รายงานโดย เสือกระดาษ
ปัญหาราคายางตกต่ำลุกลามบานปลายจนแน่นอก "ปูกรรเชียง" ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรีและรมว.กลาโหม กินนอนไม่หลับขับถ่ายไม่สะดวก ม็อบรวมตัวกันมาทั่วสารทิศปิดถนนหนทาง
เพราะรับไม่ไหวกับราคาที่ดิ่งเหวไม่พอยาไส้ ยิ่งลักษณ์รู้ซึ้งปัญหาอยู่เต็มอกแต่ประหนึ่งว่าไม่รู้ ตีบทเฉยเมย เดินส่ายตูดไปต่างประเทศ มอบให้รองนายกฯ หรือรัฐมนตรีรับหน้า แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆ
คนนินทาหมาดูถูก ปัญหาประเทศไม่แก้ไขมุ่งแต่แก้ปมให้พี่ชาย ทำธุรกิจให้พี่ชาย
สัปดาห์หน้า "ปูกรรเชียง" จะเดินทางไปประเทศอิตาลี สอดผสานกับ ทักษิณ ชินวัตร นักโทษหลบหนี ที่เดินทางไปแล้ว ณ ตอนนี้ จะสังเกตเห็นว่าเป็นแบบนี้แทบทุกครั้งที่ยิ่งลักษณ์เดินทางไปต่างประเทศ
ทักษิณไปกรุยทาง เจรจาเป็นหน่วยล่วงหน้าไว้ก่อน ไม่รู้ว่าไปเจรจาธุรกิจประเทศหรือธุรกิจของตระกูลชินวัตร??
การประชุมสภาวันที่ 4 ก.ย. จริงอยู่ว่าตามวาระเป็นการพิจารณาร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญที่ยังค้างการพิจารณาอยู่ แต่คนเขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองว่าตอนนี้ปัญหาใหญ่คือเรื่องของราคายางพารา ที่ลูกชาวบ้านหลานชาวนาออกมาเดินขบวนประท้วง
เมื่อมีสมาชิกรัฐสภาขอหารือพูดคุยในประเด็นร้อนๆ นี้ ก็น่าจะรับฟังและเปิดโอกาสให้ว่ากันเต็มที่
แต่เปล่าเลย สมศักดิ์ เกียรติสุรนนท์ ประธานรัฐสภา กลับพยายามตัดตอน ตัดบท ถึงขั้นสั่งตำรวจสภาใช้กำลังฉุดกระชากลากตัว “วัชระ เพชรทอง” ส.ส.คนยากที่ขอหารือเรื่องนี้ ออกไปนอกห้องประชุม เกิดภาพเอน็จอนาถอีกครั้งในรัฐสภาไทย ประธานฯชักเสพติดการใช้อำนาจเผด็จการขึ้นทุกวัน
หากเทียบเนื้อหาแล้วก็เห็นว่าการแก้ไขรัฐธรรมนูญในประเด็นที่มาของส.ว.นี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร และก็ยังมีเวลาให้พิจารณาอีกมาก ถ้าไม่ทำวันนี้หรือทำช้าถามหน่อยว่าจะมีใครอดตาย หรือบ้านเมืองมันจะพินาศมั้ย ปัญหาของเกษตรกรชาวสวนยางต่างหากที่น่ากำลังเดือดร้อนแสนสาหัส แต่กำลังถูกเมินเฉยนิ่งดูดาย
วันนี้การประท้วงของม็อบกำลังลุกลามบานปลายไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ส่งผลกระทบมากมายหลายด้านแน่ หากไม่รีบแก้ไขให้ลุ่วงไป จะเป็นปัญหากระทบต่อระบบเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของคนภาคใต้ทั้งหมด
หรือรัฐบาลเห็นว่าคนใต้ไม่ใช่คนไทยกระนั้นหรือ พอเป็นเรื่องของคนอีสาน หรือคนเหนือ ก็กุลีกุจอ มาตรฐานช่างแตกต่างกันสิ้นเชิง!!
ชั่วโมงนี้ทุกฝ่ายต้องการเห็นภาพความเอาใจใส่ จริงจัง ที่จะแก้ไขปัญหาราคายางพาราตกต่ำ ไม่ใช่ทำเหมือนธุระไม่ใช่ เห็นเป็นเรื่องธรรมดา ดันทุรังคิดว่าเรื่องรัฐธรรมนูญสำคัญกว่า ความเดือดร้อนของชาวบ้าน
เห็นแล้วเอือม...เสียดายภาษีที่ต้องชำระให้ทุกเดือนทุกปี เอาไปซื้อข้าวให้หมาบริโภคยังดีกว่า
วันนี้เมื่อฝ่ายนิติบัญญัติที่ควบคุมโดยเสียงข้างมากจากพรรคเพื่อไทย หรือ “สภาขี้ข้า” ไม่สนใจใยดีที่จะเอาเรื่องยางพารามาหารือ ฝ่ายค้านโดย “พรรคประชาธิปัตย์”ก็ควรจะประท้วง บอยคอตให้มันรู้แล้วรู้รอด ยื่นเงื่อนไขให้ชัดๆว่า
ถ้าสภาไม่ยอมรับฟังปัญหาความเดือดร้อนของบ้านเมือง ก็ไม่ขอทำหน้าที่ แล้วก็เดินออกไปอย่างเท่ๆ
แต่ที่เห็นเหมือนคนเยี่ยวไม่สุด จะค้านก็ค้านเป็นพิธี หรือมันมีประโยชน์อะไรอยู่ เมื่อสภาขี้ข้า พรรคเพื่อไทยพยายามเล่นเกมบีบไม่ให้พูดเรื่องยางพารา ตีเส้นให้คุยเรื่องรัฐธรรมนูญ แต่พรรคประชาธิปัตย์ก็ยังนั่งเสนอหน้าอยู่ในสภาอยู่ได้
พาลให้คิดเหมือนกันว่า ต้องการช่วยเหลือเกษตรกรชาวสวนยางจริงหรือเปล่า หรือว่าใจจริงก็อยากแก้ไขรัฐธรรมนูญประเด็นที่มาของส.ว.ที่ นินทาให้แซ่ดว่า พรรคการเมืองล้วนได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งสิ้น!!
การกระทำของพรรคประชาธิปัตย์เหมือนเล่นละคร ทำให้มีความรู้สึกและคำถามในใจถึงท่าทีพรรคประชาธิปัตย์ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังเล่นอยู่บนกระดานการเมือง มันมีประเด็นการเมืองเข้ามาเกี่ยวพันอยู่ตลอด
เช่นการนำม็อบมาคัดค้านเรื่องกฎหมายนิรโทษก็ถูกตั้งข้อสังเกตว่าหวังผลการเมืองเพื่อล้มล้างรัฐบาล ไม่ได้คัดค้านถึงประเด็นเนื้อหาจริงจัง ค้านแบบหาแนวร่วมล้มรัฐ ขณะเดียวกันก็หวังอานิสงส์ของกฎหมาย
เช่นเดียวกับประเด็นเรื่องยางพารา ที่นินทาว่าโหนกระแสม็อบผสมโรงการเมืองล้มล้างรัฐบาลอีกเช่นกัน ไม่จริงใจช่วยเหลือชาวสวนยาง มุ่งหวังประเด็นการเมืองเหนือการแก้ไขปัญหา ไม่เห็นภาพการอาสาเป็นตัวแทนเจรจารัฐบาลเพื่อแก้ไขปัญหาราคาตกต่ำแบบใช้หลักเหตุและผล
มีแต่การยุยงปลุกปั่น ขยายผลความขัดแย้งรุนแรง
ก็ต้องฝากเตือนพรรคประชาธิปัตย์เหมือนกันว่าอย่าเล่นการเมืองเลอะเทอะ เกินขอบเขต เชื่อมโยงไปทุกเรื่อง ทุกประเด็น ไม่เว้นแม้แต่ความเดือดร้อนจริงๆของประชาชน ถ้าวันหนึ่งบ้านเมืองเข้าสู่กลียุค พรรคประชาธิปัตย์ ก็อย่าคิดว่าตัวเองจะมีสภาไว้ให้แอ๊คอาร์ตนะ
ในฐานะประชาชน ขอบอกพวกนักการเมือง ที่เป็นส.ส. เป็นรัฐบาล เป็นนายกรัฐมนตรี หากไม่สนใจต่อความเดือดร้อนของประชาชน ก็เลิกใส่สูทแล้วไปเดินสี่ขา เยี่ยงสัตว์เดรัจฉานดีกว่า!!
