาส่วนใหญ่ที่จะเอามาใช้บำรุงขันธ์ห้าของท่านได้นั้นจำต้องใส่สารกันบูดกันเสียทั้งนั้น ดังนั้นก็เห็นจะมีวิธีเดียวที่ท่านสามารถจะสามารถกินอยู่อย่าง “ทุกข์น้อยที่สุด”อยู่บนโลกใบได้ก็ด้วยการ “รู้เท่าทัน” เท่านั้น ต้องรู้เท่าทันพิษร้ายที่อาจปนเปื้อนหรือถูกใส่มาในอาหารให้ได้ดีที่สุด แล้วที่เหลือก็สุดแล้วแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องบนท่านจะกรุณาเราเอง
ปริทรรศ์แห่ง"มัจจุราชเงียบในอาหาร"
ทราบกันดีว่าถ้าไม่ถึงที่ตายก็ไม่วายชีวาวาตม์ใช่ไหมครับ แต่อาจต้องมองลึกไปสักนิดว่าถ้ามันยังไม่ถึงที่ตาย แต่ก็ไม่วายชีวาวาตม์เสียทีเดียวนี้มันก็ทรมานไม่น้อยอยู่เหมือนกัน ดังนั้นต้องพยายามอย่าใช้ช้อมส้อมขุดหลุมศพให้ตัวเองครับ ถ้าจะกินหรือจะใช้ผลิตภัณฑ์ใดต้อง “Use with good judgment” เหมือนสโลแกนของท่านโอบาม่า อย่าไปเลือกชนิดที่เก่าแก่หรือเก่าเก็บมากจนเกินไปด้วยว่าอาจมีสารพิษเกิดขึ้นในตัวของมันเองได้เช่นสารพิษโบทูลินุ่มในอาหารกระป๋องปนเปื้อน ที่ไม่นุ่มนิ่มจิ๋มจุ๋มอย่างที่คิด แค่สะกิดชิมเพียงนิดก็อาจพากันนอนชักเกร็งเป็นอัมพาตไปได้ อย่าไปคิดว่ายิ่งแก่ยิ่งเจ๋ง Old but not expired แบบคุณแม็คเคนไปทุกสิ่งสรรค์ครับ มันอาจเป็นยิ่งแก่ยิ่งแสบ ยิ่งบ่นเก่งก็เป็นได้
เลยขอนำดาวเด่นของสารผสมอาหารสิบสองชนิดที่พบบ่อย ที่มีผลพลอยได้คือถ้ากินสะสมเข้าไปมากแล้วก็เป็นที่แน่นอนเลยว่าจะใช้แลกคูปองของรางวัลไปทัวร์ยมโลกได้เร็วกว่าใครทีเดียวครับ
เริ่มจาก1) โซเดียมไนเตรท (โซเดียม ไนไตรท์) หรือมืชื่อจุ๋มจิ๋มที่รู้จักกันว่า “ดินประสิว”
พอได้ยินชื่อเพื่อนรักคนนี้แล้ว ต้องเห็นสีแดงตามมาเลยนะครับ ด้วยว่าอยู่ในกุนเชียงรสอร่อยมันเยิ้ม, ไส้กรอกรถเข็นสีแดงจัดจ้านราดน้ำจิ้มรสเด็ด, แหนมตุ้มขนาดพอคำ, ปลารมควันของฝากจากเมืองไกลหรือจะไส้กรอกฮ็อทด็อกสัญชาติอเมริกันสุดหรูจากร้านสะดวกซื้อ ที่เอามายืนถืองับกันจนน้ำราดแดงเหลืองไหลเยิ้มง่ามมือ
เมนูอาหารสร้างสรรค์สังคมเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีดินประสิวช่วยเสริมให้เนื้อแดงจัดชวนกินทั้งนั้น แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าตัวเราไม่ใช่พลุหรือปุ๋ยมูลค้างคาวเราจึงไม่ต้องการดินประสิวมากขนาดนั้น เมื่อกินเข้าไปร่างกายจะร้องค้านว่าเป็นส่วนเกินแล้วก็กระทำอารยะขัดขืนไม่ยอมรับพร้อมกับสร้างกระแสมะเร็งขึ้นมาทันที โดยพบว่าเด็กที่กินไส้กรอกฮ็อทด็อกแบบนี้เพียงปีละโหลกว่าเท่านั้นจะมีโอกาสเกิดมะเร็งมากกว่าเด็กที่ไม่ได้กินถึงสองเท่าเลยทีเดียว ในผู้ใหญ่ก็ไม่แพ้กันครับจะได้มะเร็งแถมมาด้วยพอกัน
2)บีเอชเอ และ บีเอชที(Butylated hydroxyanisole, butylated hydrozyttoluene)
ฟังดูชื่อแล้วยังกับต้องทายปรัศนีบุคคลในคอลัมน์ซ้อเจ็ดหรือราวกับอ่านภาษาต่างดาวอยู่ แต่แท้จริงแล้วชื่อจริงของมันยาวจึงขอเรียกเป็นชื่อย่อให้ไม่ระคายหูกันครับ สารร้ายนี้มีมากในอาหารเช้าแบบฝรั่งจำพวกซีรีล, ธัญพืชสำเร็จรูป, หมากฝรั่ง, มันฝรั่งและน้ำมันพืชครับ สารนี้เป็นสนิมอนุมูลอิสระโดยตรงเลยครับ ด้วยว่าตัวมันไม่เสถียร สามารถแตกตัวไปกลายเป็นเสือหิวอิเล็กตรอนไปกัดกินอณูร่างกายคุณให้กลายเป็นมะเร็งได้ครับ
3)โพรพิล แกลเลท
ชื่อนี้ไม่คุ้นหูนัก แต่ก็ร้ายเงียบไม่ แพ้กัน โดยมักใส่มากับสหายสนิทคู่คิดเจ้าเก่าสองนายคือ “บีเอชเอ” และ “บีเอชที” โดยเป็นศัตรูร้ายของผู้ที่พิสมัยในการบริโภคเนื้อแดง เช่นเนื้อวัว, เนื้อหมูหรือแม้แต่เนื้อก็มีในซุปไก่ และในหมากฝรั่งเป็นต้น จากการศึกษาในสัตว์ทดลองพบว่าสารนี้มีพรสวรรค์ในการรังสรรค์มะเร็งได้ไม่แพ้กันครับ
4 โมโนโซเดียมกลูตาแมท(เอ็มเอสจี) หรือที่รู้จักกันในชื่อสุดคลาสสิกว่า “ผงชูรส”
เมื่อพูดถึงผงชูรส ก็ชวนให้คิดไปถึงเมื่อกาลก่อนที่รถเข็นขายบะหมี่ป๊อกๆตามบ้านที่จอดลวกเส้นทำก๋วยเตี๋ยวตามสั่งให้แล้วเมื่อใส่เครื่องเคราเสร็จแล้วก็จะหยิบช้อนปลายเล็กขนาดเท่าไม้แคะขี้หูมากระดกเทเกล็ดขาวเล็กๆใส่ลงไปด้วยนิดหนึ่ง เรียกว่านับเกล็ดได้ทีเดียว ซึ่งมารู้ทีหลังว่านั่นเองคือผงชูรสและที่ใส่ให้น้อยกว่าไม่พรั่งพรูเหมือนกากหมูเจียวก็เพราะว่ามันแพงมากในสมัยนั้น ด้วยเป็นยุคที่ญี่ปุ่นเพิ่งคิดค้นได้ว่าโลกนี้ยังมีรสที่ลิ้นรับสัมผัสได้ว่าอร่อยนอกจาก เปรี้ยว, หวาน, เค็ม, ขม(แต่เผ็ดนั้นไม่ใช่รส เป็นความแสบร้อนจากกรดแคปไซสิกแทน)แล้วก็ยังมี “รสอุมามิ(Umami)” ซึ่งแปลว่า “โอชารส” หรือรสอร่อยนั่นเอง
แต่ข้อเสียของผงชูรสคือในภัตตาคารที่ทำอาหารขายคนหมู่มากนั้นมักไม่มีเวลาที่จะมานั่งทำน้ำสต๊อกให้ได้ปริมาณมากเป็นถุงเป็นถังจึงต้องใช้วิธีลักไก่โยนผงซุปชูรสนี้ลงไป ซึ่งถ้าเหยื่อ เอ๊ย...ลูกค้ารับประทานไม่มากและไม่บ่อยนักก็ไม่เป็นไร แต่บางท่านต้องผูกปิ่นโตไว้กับร้านเดิมตลอดก็อาจเกิดอาการพิษจากผงชูรสได้
โดยอาการนั้นจะเป็นอาการของพิษต่อระบบประสาทเป็นส่วนใหญ่ครับ ตั้งแต่ปวดศีรษะไม่ทราบเหตุ, ลิ้นชาปร่าแปลกๆไป จนถึงขั้นที่ทำให้อาเจียนเวียนศีรษะและตาบอดได้เลยทีเดียว ซึ่งที่จริงแล้วนั้นเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผงวิเศษนี้เพื่อทำให้อาหารของเราประดุจออกมาจากห้องเครื่องแดจังกึมเพราะว่าแท้จริงแล้วรสอุมามินี้คือรสของกรดอะมิโนซึ่งก็มีอยู่ตามธรรมชาติในเนื้อสัตว์ทั่วไป, น้ำซุปเนื้อ, เนื้อปลา หรือแม้แต่ผักคะน้า
ดังนั้นจะเห็นว่าภูมิปัญญาเราที่เอาคะน้ามาผัดกับปลานั้นก็ถือว่าเป็นความอร่อยแบบอุมามิได้โดยไม่ต้องใส่ผงชูรสเลย หรือถ้าท่านรู้จักเลือกชนิดของอาหารและนำน้ำเนื้อมาปรุงรวมกับผักก็จะให้รสอร่อยได้โดยไม่ต้องพึ่งพาผงชูรสสุดหวงของอาแปะบะหมี่เกี๊ยว หรือเพื่อทำให้อาหารของคุณรสเลิศประดุจเป็นฝีมือของจอมนางซางกุงแห่งวังหลวงเลย
5)ทรานส์แฟ็ท หรือไขมันล่องหน
ผู้ร้ายรายนี้เป็นไขมันชนิดหนึ่งครับตัวไม่ใหญ่โตอะไรมากมักอยู่ใน คุกกี้, บิสกิต, ขนมเค้ก, ฟาสต์ฟู้ด, เบเกอรี่, ปาท่องโก๋ทั้งหลาย แต่ขยันก่อเรื่องนานัปการ โดยสถานที่เกะกะเกเรที่สำคัญอยู่ที่ทำเนียบฯ เอ๊ย...ทันโทษ อยู่ที่หลอดเลือดหัวใจครับ มันโปรดปรานการอุดหลอดเลือดหัวใจที่ชื่อโคโรนารีมาก วันร้ายคืนร้ายมันก็ไปจับตัวรวมหัวกับสนิมอนุมูลอิสระเกิดเป็นตะกรันชวนครั่นคร้ามให้หัวใจสูบเลือดไม่ออกเสียอย่างนั้น แล้วทีนี้จะไปหา กทม. มาลอกท่อที่ไหนก็ไม่ได้ด้วยว่าหลอดเลือดหัวใจนี้เล็กจิ๋วขนาดเพียงไม่ถึงปลายนิ้วก้อยเท่านั้นเองครับ
สำหรับผู้ที่ติดการบริโภคเบเกอรี่นานาพันธุ์แบบหยุดไม่ได้นี้สิ่งที่ทำได้ก็คงจะเพียงนั่งหน้าป๋อหลอรอเปลี่ยนบายพาสหลอดเลือดเท่านั้นเองครับ
6)แอสปาแตม
รู้กันดีอีกชื่อคือน้ำตาลเทียม มีหลายชนิดหลากยี่ห้อ แต่ที่ดั้งเดิมเจ้าเก่าเล่ายี่ห้อนี้ก็คือแอสปาแตมนี่เอง แต่ก่อนแต่ไรนั้นมีการใช้ขัณฑสกรให้ความหวาน โดยชื่อของมันก็แปลว่าผู้ทำให้หวานอยู่แล้ว ส่วนชื่อภาษาอังกฤษว่าซัคคารินก็ยิ่งฟังดูหวานเข้าไปอีก ต่อมารู้ว่ามีพิษก็เลยผลิตแอสปาแตมขึ้นมาให้ความหวานแทน แต่กระนั้นก็ดีไม่นานก็มีผู้พบว่าแอสปาแตมนี้ถ้าโดนความร้อนก็อาจกลายเป็น “หวานมรณะ” ก่อม็อบให้ร่างกายรำคาญใจให้เป็นมะเร็งไปเสียรู้แล้วรู้รอดเลย และเดี๋ยวนี้ก็ยิ่งมีน้ำตาลเทียมให้เลือกหลายชนิดขึ้นโดยอ้างว่าปลอดภัยใสซื่อมาก ซึ่งก็จริงอยู่ครับแค่ระวังอย่าไปใช้ชงกาแฟหรือเหยาะบนก๋วยเตี๋ยวร้อนควันโฉ่เข้าก็แล้วกันเดี๋ยวมะเร็งถามหาครับ
7)อะเซซัลแฟม-เค
ตัวนี้ก็เป็นตระกูลเทือกเถาเหล่ากอเดียวกับ “น้ำตาลเทียม” อีกเหมือนกันครับ แต่มักใช้กับขนมอบทั้งหลาย, วุ้นสีสวยสดและหมากฝรั่งเคี้ยวหนุบหนับผลัดกันเคี้ยว(อ้วก!) เหล่านี้มีสารนามประหลาดดังว่านี้แฝงอยู่เป็นส่วนใหญ่ เพื่อให้เกิดความหวานติดลิ้นติดใจผู้ใหญ่และเด็ก ก็เอาเป็นว่าถ้าเป็นเรื่องของความหวานเทียมนี้ ถ้ากลัวมันมากนักก็อย่าใช้จะดีกว่าครับ
สมุนไพรอื่นที่ให้ความหวานแบบไม่ซ่อนมะเร็งยังมีอีกเยอะแถมไม่อ้วนด้วย นั่นคือ ชะเอมเทศ(แต่อย่าไปใช้ชะเอมไทยนะครับ) และหญ้าหวาน ผมใช้แทนน้ำตาลให้ผู้ป่วยเบาหวานมานานแล้ว และได้ผลดีเสียด้วย เพราะน้ำตาลไม่ขึ้น มีข้อเสียอยู่สักหน่อยคือไม่ได้หวานจัดจ้านถึงใจนัก แต่ถ้ารักจะมีสุขภาพดีก็ต้องยอมครับ
8) สีผสมอาหาร บลู1,2, เร้ด 3, กรีน 3, เยลโล่ 6
สีผสมอาหารที่ใช้กันอย่างเบิกบานในปัจจุบันนี้มีทั้งแบบที่เป็นสังเคราะห์และธรรมชาติ ซึ่งแบบสังเคราะห์นั้นที่ปลอดภัยก็มีแต่ก็ต้องดูให้ดีครับ เพราะอย่างที่ว่าคืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่ของธรรมชาติร่างกายมักจะต่อต้านและทำให้เกิดผลลัพธ์ที่แยกได้ ในยุคหินใหม่จนถึงยุคกลางนั้น ผู้รังสรรค์งานศิลป์มักใช้สีจากธรรมชาติในการแต่งแต้มงานของตัวเอง ดังเช่นภาพการรับบัพติสมาของพระคริสต์โดยเวอร็อคคิโอซึ่งใช้สีที่ผสมด้วยไข่แดง ส่วนมิเคลันเจโลก็เคยวาดภาพพระแม่ที่มีผ้าคลุมสีฟ้าเข้มตามจารีตที่มีไว้ในไบเบิลโดยสีม่วงนี้ในสมัยนั้นได้มาจากหินสีน้ำเงินเข้มขาบสวยที่หลายท่านรู้จักดีในฐานะเครื่องประดับนั่นคือ “ลาพิซ ลาซูรี่” ครับ
ส่วนสีผสมอาหารดังที่กล่าวมาทั้งห้าอย่างนี้มีการศึกษาพบว่าก่อให้เกิดมะเร็งต่อมไทรอยด์และมะเร็งกระเพาะปัสสาวะได้ในหนูทดลอง โดยมักถูกเจือไว้ในอาหารพวกสีเชอรี่สด, ค็อกเทลผลไม้, ลูกกวาด, ไส้กรอกและขนมอบทั้งหลายครับ
9)โอเลสตร้า
โอเลสตร้าเป็นไขมันสังเคราะห์ที่พบมากในมันฝรั่งแผ่นทอดกรุบกรอบและขนมทอดใส่ถุงชวนหยิบเคี้ยวเล่นแก้เหงาปากทั้งหลาย โดยโอเลสตร้านั้นถ้าเผลอหยิบกระแทกปากมากไปก็จะเกิดอาการท้องเดิน, ปวดมวนท้องแบบบีบๆและท้องอืดหลามไปด้วยแกสได้ นอกจากนั้นโอเลสตร้ายังก่อกรรมให้วิตามินเอที่คุณอุตส่าห์กินจากผลไม้เข้าไปนั้นไม่สามารถดูดซึมได้ดีด้วย
9) โพแทสเซียม โบรเมต
ใช้เป็นสารปรุงแต่งอาหารเมื่อต้องการเพิ่มปริมาตรของขนมปัง, เค้ก, แยมโรลและขนมแป้งทั้งหลาย มันเป็นสารที่รู้กันดีในหมู่นักวิทยาศาสตร์ว่าทำให้เกิดมะเร็งได้ไม่ยากเย็นนักในสัตว์ทดลอง ส่วนในคนนั้นแม้มีปริมาณเพียงน้อยในขนมปังขาวสักแผ่นก็ทำให้เกิดความเสี่ยงต่อมะเร็งได้แล้วครับ
10) น้ำตาลขัดขาว
ท่านที่อ่านงานของผมมาตลอดอย่างน้อยต้องจำคาถาพาอายุยืนข้อหนึ่งที่ผมขอให้ท่องกันให้ได้ขึ้นใจครับ นั่นคือเลี่ยง “แป้งกับน้ำตาลขัดขาว” ซึ่งมีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ในเบเกอรี่ทั้งหลาย, ธัญพืชสำเร็จรูป, คุกกี้, แคร็กเกอร์, ซอสปรุงรสและอาหารที่ผ่านกระบวนการทำให้น่ากินตามห้าง ด้วยว่าแป้งและน้ำตาลขัดขาวนี้ถ้าได้มากเกินไปร่างกายก็ต้องทำงานหนักในการช่วยลดมันลงให้ไม่ไปจับตามอวัยวะต่างๆ เมื่อทำงานหนักมากเข้าร่างกายก็อาจสไตร๊ค์และปล่อยให้คุณแก่เลยตามเลยไปก็ได้
12)โซเดียม คลอไรด์ หรือชื่อที่ซับซ้อนกว่าคือ “เกลือแกง”
เรียกได้เต็มปากว่าเป็น “ภัยเงียบ” เลยทีเดียวครับ สำหรับเกลือแกงนี้ ด้วยว่าปัจจุบันแทรกซึมเป็นยาดำอยู่จนแม้กระทั่งอาหารเด็กอ่อน ด้วยว่าเมื่อสำรวจแล้วพบว่าเด็กก่อนวัยเรียนนี้ได้รับเกลือแกงสูงกว่าที่ควรจะได้หลายเท่าทีเดียว ซึ่งเป็นปริมาณที่เกินกว่าไตอ่อนๆของเด็กจะขัดล้างออกไปได้หมด และเมื่อเกลือมีค้างอยู่ในกายมากก็จะทำให้ความดันสูงขึ้น เกิดไตวายและตายไวได้ ดังจะเห็นได้ว่าเด็กเดี๋ยวนี้หลายคนต้องไปนั่งไขว่ห้างล้างไตแข่งกับผู้ใหญ่ก็มีให้เห็นหนาตาแล้วเหมือนกัน
ส่วนในผู้ใหญ่นั้นก็หายห่วงได้เลยว่าเกลือแกงที่สูงจะไปช่วยดองเค็มหัวใจให้ต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อคุมความดันที่พากันสูงขึ้นอย่างไม่ปรานีปราศรัยจากฤทธีของโซเดียมตัวร้าย ถ้ายังนอนใจไม่แก้ไขลดเกลือก็คงไม่มีปัญหาอะไรมากไปกว่าหัวใจไร้รักเปลี่ยนเป็นเต้นกระตุกผิดจังหวะฮิปฮอปแล้วก็ขี้เกียจเต้นไปเองในที่สุดครับ
สรุปส่งท้ายไว้อย่าให้ “กลัวจนอดตาย”
เท่าที่อ่านๆดูก็เชื่อว่าท่านผู้อ่านก็คงสรุปได้เช่นเดียวกันว่าการจะรู้ว่าอาหารใดใส่สารปรุงแต่งอันใดบ้างนั้นค่อนข้างยากราวกับประกวดเอเอฟให้ได้ถูกใจครูเป็ด แต่ก็พอจะบอกได้ว่าอาหารที่ควรจะเลี่ยงเพราะมีความเสี่ยงสูงที่จะได้สารพิษแถมคือ อาหารสอดไส้สองล้าน เอ๊ย...ทันโทษ อาหารจำพวกของทอดกรอบเกรียมเปี่ยมน้ำมัน, อาหารแปรรูปรมควันทั้งหลายได้แก่ไส้กรอก, กุนเชียง, หมูแฮม, หมูแผ่น, เนื้อรมควัน, ปลาเค็มทั้งหลายครับ และอาหารที่มีสีสันสดใสไร้ขีดจำกัดจนแทบจะเรืองแสงฉับเมื่อดับไฟ รวมถึงอาหารตามเหลาดังคนนั่งเต็มล้นเพราะมีโอกาสสูงที่จะใช้ผงชูรสแทนความหวานจากการนั่งเคี่ยวกระดูกคาตั๊งหรือโครงไก่ให้โอชะจากกระดูกออกมาเจือจนน้ำซุปหวานกลมกล่อมตามธรรมชาติเพราะไม่มีเวลาและไม่มีคนพอที่จะมานั่งทำงานให้เกินเวลาอย่างนั้น
ดังที่ได้เล่าไปแล้วว่าการจะอยู่ได้ในสังคมปัจจุบันอย่างมีสุขภาพดีนั้นสิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่การมีเงินทองกองมากพากันลากซื้อของดีมากินบำรุงมุ่งแต่สวยหล่อ ด้วยว่าของดีเหล่านั้นอาจเป็นพิษก็ได้ใครจะรู้ เช่นหูฉลามหรือปลิงทะเลที่มีโลหะหนักแถมอยู่มากมาย รวมถึงอาหารเสริมต่างๆนาๆราคาเฉียดซื้อรถได้นั้นก็อาจทำให้เราได้รับสารอาหารเกินไปแล้วไปสะสมก็ได้
แต่สิ่งสำคัญของการกินให้มีสุขภาพดีคือ “กินด้วยปัญญา” หรือกินอย่างรู้เท่าทัน ไม่มันส์ไปกับการกินอย่างคะนองปากหรือกินเพราะความเสียดายบุฟเฟ่ต์หมูกระทะที่เหลืออยู่ค่อนหม้อ ไปจนถึงเนื้อชาบูที่ถูกเคี่ยวกรำจนหดเหี่ยวจับจีบประดุจงานฝีมือทำดอกไม้จากวัสดุธรรมชาติ คือถ้าท่านได้บริโภคโดยใช้สมองไปพร้อมกับกล้ามเนื้อช่วยเคี้ยวที่ครอบอยู่รอบกระพุ้งแก้มที่เรียกว่ากินด้วยปัญญาและมีสติก่อนนำอาหารแต่ละคำใส่ปากแล้วก็ถือว่าได้ทำอย่างเต็มที่แล้วครับ ที่เหลือถ้าจะมีสิ่งใดเกิดก็ขอให้อย่าไปโทษตัวเองครับ
อย่างไรก็ดีถ้าเรามีมูลเหตุแห่งวิชชาเป็นกรรมดีอยู่แล้วก็เชื่อได้เลยว่าเทวดาก็ต้องช่วยคุ้มครอง ดังเช่นท่านเคาท์แห่งออกาซแห่งสเปนที่ท่าน เอล เกรโค่ วาดไว้เมื่อศตวรรษที่ 16 แสดงให้เห็นว่าท่านเคาท์นั้นเป็นสัปบุรุษมากเสียจนแม้ชีวาจะหาไม่แล้ว ขณะที่ทำพิธีจะนำร่างท่านพำนักในหลุมศพเป็นครั้งสุดท้าย นักบุญสตีเฟนกับนักบุญออกัสตินผู้สถิตย์อยู่เบื้องบาทพระคริสต์ยังเสด็จลงมาช่วยประคองร่างของท่านนำขึ้นสู่สรวงสวรรค์เลย
เป็นอันว่าท่านจะบริโภคสิ่งใดให้สุขภาพดีนั้นไม่ขึ้นอยู่กับของแพงของถูกแต่ขึ้นอยู่กับสติที่ควรต้องจับกำกับอยู่ทุกคำของอาหารที่จะนำเข้าปาก และเมื่อมีสติแล้วปัญญาก็จะเกิดตามมาเอง ถ้าได้ฝึกไว้บ่อยๆท่านจะพลอยได้เรื่องของมรณานุสติไปด้วยครับ
