“ปวิน” ฉวยโอกาส “แบม-ตะวัน” อดข้าวจนเข้า รพ.ในคุก ปลุกระดมต้าน 112 อ้างต้องไม่ปล่อยเยาวชนสู้กับ “อยุติธรรม” ลำพัง ด้าน “คำ ผกา” ทวีตข้อความซัดพวกเชียร์เด็กไปสู้ แล้วตัวเองนั่งสบายในห้องแอร์ “นิพิฏฐ์” ชี้ ม.112 ไม่ใช่ “คดีการเมือง” ระวังตกเป็นเหยื่อ
วันนี้ (21 ม.ค. 66) เพจเฟซบุ๊ก Pavin Chachavalpongpun ของ นายปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ นักวิชาการประจำสถาบันเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา มหาวิทยาลัยเกียวโต และผู้ต้องหาคดี 112 ซึ่งลี้ภัยอยู่ในต่างประเทศ โพสต์ข้อความระบุว่า
“เหตุการณ์ที่เกิดกับตะวันและแบม มันสะท้อนสภาพวิกฤตของปัญหาในไทย เมื่อคืน ดิชั้นได้รับเชิญจากคุณจอมขวัญให้ไปพูดในรายการ ตอนท้าย เราแตะประเด็นนี้กัน ดิชั้นย้ำว่า การใช้มาตรา 112 มันเกิดเป็นวงกว้างมากกว่ามาก และมันกำลังล้ำเส้นไปสู่การทำร้ายเยาวชนอย่างตะวันและแบม และนี่จะเป็นตัวผลักดันให้ต่างชาติต้องสนใจเรื่องนี้มากขึ้น สิ่งที่ตะวันกับแบมทำนั้น--การเรียกร้องการปฏิรูปสถาบัน การถอนประกัน การเทเลือดบนตัวเอง การอดน้ำและอาหาร และสุดท้าย การต้องถูกส่งเข้าโรงพยาบาล--มันเป็นอะไรที่เราจะเงียบเฉยไม่ได้ please เราต้องถามตัวเองว่า เราเป็นคนประเภทไหนในสังคมนี้ เราเป็นผู้ใหญ่ประเภทไหน สุดท้าย เราเป็นมนุษย์ประเภทไหน ที่ปล่อยให้เยาวชนแบบนี้ต้องเผชิญกับเรื่อง อยุติธรรมแบบนี้ มันถึงเวลาแล้วหรือยังที่สังคมต้องเรียกสติคืน เพราะถ้าเรายังทำร้ายเยาวชนแบบ สังคมนี้จะไม่เหลืออนาคตอะไรอีกเลย #ตะวันแบม”
ขณะเดียวกัน ทวิตเตอร์ Kam Phaka @kamphaka.ของ นางสาวลักขณา ปันวิชัย นักเขียนและพิธีกรรายการทีวี ได้ทวีตข้อความว่า “ดิฉันไม่ได้เอาส้นสูงไปยีหน้าคนที่ต่อสู้เพื่อ ปชต. ค่ะ แต่ดิฉันเอาส้นสูงไปยีหน้าคนที่เชียร์เด็กให้ไปสู้ แล้วตัวเองนั่งนอนสบายๆ อยู่ในห้องแอร์ คนแบบนี้ มีเยอะค่ะ ติดแฮชแทกเซฟปูนเซฟนี้ทั้งวัน ตัวเอง ปลอดภัยอยู่ในบ้าน”
ที่น่าสนใจไม่แพ้กัน นายนิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว นิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ ระบุว่า
“คดีการเมือง หรือไม่ ?
- มีบุคคลบางคน กล่าวถึงคดีการเมืองอยู่เสมอ ว่า คดีเหล่านั้น คดีเหล่านี้ เป็นคดีการเมือง
- แล้ว “คดีการเมือง” คือคดีอะไร?
- ไม่มีคำจำกัดความที่แน่นอนครับ แต่พออธิบายได้ว่า เป็นคดีที่เกี่ยวข้องการการเปลี่ยนแปลงระบบการปกครอง เช่น จากประชาธิปไตย ให้เป็นคอมมิวนิสต์ หรือการเป็นกบฏ อย่างนี้ ถือเป็นคดีการเมือง
- คดีความผิดต่อพระมหากษัตริย์ เป็นคดีการเมืองหรือไม่ ผมว่า แยกเป็น 2 กรณี
1. คดีที่ต้องการล้มล้างการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ถือเป็นคดีการเมืองได้
2. คดีดูหมิ่น หมิ่นประมาท อาฆาตมาดร้ายพระมหากษัตริย์ ไม่ถือเป็นคดีการเมือง
- เปรียบเหมือน สมัยสงครามเย็น หากมีการกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ ถือเป็นคดีการเมืองได้ แต่หากไปทำร้ายหรือประทุษร้ายต่อคนที่เป็นคอมมิวนิสต์ ถือว่า เป็นคดีทั่วไปที่กระทำต่อบุคคลธรรมดา
- เมืองไทยที่เป็นอยู่ ผมยังไม่เห็นมีการเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองที่มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข มีแต่การดูหมิ่น หมิ่นประมาท อาฆาตมาดร้ายต่อองค์พระมหากษัตริย์ ซึ่งไม่ใช่คดีการเมือง การเรียกร้องให้คดีตาม ม.112 เป็นคดีการเมือง จึงเป็นการหลงผิด หรือ แกล้งหลงผิด หากใครเชื่ออย่างนั้นก็จะตกเป็นเหยื่อโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์”
แน่นอน, ประเด็นที่น่าสนใจ ก็คือ การต่อสู้ของ “ตะวัน”และ “แบม” ที่ต้องแลกกับชีวิต ในการอดอาหารและน้ำประท้วง เรียกร้อง ให้เพื่อนผู้ต้องหาเคลื่อนไหวทางการเมืองทั้งหมดได้ประกันตัว พร้อมกับ 3 ข้อเรียกร้อง คือ ปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม, ยุติการจับกุมการใช้เสรีภาพในการแสดงออก และยื่นคำขาดให้ทุกพรรคการเมืองต้อง มีนโยบายยกเลิก ม.112 และ 116
กับคนอีกจำนวนมากในขบวนการต่อสู้ของ “สามนิ้ว” ที่สนับสนุนการประท้วงด้วยชีวิตของ “ตะวัน” และ “แบม” โดยไม่ต้องแลกกับอะไรเลย แต่รอรับผลประโยชน์อย่างเดียว นี่คือ ความยุติธรรม จริงล่ะหรือ?
เอาแค่นี้ ก็นับว่าน่าคิดแล้ว ยังไม่พูดถึงผลประโยชน์ทางการเมืองที่ “บางพรรค” จะได้รับ หากกระแสแก้ไข ม.112 และ 116 สามารถ “หล่อเลี้ยง” และ “ขยายผล” ไปจนถึงช่วงเลือกตั้ง
รวมทั้งยังน่าคิดว่า เรื่องนี้มี “เกมการเมือง” เกี่ยวข้องด้วย หรือไม่?
