ผ่าประเด็นร้อน
เคยมีคนวิเคราะห์ไว้ว่าฝ่ายตรงข้ามกับ ทักษิณ ชินวัตร และมองเห็นความชั่วความเลวของคนพวกนี้ในปัจจุบันยังเพิ่มขึ้นในปริมาณที่เล็กน้อย หรือแทบไม่เพิ่มขึ้นเลย เพราะที่ผ่านมาสื่อหลัก และข้าราชการ กลุ่มทุนขนาดยักษ์ทั้งในและนอกประเทศถูกครอบงำและประสานผลประโยชน์กันได้อย่างลงตัว ทำให้คนอย่าง ทักษิณ ไม่สนใจ ไม่เคยแคร์ แต่สิ่งที่เขากลัวที่สุดในยามนี้ก็คือการเสียความสนับสนุนจากมวลชนคนเสื้อแดง และที่สำคัญสิ่งที่เขากลัวที่สุดก็คือความไร้เอกภาพที่เขาควบคุมไม่ได้ต่างหากคือสิ่งที่เขากลัวมากที่สุด
แม้ว่าในที่สุดแล้วจะเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่สิ่งที่ต้องทำในเวลานี้ก็คือต้องการยื้อเพื่อรักษาสภาพเดิมๆออกไปให้นานที่สุด ตราบใดที่ "งานใหญ่"ของเขายังไม่สำเร็จ ซึ่งงานใหญ่ที่ว่าก็คือการออกกฎหมายเพื่อลบล้างความผิดและคืนทรัพย์สินให้กับเขา รวมไปถึงการร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่เพื่อรองรับการรวบอำนาจของเขาในวันหน้า โดยขจัดขวางหนามในระบบการถ่วงดุลทั้งในวุฒิสภา องค์กรอิสระ และที่สำคัญคืออำนาจตุลาการทั้งหมด
แน่นอนว่าการเปิดศึกโต้เถียงกันระหว่าง กลุ่ม ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง ที่พยายามเสนอร่างพระราชบัญญัติปรองดองแห่งชาติที่มีเป้าหมายล้างผิดและคืนเงินให้ทักษิณ ชินวัตร โดยจับเอาทุกคนเป็นตัวประกันนั่นคือแม้ว่าทุกคนจะ "หลุดหมด" แต่เมื่อเนื้อหาโฉ่งฉ่าง ก็ย่อมเจอแรงต้านกลับมาอย่างรุนแรง แต่สำคัญก็คือดันไปทำให้ "ฆาตรกร"ที่สั่งฆ่าประชาชนในความหมายของคนเสื้อแดง อย่าง อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และ สุเทพ เทือกสุบรรณ ต้องหลุดไปด้วยนี่สิ มันทำใจยาก และเมื่อมีการสะกิดมากขึ้นจากบรรดาญาติพี่น้องของคนเสื้อแดงที่สูญเสีย มันก็ยิ่งเร่งเร้าและทำท่าขยายวง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ทักษิณ ชินวัตรให้การสนับสนุนร่างดังกล่าวของ เฉลิม อย่างเต็มที่ เพราะเห็นว่านี่แหละคือกฎหมาย "ในฝัน"สำหรับเขา เพราะมีแต่ได้กับได้้ โดยเปรียบเทียบอย่างน่าฟังว่านี่คือการ "เดินสุดซอย" ขณะที่ร่างของพวกแกนนำคนเสื้อแดงที่เสนอร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมฯนั้นมีเนื้อหาให้ต้อง"ตีความ"ว่าครอบคลุมแค่คนที่กระทำผิดเฉพาะการเข้าร่วมชุมนุมไม่คลุมไปถึงแกนนำและคนสั่งการ เป็นเรื่องน่ารำคาญรำไรสำหรับเขา
แต่อาจเป็นเพราะประเมินอารมณ์คนเสื้อแดงผิดพลาด หรือว่าเป็นเพราะสถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไป จากเดิมที่ ทักษิณ พูดอะไรออกมาชี้ไม้ก็ต้องเป็นนก ไม่มีใครเคยขัดข้อง แต่คราวนี้คาดไม่ถึงจริงๆ การเสนอแบบสุดซอยคราวนี้กลับถูกต่อต้าน ทำให้ เขาไม่กล้าสั่งให้เดินสุดซอย ต้องกลับลำกระทันหันสั่งให้หนุนร่างพระราชบัญญัตินิรโทษฯของแกนนำกลุ่มคนเสื้อแดงแทน
อย่างไรก็ดี สำหรับ รตอ.เฉลิม อยู่บำรุง ที่อาสาผลักดันร่างพระราชบัญญัติปรองดองโดยอ้างว่าต้องการพาทักษิณ กลับบ้าน และประกาศเดินสุดซอยไปแล้ว แต่เมื่อถูกเบรกหัวทิ่มเพราะมติพรรคเพื่อไทยไม่เอาด้วยกลับสนับสนุนร่างพระราชบัญญัตินิรโทษฯของพวกหัวโจกเสื้อแดง หักมุมแบบกลับหลังหันแบบนี้ถือว่า "เสียหน้า" เพราะหากเทียบชื่อชั้นกันแล้วระหว่าง เฉลิม กับ วรชัย เหมะคนที่เสนอร่างพระบัญญัตินิรโทษฯมันคนละชั้น ยิ่งภาพที่ออกมายังกลายเป็นว่าถูกพวกหัวโจกเสื้อแดงรุมเฉ่ง ขณะที่ สส.เพื่อไทยก็ชิ่ง
ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นหากอยู่นิ่งเฉยยอมให้พวกเด็กเมื่อวานซืนไล่บี้เอาแบบนี้มันคงไม่ใช่ยี่ห้อ"เหลิมบางบอน"แน่นอน และเมื่อจับทางถูกรู้ว่าในหมู่หัวโจกคนเสื้อแดงภายในมันก็ไม่กินเส้นชิงดีชิงเด่นกันเป็นเรื่องปกติ ในจำนวนนั้นก็ต้องมี ขวัญชัย ไพรพนา ที่สถาปนาตัวเองเป็นประธานชมรมคนรักอุดร เป็นคู่กัดรายสำคัญเออออห่อหมกอย่างเต็มที่ ซึ่งอย่าได้แปลกใจที่ รตอ.เฉลิม จะเลือกเอาเวทีที่อุดรฯในวันที่ 24 พฤษภาคม เป็นสถานที่ชี้แจงโน้มน้าวให้คนเสื้อแดงมาหนุนร่างปรองดองของเขา มั่นใจว่าลีลาของเขาจะทำให้คนคล้อยตามได้ ทางหนึ่งก็ต้องการหักหน้าเอาคืนอีกฝ่าย
การที่ รตอ.เฉลิม ประกาศย้ำว่าตัวเองเป็น "ขี้ข้า"ทักษิณ ต้องการพากลับบ้าน ก็ต้องใช้วิธินี้เท่านั้น ขณะที่คนอื่นแม้ไม่ได้ประกาศตัวให้ชัดแต่พฤติกรรมมันก็ไม่ต่างจาก "ข้าทาส" ดังนั้นความเคลื่อนไหวทั้งหมดที่เกิดขึ้นจึงไม่ต่างจากอาการของการเปิดศึก"แย่งชามข้าว" แย่งกันเอาหน้าเลียเจ้านาย แต่ขณะเดียวกันความแตกแยกไร้เอกภาพดังกล่าวมันเริ่มแสดงให้เห็นมากขึ้น ซึ่งอาการแบบนี้แหละที่จะเป็นตัวเร่งให้ ระบอบทักษิณ มีความเสื่อมได้เร็วมากกว่าปัจจัยภายนอก
แม้ว่าเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นมาจนได้ แต่หลายคนก็คงไม่เชื่อว่ามันเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ ช่วงที่ทุกอย่างกำลังรุมเร้าเข้ามาพร้อมกัน !!
