หนึ่งชีวิตที่ต้องลาจากโลกไป เพราะถูกฆาตกรรมด้วยน้ำมือของเพื่อนมนุษย์ใจทมิฬ บ่อยครั้งที่เรื่องจริงบนข่าวอาชญากรรมเช่นนี้นำมาซึ่งความโศกเศร้าสะเทือนใจแก่มนุษย์ด้วยกัน จนยากที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้
บางทีมันเศร้าสลดใจเกินกว่าที่ได้รับรู้ข่าวเหตุโศกนาฏกรรมที่มีผู้คนหลายชีวิตตายไปพร้อมๆนับร้อยนับพันเสียด้วยซ้ำ
การเสียชีวิตของ ครูทรัสตรี สุขโต แม่พิมพ์ของชาติวัย56ปี ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดอมรวดี(อมรวิทยาคาร) อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม เป็นคดีสะเทือนขวัญแก่คนทั่วไป เหตุเกิดเมื่อวันคืนวันเสาร์ที่25มิ.ย. ครูนอนตายในสวนลิ้นจี่ห่างจากบ้านพักของครอบครัวสุขโตไม่ไกล
สันนิษฐานว่า คนร้ายอาศัยช่วงจังหวะที่ครูเอาอาหารไปเลี้ยงสุนัข ครูไปเพียงลำพังซึ่งเป็นกิจวัตรที่ทำอยู่ประจำ และคงไม่ได้คิดว่าจะชีวิตจะตกเป็นเหยื่อของฆาตกรวิปริตบ้ากาม
“ครูทรัสตรี”ยังโสดอยู่ดูแลแม่วัย70เศษ บ้านและสวนลิ้นจี่หลายสิบไร่อยู่กันเพียงสองคนแม่กับลูกสาว เมื่อคืนเกิดเหตุแม่ของครูเห็นลูกสาวหายไปจากบ้านนาน จึงรู้สึกว่าน่าต้องมีเหตุผิดปกติเกิดขึ้นแน่ แต่ก็ไม่กล้าเอาฝืนสังขารฝ่าความมืดของยามค่ำคืนออกเดินตามหาลูกสาว จนกระทั่งถึงเช้าจึงออกตระเวนหา ก็พบว่าลูกสาวที่เป็นทุกสิ่งในชีวิตของแม่กลายเป็นศพไปเสียแล้ว
จุดจบชีวิตแม่พิมพ์ของชาติ กลายเป็นศพอยู่ในร่องสวน พบร่างกายมีบาดแผลบริเวณหัวนมทั้งสองข้างถูกกัดรุนแรง ใบหน้าและโหนกแก้มถูกทุบด้วยของแข็ง เลือดทะลักออกทางกกหูและปาก เจ้าหน้าที่ตำรวจสันนิษฐานจากร่องรอยบนศพว่า ฆาตกรปลุกปล้ำหมายข่มขืน แต่ครูต่อสู้เลยถูกไอ้สัตว์มนุษย์ฆ่าปิดปากอย่างโหดเหี้ยม
ครูต่อสู้โดยเอาชีวิตเข้าแลก เพื่อรักษาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และความเป็นผู้หญิงของครู แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันใด สำหรับสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่า ครูได้ต่อสู้...สู้ที่จะไม่ให้ชีวิตเป็นเหยื่อของคนโฉดใจสัตว์
เกียรติประวัติครูโรงเรียนบ้านนอกคนนี้ นักเรียนโรงเรียนวัดอมรวดีบอกด้วยใบหน้าอาบน้ำตาต่อหน้าศพว่า ครูเป็นยิ่งกว่าครู ครูเป็นแม่ของพวกเรา ได้ฟังเช่นนี้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องสรรหาคำยกย่องเชิดชูอื่นใดมาบรรยาย
นอกจากเป็นครูและแม่ของนักเรียนแล้ว “ครูทรัสตรี”คือลูกที่มีความกตัญญูและเสียสละทุกอย่างเพื่อแม่จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต ซึ่งแม่เฒ่าได้บอกว่า ลูกสาวไม่ยอมแต่งงานเพราะกลัวที่การพรากจากแม่
คงไม่อาจขอชีวิตครูให้ฟื้นกลับมาอีกหนได้ แต่ครูจะต้องได้รับความเป็นธรรมจากเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ด้วยการติดตามหาตัวฆาตกรมาลงโทษตามกฎหมายบ้านเมืองให้ได้
คดีฆ่าข่มขืน “ครูทรัสตรี”มันสะเทือนขวัญสลดใจแก่คนทั่วไป แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าในส่วนเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ให้ความสนใจคดีนี้ เสมอเหมือนกับที่ให้ความสำคัญกับคดีหัวคะแนนพรรคการเมืองถูกลอบสังหารหรือไม่?
เพราะเมื่อหัวคะแนนพรรคการเมืองตาย ดวงวิญญาณของคนตายยังมีเสียงที่แผดคำรามออกมาว่า “น้องผมจะต้องไม่ตายฟรี” ซึ่งเสียงนี้มันทำให้ตำรวจทั้งสำนักงานตำรวจแห่งชาติขนหัวลุกไปทุกระดับชั้น และดิ้นกันพล่านควานหาตัวมือปืนกันจ้าละหวั่น จนสามารถจับกุมคนร้ายได้อย่างรวดเร็ว และยังมีโอกาสจับยกแก๊งรวมทั้งสาวไปถึงตัวใหญ่ผู้บงการอีกด้วย
ชีวิตของครูหนึ่งคนกับหัวคะแนนพรรคการเมืองคนหนึ่งแม้มีคุณค่าคือหนึ่งชีวิตเหมือนกัน แต่คุณูปการที่ให้แก่สังคมระหว่างครูกับหัวคะแนนนั้น แน่นอนมันย่อมต่างกันราวฟ้ากับดิน
หากครูยังมีชีวิตอยู่ ครูจะเป็นผู้สร้างคนให้เป็นคนดีของสังคมรุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่หัวคะแนนเขาไม่อาจจะทำเช่นครูได้...
ครูไม่มีอำนาจการเมืองออกมากดดันขีดเส้นให้ตำรวจทำงานได้ แต่เชื่อเถอะว่าเสียงสาปแช่งจากผู้คนทั่วแผ่นดินนี้ที่ไปถึงไอ้ฆาตกรใจทมิฬ จะทำให้มันต้องชดใช้เวรกรรมที่พวกมันก่อขึ้นแน่
เสือกระดาษ
บางทีมันเศร้าสลดใจเกินกว่าที่ได้รับรู้ข่าวเหตุโศกนาฏกรรมที่มีผู้คนหลายชีวิตตายไปพร้อมๆนับร้อยนับพันเสียด้วยซ้ำ
การเสียชีวิตของ ครูทรัสตรี สุขโต แม่พิมพ์ของชาติวัย56ปี ผู้อำนวยการโรงเรียนวัดอมรวดี(อมรวิทยาคาร) อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม เป็นคดีสะเทือนขวัญแก่คนทั่วไป เหตุเกิดเมื่อวันคืนวันเสาร์ที่25มิ.ย. ครูนอนตายในสวนลิ้นจี่ห่างจากบ้านพักของครอบครัวสุขโตไม่ไกล
สันนิษฐานว่า คนร้ายอาศัยช่วงจังหวะที่ครูเอาอาหารไปเลี้ยงสุนัข ครูไปเพียงลำพังซึ่งเป็นกิจวัตรที่ทำอยู่ประจำ และคงไม่ได้คิดว่าจะชีวิตจะตกเป็นเหยื่อของฆาตกรวิปริตบ้ากาม
“ครูทรัสตรี”ยังโสดอยู่ดูแลแม่วัย70เศษ บ้านและสวนลิ้นจี่หลายสิบไร่อยู่กันเพียงสองคนแม่กับลูกสาว เมื่อคืนเกิดเหตุแม่ของครูเห็นลูกสาวหายไปจากบ้านนาน จึงรู้สึกว่าน่าต้องมีเหตุผิดปกติเกิดขึ้นแน่ แต่ก็ไม่กล้าเอาฝืนสังขารฝ่าความมืดของยามค่ำคืนออกเดินตามหาลูกสาว จนกระทั่งถึงเช้าจึงออกตระเวนหา ก็พบว่าลูกสาวที่เป็นทุกสิ่งในชีวิตของแม่กลายเป็นศพไปเสียแล้ว
จุดจบชีวิตแม่พิมพ์ของชาติ กลายเป็นศพอยู่ในร่องสวน พบร่างกายมีบาดแผลบริเวณหัวนมทั้งสองข้างถูกกัดรุนแรง ใบหน้าและโหนกแก้มถูกทุบด้วยของแข็ง เลือดทะลักออกทางกกหูและปาก เจ้าหน้าที่ตำรวจสันนิษฐานจากร่องรอยบนศพว่า ฆาตกรปลุกปล้ำหมายข่มขืน แต่ครูต่อสู้เลยถูกไอ้สัตว์มนุษย์ฆ่าปิดปากอย่างโหดเหี้ยม
ครูต่อสู้โดยเอาชีวิตเข้าแลก เพื่อรักษาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และความเป็นผู้หญิงของครู แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอันใด สำหรับสภาพการณ์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่า ครูได้ต่อสู้...สู้ที่จะไม่ให้ชีวิตเป็นเหยื่อของคนโฉดใจสัตว์
เกียรติประวัติครูโรงเรียนบ้านนอกคนนี้ นักเรียนโรงเรียนวัดอมรวดีบอกด้วยใบหน้าอาบน้ำตาต่อหน้าศพว่า ครูเป็นยิ่งกว่าครู ครูเป็นแม่ของพวกเรา ได้ฟังเช่นนี้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องสรรหาคำยกย่องเชิดชูอื่นใดมาบรรยาย
นอกจากเป็นครูและแม่ของนักเรียนแล้ว “ครูทรัสตรี”คือลูกที่มีความกตัญญูและเสียสละทุกอย่างเพื่อแม่จนถึงวันสุดท้ายของชีวิต ซึ่งแม่เฒ่าได้บอกว่า ลูกสาวไม่ยอมแต่งงานเพราะกลัวที่การพรากจากแม่
คงไม่อาจขอชีวิตครูให้ฟื้นกลับมาอีกหนได้ แต่ครูจะต้องได้รับความเป็นธรรมจากเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ด้วยการติดตามหาตัวฆาตกรมาลงโทษตามกฎหมายบ้านเมืองให้ได้
คดีฆ่าข่มขืน “ครูทรัสตรี”มันสะเทือนขวัญสลดใจแก่คนทั่วไป แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าในส่วนเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ให้ความสนใจคดีนี้ เสมอเหมือนกับที่ให้ความสำคัญกับคดีหัวคะแนนพรรคการเมืองถูกลอบสังหารหรือไม่?
เพราะเมื่อหัวคะแนนพรรคการเมืองตาย ดวงวิญญาณของคนตายยังมีเสียงที่แผดคำรามออกมาว่า “น้องผมจะต้องไม่ตายฟรี” ซึ่งเสียงนี้มันทำให้ตำรวจทั้งสำนักงานตำรวจแห่งชาติขนหัวลุกไปทุกระดับชั้น และดิ้นกันพล่านควานหาตัวมือปืนกันจ้าละหวั่น จนสามารถจับกุมคนร้ายได้อย่างรวดเร็ว และยังมีโอกาสจับยกแก๊งรวมทั้งสาวไปถึงตัวใหญ่ผู้บงการอีกด้วย
ชีวิตของครูหนึ่งคนกับหัวคะแนนพรรคการเมืองคนหนึ่งแม้มีคุณค่าคือหนึ่งชีวิตเหมือนกัน แต่คุณูปการที่ให้แก่สังคมระหว่างครูกับหัวคะแนนนั้น แน่นอนมันย่อมต่างกันราวฟ้ากับดิน
หากครูยังมีชีวิตอยู่ ครูจะเป็นผู้สร้างคนให้เป็นคนดีของสังคมรุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่หัวคะแนนเขาไม่อาจจะทำเช่นครูได้...
ครูไม่มีอำนาจการเมืองออกมากดดันขีดเส้นให้ตำรวจทำงานได้ แต่เชื่อเถอะว่าเสียงสาปแช่งจากผู้คนทั่วแผ่นดินนี้ที่ไปถึงไอ้ฆาตกรใจทมิฬ จะทำให้มันต้องชดใช้เวรกรรมที่พวกมันก่อขึ้นแน่
เสือกระดาษ
