สคริปต์เดิมๆ กับบทบาท “ชูวิทย์” ก็แค่ “ตัวตลก” ในสภาทรงเกียรติ

รายงาน

ไม่น่าเชื่อว่ายามที่ประเทศชาติตกอยู่ในภาวะหน้าสิ่วหน้าขวานเผชิญกับ “มหาอุทกภัย” ที่สร้างความพินาศเสียหายในวงกว้าง และรุกคืบเข้าใกล้ “ไข่แดง” พื้นที่ กทม.ชั้นในเข้าไปทุกขณะ ทำให้ชาวบ้านร้านตลาดตกอยู่ในความเดือดร้อนกันถ้วนหน้า แต่บรรดา “ทั่นผู้ทรงเกียรติ” กลับไร้ความรับผิดชอบไม่แสดงบทบาทใช้รัฐสภาเป็นเวทีให้การร่วมกันขบคิดแก้ไขปัญหาวิกฤตของชาติ

โดยเฉพาะ “สมศักดิ์ เกียรติสุรนนท์” ในฐานะประมุขฝ่ายนิติบัญญัติ ที่ตัดสินใจสั่งเลื่อนการประชุมมาถึง 3 สัปดาห์ติดต่อกัน โดยอ้างว่าเพื่อเปิดโอกาสให้ ส.ส.ลงพื้นที่ช่วยเหลือพี่น้องชาวไทยที่ประสบภัย ถือเป็นข้ออ้างที่ไร้น้ำหนักอย่างสิ้นเชิง เพราะความเป็นจริงมีผู้แทนเพียงหยิบมือเท่านั้นที่ลงพื้นที่ช่วยเหลือชาวบ้านอย่างจริงจัง

หลายจังหวัดที่อยู่ในภาวะวิกฤตบรรดาผู้แทนทั้งระดับประเทศจนถึงระดับท้องถิ่น ก็หลบลี้หนีหน้าล่องหนอันตรธาน “หายหัว” กันหมด ต่างจากเมื่อครั้งเดินสายหาเสียงเลือกตั้งเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ที่เทียวแวะเวียนมาหาเช้าถึงเย็นถึงแบบหัวกะไดไม่แห้ง อย่างที่ จ.ปทุมธานี พื้นที่ประสบภัยเข้าขั้นวิกฤตเป็นลำดับต้นๆ ของประเทศ แต่ไม่ปรากฏแม้แต่เงาของนักการเมืองในพื้นที่นี้เลย

จนเกือบจะต้องเดือดร้อนชาวบ้านไปแจ้งความ “ส.ส.-อบจ.-อบต.” หายถึงที่โรงพักกันเลยทีเดียว

ส่วนจำพวกที่ออกตัวเสนอหน้าเข้าออก ศูนย์บัญชาการ ศปภ.เป็นว่าเล่น ก็ใช่ว่าจะมาลงไม้ลงมือช่วยแก้ไขหาทางบรรเทาความเดือดร้อนของชาวบ้าน เต็มที่ก็ทำท่า “แอ็กอาร์ต” เหมือนทำงานเหนื่อยแทบขาดใจ

อย่าง เก่ง-การุณ โหสกุล ส.ส.คนดังของเขตดอนเมือง ที่นอกจากชื่อเหม็นโฉ่จากรณีการจัดการสิ่งของบริจาคจนเละตุ้มเป๊ะแล้ว ก็ยังมีภาพถกขากางเกงคล้ายกับลุยน้ำมาทั้งวัน และมักเดินผ่านจุดที่นักข่าวนั่งทำงานแทบทุกวัน เมื่อครั้ง ศปภ.ยังปักหลักอยู่ที่สนามบินดอนเมือง ก่อนที่จะกลายเป็นสนามบินน้ำให้อับอายชาวโลกอย่างทุกวัน

พอมาสัปดาห์นี้ที่ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎรกลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง ก็ไม่ใช่ความห่วงใยในทุกข์ร้อนของพี่น้องประชาชนอย่างที่คิด แต่เป็นเพราะจำเป็นต้องเปิดประชุมเพื่อเร่งพิจารณาร่าง พ.ร.บ.งบฯ ปี 55 ในวาระแรก เพื่อให้เป็นไปตามเวลาที่ล็อกไว้ จะได้มีเงินออกมาถลุงตามมหาโปรเจกต์ประชานิยมของรัฐบาลได้ทันการณ์ ขณะที่ทุกข์ชาวบ้านจากเหตุน้ำท่วมกลับเป็นเรื่องรองที่ยกหยิบไปประชุมทีหลังในรูปแบบของการประชุมร่วม ส.ส.-ส.ว. แถมยังลดเวลาจากที่กำหนดไว้เดิม 2 วัน เหลือเพียง 1 วันในวันที่ 11 พ.ย.เท่านั้นอีกต่างหาก

คงต้องรอดูว่า 15 ชั่วโมงที่เตรียมไว้จะเพียงพอสำหรับ “ศึกน้ำลาย” แก้ปัญหาน้ำท่วมครั้งนี้หรือไม่

สำหรับการประชุมเพื่อพิจารณาร่าง พ.ร.บ.งบฯ ปี 55 วันแรกบรรยากาศเป็นไปอย่างจืดชืด ไม่สมกับเป็นศึกใหญ่ที่เคยเป็นเวทีฟาดฟันระหว่างฝ่ายค้านกับรัฐบาลอย่างเอาเป็นเอาตาย เหตุเพราะบรรดา ส.ส.คงอยากที่จะอภิปรายเรื่องน้ำท่วมมากกว่า เนื่องจากรู้ดีว่าถึงพูดชำแหละกฎหมายงบประมาณให้ตาย พอโหวตก็ผ่านแบเบอร์จากจำนวน ส.ส.ที่ห่างกันอย่างลิบลับ

แต่อย่างน้อย งานนี้ก็ไม่ได้น่าเบื่อเสียทีเดียว เมื่อ เสี่ยอ่าง-ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์ ส.ส.บัญชีรายชื่อและหัวหน้าพรรครักประเทศไทย ออกลีลาหลังห่างสังเวียนไปนาน ด้วยการใส่สูทผูกไท แต่นุ่งกางเกงขาสั้น พร้อมหอบกะละมัง-ข้าวกล่อง-น้ำดื่ม เดินเข้าสภาฯ สร้างเสียงฮือฮาได้อีกครั้ง สมฉายา “เซเลบสภาฯ” อย่างแท้จริง

ซึ่งงานนี้แม้จะมองดูว่าเป็นการแสดงสัญลักษณ์ไปยังผู้ที่เกี่ยวข้อง หรือรัฐบาลให้ตระหนักถึงสิ่งจำเป็นที่ผู้ประสบภัยต้องการในภาวะวิกฤตเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นกะละมัง ข้าวกล่อง หรือน้ำดื่ม ที่หลายพื้นที่ขาดแคลนอย่างหนัก อีกหลายพื้นที่แม้มีอยู่แต่ก็ถูกโก่งราคาจนแพงหูฉี่ กลายเป็นปัญหาที่ซ้ำเติมทุกข์ของชาวบ้านเพิ่มขึ้นไปอีก แต่เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ทุกฝ่ายรับรู้ถึงปัญหาดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเป็นรัฐบาลหรือผู้แทนราษฎร

มนุษย์ปุถุชนทั่วไปก็รับรู้ถึงปัญหาพื้นฐานเช่นนี้ได้ รู้ว่าสิ่งใดสำคัญและไม่สำคัญในยามวิกฤตเช่นนี้

คำถามที่ตามมาทันทีคือ ความเหมาะสมในพฤติกรรมของ “ชูวิทย์” ในการใช้สถานที่อันทรงเกียรติอย่างรัฐสภาเป็นเวทีแสดง “จำอวด” ของตัวเอง พร้อมกับคำถามถึง “กาละ” และ “เทศะ” ที่ตามมาเช่นกัน

อย่าลืมว่าวันนี้ ชาวบ้านต้องอยู่ในภาวะความตึงเครียดจากปัญหา และสภาพแวดล้อมที่น้ำท่วมจนแทบเอาชีวิตไม่รอด คงไม่ได้ต้องการให้ใครมาแสดง “ตลก” ให้คลายเครียดบันเทิงใจแต่อย่างไร

แต่ต้องการความช่วยเหลือ หรือแนวทางการแก้ปัญหาที่เป็นรูปธรรมมากกว่า ไม่ว่าจะจากรัฐบาล ฝ่ายค้าน หรือใครก็ได้ที่หยิบยื่นมือเข้าไปช่วย

แล้ว “ชูวิทย์” ที่วันนี้เป็น ส.ส.บัญชีรายชื่อ ซึ่งถือเป็นผู้แทนของคนทั้งประเทศได้มีส่วนร่วมในการหยิบยื่นมือเข้าไปช่วยชาวบ้านบ้างหรือยัง จริงอยู่ที่ผ่านมาเราได้เห็นภาพ “ชูวิทย์” แอ็กต์ท่าถ่ายรูปช่วยเหลือชาวบ้านในพื้นที่ต่างๆ บางจังหวะยังถอดเสื้ออวดพุงขาวจั๊วะอีกต่างหาก แต่ก็ต้องถามต่อว่า นอกจากชี้ให้เห็นถึงปัญหาแล้ว “ชูวิทย์” เคยเสนอแนะหรือผลักดันแนวทางการแก้ปัญหาใดๆ หรือไม่

ดังนั้น หลังจากนี้ไป “ชูวิทย์” ควรเก็บพลังงานที่มีอยู่เหลือล้นในการผลักดันให้เกิดการแก้ปัญหาอย่างเป็นรูปธรรมมากกว่าการมานั่งแสดง “จำอวด” ให้รู้สึกขบคิดเพียงชั่วขณะหนึ่ง

ก่อนที่จะสลัดภาพ “ตลกประจำสภาผู้ทรงเกียรติ” ไม่หลุด