ศาล ปค.กลาง มีคำสั่งให้ทีโอที เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคม ให้ ดีแทค และทรูมูฟ ที่ได้รับจัดสรรจาก กทช.จำนวน 1.5 ล้านเลขหมาย ทันที ในวันที่คดีถึงที่สุด ขณะเดียวกัน ให้ ทีโอที ชำระค่าสินไหมทดแทนให้กับ 2 บริษัทๆ ละ 1 ล้านบาท
วันนี้ (26 ก.พ.) ศาลปกครองกลางได้มีคำสั่งให้บริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคม โดยจัดทำ Offide Data และเปิด Translator เพื่อให้เลขหมายโทรคมนาคมใหม่ ที่บริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น จำกัด (มหาชน) หรือ ดีแทค ได้รับอนุมัติจัดสรรจากคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กทช.) จำนวน 1.5 ล้านเลขหมาย ใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ทันที ในวันที่คดีถึงที่สุด เช่นเดียวกับให้มีการเชื่อมโครงข่ายดังกล่าวให้กับบริษัท ทรูมูฟ จำกัด ที่ได้รับการอนุมัติจัดสรรเลขหมายจาก กทช.จำนวน 1.5 ล้านเลขหมายให้ใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ทันทีเมื่อวันที่คดีถึงที่สุด และให้บริษัท ทีโอที ชำระค่าสินไหมทดแทนให้กับ 2 บริษัทๆ ละ 1 ล้านบาท นั้นแต่วันที่คดีถึงที่สุด
ทั้งนี้ การที่ศาลปกครองมีคำสั่ง ระบุว่า มาตรา 335(2) ของรัฐธรรมนูญ มีเจตนาที่จะให้ความคุ้มครองถึงการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญาที่เกี่ยวกับการประกอบกิจการโทรคมนาคมที่มีอยู่เดิม โดยมีบทบัญญัติห้ามมิให้กฎหมายที่ตราขึ้นใหม่เพื่ออนุวัตการเป็นไปตามมาตรา 40 ของรัฐธรรมนูญดังกล่าวต้องไม่กระทบกระเทือนถึงการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญาที่มีผลสมบูรณ์ อยู่ในขณะที่กฎหมายที่ตราขึ้นใหม่มีผลใช้บังคับ และเมื่อพิจารณาสัญญาที่บริษัท ดีแทค ได้ทำกับ บริษัท กสท โทรคมนาคม จำกัด (มหาชน) ในขณะที่มีสถานะเป็นการสื่อสารแห่งประเทศไทย (กสท.) เพื่อให้ดำเนินการให้บริการวิทยุคมนาคมระบบเซลลูลาร์ เป็นเวลา 15 ปี และสัญญาที่บริษัท ทรูมูฟ ทำกับ กสท เพื่อให้บริการวิทยุโทรคมนาคม ระบบเซลลูลาร์ DIGITAL PCN 1800 เฉพาะในช่วงคลื่นความถี่วิทยุคมนาคม ระหว่าง 1710 MHz ถึง 1722.6 MHz และ 1805 MHz ถึง 1817.6 MHz ในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศมีระยะเวลา 17 ปี
จะเห็นได้ว่าสัญญาดังกล่าว เป็นกรณีที่ กสท ได้ให้สัมปทานหรืออนุญาต ให้ 2 บริษัทประกอบกิจการโทรคมนาคม ไม่ใช่เป็นสัญญาร่วมลงทุน ดังที่บริษัท ทีโอที อ้าง หลังจากนั้น เมื่อบริษัท ที่โอที ซึ่งขณะมีสถานะเป็นองค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยกับกสท.ได้ทำข้อตกลง เรื่องการเชื่อมโครงข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่กับ 2 บริษัทโดยบริษัท ทีโอที จะคิดค่าเชื่อมโยงจาก กสท
ต่อมา ครม.ได้อนุมัติให้นำกกิจการของ กสท.มาจัดตั้งเป็นบริษัท กสท.โทรคมนาคม จำกัด และมีมติให้โอนกิจการสิทธิ หนี้ความรับผิดและสินทรัพย์ กสท มาเป็นของ บมจ.กสท โดยได้จดทะเบียนเป็นนิติมหาชน จำกัด ดังนั้น บริษัท ดีแทค และ ทูรมูฟ จึงยังคงมีสิทธิ์ที่จะประกอบกิจการโทรคมนาคมตามขอบเขตและสิทธิที่มีอยู่ตามสัญญาเดิมไปจนกว่าสัญญาจะสัญญาจะสิ้นสุด รวมถึงสิทธิ์ในการจัดหาเลขหมายใหม่ เพื่อใช้ประกอบกิจการโทรคมนาคม ก็ย่อมได้รับการคุ้มให้สามารถดำเนินการได้ต่อไป
ซึ่งการที่ กทช.อนุมัติเลขหมายจำนวนหนึ่ง 1 ล้านเลขหมายให้กับ 2 บริษัท จึงเป็นการดำเนินการไปตามหน้าที่ที่กฎหมายบัญญัติ ไม่อาจฟังได้ว่าเป็นการดำเนินการไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตามที่บริษัท ทีโอที อ้าง และเมื่อทั้ง 2 บริษัท ได้รับการจัดสรรเลขหมายใหม่แล้ว
ก็ย่อมมีสิทธิ์ที่จะเชื่อมต่อโครงข่ายหรือดำเนินการอื่นใด เพื่อให้เลขหมายที่ได้รับการจัดสรรใหม่สามารถติดต่อกับเลขหมายโทรคมนาคมของบริษัท ทีโอที ได้ ส่วนที่บริษัท ทีโอที อ้างว่า หากให้บริการเชื่อมเลขหมาย กับ 2 บริษัท จะทำให้โครงข่ายโทรคมนาคม เกิดความหนาแน่น เชื่อมติดอยากนั้น บริษัท ทีโอที ไม่ได้ส่งพยานใดๆ มาสนับสนุนที่แสดงให้ถึงความเสียหายดังกล่าว
ประกอบกับมาตรา 25 ของ พ.ร.บ.ประกอบกิจการโทรคมนาคม 2544 ได้กำหนดหน้าที่ของผู้รับใบอนุญาต ที่มีโครงข่ายโทรคมนาคม ต้องยินยอมให้ผู้รับใบอนุญาตรายอื่น เชื่อมต่อและใช้โครงโทรคมนาคมของตน เว้นแต่เข้าข้อกฎหมายตามที่กฎหมายกำหนด และการเรียกค่าตอบแทนการใช้ หรือเชื่อมต่อโครงข่าย ต้องเป็นไปอย่างสมเหตุสมผลและเป็นธรรม ดังนั้นบริษัท ทีโอที ที่เป็นผู้ได้รับใบอนุญาต ที่มีโครงข่ายโทรคมนาคม จึงมีหน้าที่ต้องให้ทั้ง 2 บริษัท เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมและมีหน้าที่ยินยอมให้ 2 บริษัทให้โครงข่ายของบริษัท ทีโอที การที่บริษัททีโอที ไม่ยอมดำเนินการ จึงเป็นการละเลยต่อหน้าที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ทั้ง 2 บริษัท ถือเป็นการละเมิด
ซึ่งการที่ทั้ง 2 บริษัทขอให้ศาลสั่งบริษัท ทีโอที จ่ายค่าเสียหายจากการเสียโอกาสที่ประชาชน ไม่มาขอรับบริการในส่วนของเลขหมายใหม่วันละ 15 ล้านบาทนั้น เห็นว่า หลังจากมีการยื่นฟ้องคดีศาลปกครงกลางได้มีคำสั่งกำหนดมาตรการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวก่อนมีคำพิพากษา โดยสั่งให้บริษัท ทีโอที เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคม เพื่อให้ผู้ใช้หมายเลขโทรศัพท์ ที่2 บริษัทได้รับการจัดสรรจาก กทช.สามารถติดต่อกับเลขหมายโทรคมนาคมกับเลขหมายของบริษัททีโอทีได้ จนกว่าศาลจะมีคำสั่งถึงที่สุด หรือมีคำสั่งเป็นอย่างอื่น
พบว่า การเชื่อมต่อโครงข่ายกระทำโดยสมบูรณ์หลังจากศาลมีคำสั่งแล้ว 1 เดือน ซึ่งระหว่างที่ยังไม่มีการเชื่อมต่อโครงข่ายนั้น ไม่เป็นที่แน่นอนว่า 2 บริษัท ไม่สามารถจำหน่ายเลขหมายโทรคมนาคม ที่ได้รับการจัดสรรได้หมด รวมทั้งก็ไม่มีพยานหลักฐานที่จะมาแสดงให้เห็นว่า หลักศาลมีคำสั่งบรรเทาทุกข์ชาวคราวแล้ว ทั้ง 2 บริษัท สามารถจำหน่ายเลขหมายที่ได้รับการจัดสรรเป็นจำนวนเท่าใด จำนวนความเสียหายที่ทั้ง 2 บริษัทอ้างว่าเสียหายถึงวันละ 14 ล้านบาท จึงไม่อาจจะรับฟังเป็นที่ยุติได้ ศาลเห็นว่า การละเลยต่อหน้าที่ ของบริษัททีโอทีทำให้ทั้ง 2 บริษัทได้รับความเสียหายในการจำหน่วยเลขหมายได้น้อยลง เท่านั้นจึงสมควรกำหนดค่าเสียหายและทั้ง 2 บริษัทๆ ละ 1 ล้านบาท
ส่วนที่ทั้ง 2 บริษัทขอค่าเสียหายต่อชื่อเสียงเป็นจำนวนบริษัทละ 70 ล้านบาทโดยคำนวณจากร้อยละ 10 ของรายจ่ายค่าโฆษณาต่อปีเห็นว่า การไม่ดำเนินการเชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมดังกล่าว บริษัท ทีโอที ยึดถือข้อตกลงเกี่ยวกับการชำระค่าเขื่อมโครงข่ายที่มีอยู่เดิม ไม่อาจฟังได้ว่าเป็นการจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำให้ทั้ง 2 บริษัทเสียงชื่อเสียงแต่อย่างใด อีกทั้งการคำนวณค่าเสียหายต่อชื่อเสียงเป็นจำนวนร้อยละ10ของรายจ่ายค่าโฆษณาต่อปี เป็นการคำนวณค่าเสียหายที่ไม่มีเหตุผลใดๆ สนับสนุน รวมทั้งพยานหลักฐานที่เกี่ยวกับการชำระเงินค่าโฆษณา และค่าส่งเสริมการขาย ที่ทั้ง 2 บริษัทอ้าง ก็เป็นค่าใช้จ่ายตามปกติทั่วไป ข้ออ้างทั้ง 2 บริษัท จึงไม่อาจรับฟังได้
วันนี้ (26 ก.พ.) ศาลปกครองกลางได้มีคำสั่งให้บริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคม โดยจัดทำ Offide Data และเปิด Translator เพื่อให้เลขหมายโทรคมนาคมใหม่ ที่บริษัท โทเทิ่ล แอ็คเซ็ส คอมมูนิเคชั่น จำกัด (มหาชน) หรือ ดีแทค ได้รับอนุมัติจัดสรรจากคณะกรรมการกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กทช.) จำนวน 1.5 ล้านเลขหมาย ใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ทันที ในวันที่คดีถึงที่สุด เช่นเดียวกับให้มีการเชื่อมโครงข่ายดังกล่าวให้กับบริษัท ทรูมูฟ จำกัด ที่ได้รับการอนุมัติจัดสรรเลขหมายจาก กทช.จำนวน 1.5 ล้านเลขหมายให้ใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ทันทีเมื่อวันที่คดีถึงที่สุด และให้บริษัท ทีโอที ชำระค่าสินไหมทดแทนให้กับ 2 บริษัทๆ ละ 1 ล้านบาท นั้นแต่วันที่คดีถึงที่สุด
ทั้งนี้ การที่ศาลปกครองมีคำสั่ง ระบุว่า มาตรา 335(2) ของรัฐธรรมนูญ มีเจตนาที่จะให้ความคุ้มครองถึงการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญาที่เกี่ยวกับการประกอบกิจการโทรคมนาคมที่มีอยู่เดิม โดยมีบทบัญญัติห้ามมิให้กฎหมายที่ตราขึ้นใหม่เพื่ออนุวัตการเป็นไปตามมาตรา 40 ของรัฐธรรมนูญดังกล่าวต้องไม่กระทบกระเทือนถึงการอนุญาต สัมปทาน หรือสัญญาที่มีผลสมบูรณ์ อยู่ในขณะที่กฎหมายที่ตราขึ้นใหม่มีผลใช้บังคับ และเมื่อพิจารณาสัญญาที่บริษัท ดีแทค ได้ทำกับ บริษัท กสท โทรคมนาคม จำกัด (มหาชน) ในขณะที่มีสถานะเป็นการสื่อสารแห่งประเทศไทย (กสท.) เพื่อให้ดำเนินการให้บริการวิทยุคมนาคมระบบเซลลูลาร์ เป็นเวลา 15 ปี และสัญญาที่บริษัท ทรูมูฟ ทำกับ กสท เพื่อให้บริการวิทยุโทรคมนาคม ระบบเซลลูลาร์ DIGITAL PCN 1800 เฉพาะในช่วงคลื่นความถี่วิทยุคมนาคม ระหว่าง 1710 MHz ถึง 1722.6 MHz และ 1805 MHz ถึง 1817.6 MHz ในพื้นที่ต่างๆ ทั่วประเทศมีระยะเวลา 17 ปี
จะเห็นได้ว่าสัญญาดังกล่าว เป็นกรณีที่ กสท ได้ให้สัมปทานหรืออนุญาต ให้ 2 บริษัทประกอบกิจการโทรคมนาคม ไม่ใช่เป็นสัญญาร่วมลงทุน ดังที่บริษัท ทีโอที อ้าง หลังจากนั้น เมื่อบริษัท ที่โอที ซึ่งขณะมีสถานะเป็นองค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทยกับกสท.ได้ทำข้อตกลง เรื่องการเชื่อมโครงข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่กับ 2 บริษัทโดยบริษัท ทีโอที จะคิดค่าเชื่อมโยงจาก กสท
ต่อมา ครม.ได้อนุมัติให้นำกกิจการของ กสท.มาจัดตั้งเป็นบริษัท กสท.โทรคมนาคม จำกัด และมีมติให้โอนกิจการสิทธิ หนี้ความรับผิดและสินทรัพย์ กสท มาเป็นของ บมจ.กสท โดยได้จดทะเบียนเป็นนิติมหาชน จำกัด ดังนั้น บริษัท ดีแทค และ ทูรมูฟ จึงยังคงมีสิทธิ์ที่จะประกอบกิจการโทรคมนาคมตามขอบเขตและสิทธิที่มีอยู่ตามสัญญาเดิมไปจนกว่าสัญญาจะสัญญาจะสิ้นสุด รวมถึงสิทธิ์ในการจัดหาเลขหมายใหม่ เพื่อใช้ประกอบกิจการโทรคมนาคม ก็ย่อมได้รับการคุ้มให้สามารถดำเนินการได้ต่อไป
ซึ่งการที่ กทช.อนุมัติเลขหมายจำนวนหนึ่ง 1 ล้านเลขหมายให้กับ 2 บริษัท จึงเป็นการดำเนินการไปตามหน้าที่ที่กฎหมายบัญญัติ ไม่อาจฟังได้ว่าเป็นการดำเนินการไม่ชอบด้วยกฎหมาย ตามที่บริษัท ทีโอที อ้าง และเมื่อทั้ง 2 บริษัท ได้รับการจัดสรรเลขหมายใหม่แล้ว
ก็ย่อมมีสิทธิ์ที่จะเชื่อมต่อโครงข่ายหรือดำเนินการอื่นใด เพื่อให้เลขหมายที่ได้รับการจัดสรรใหม่สามารถติดต่อกับเลขหมายโทรคมนาคมของบริษัท ทีโอที ได้ ส่วนที่บริษัท ทีโอที อ้างว่า หากให้บริการเชื่อมเลขหมาย กับ 2 บริษัท จะทำให้โครงข่ายโทรคมนาคม เกิดความหนาแน่น เชื่อมติดอยากนั้น บริษัท ทีโอที ไม่ได้ส่งพยานใดๆ มาสนับสนุนที่แสดงให้ถึงความเสียหายดังกล่าว
ประกอบกับมาตรา 25 ของ พ.ร.บ.ประกอบกิจการโทรคมนาคม 2544 ได้กำหนดหน้าที่ของผู้รับใบอนุญาต ที่มีโครงข่ายโทรคมนาคม ต้องยินยอมให้ผู้รับใบอนุญาตรายอื่น เชื่อมต่อและใช้โครงโทรคมนาคมของตน เว้นแต่เข้าข้อกฎหมายตามที่กฎหมายกำหนด และการเรียกค่าตอบแทนการใช้ หรือเชื่อมต่อโครงข่าย ต้องเป็นไปอย่างสมเหตุสมผลและเป็นธรรม ดังนั้นบริษัท ทีโอที ที่เป็นผู้ได้รับใบอนุญาต ที่มีโครงข่ายโทรคมนาคม จึงมีหน้าที่ต้องให้ทั้ง 2 บริษัท เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมและมีหน้าที่ยินยอมให้ 2 บริษัทให้โครงข่ายของบริษัท ทีโอที การที่บริษัททีโอที ไม่ยอมดำเนินการ จึงเป็นการละเลยต่อหน้าที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่ทั้ง 2 บริษัท ถือเป็นการละเมิด
ซึ่งการที่ทั้ง 2 บริษัทขอให้ศาลสั่งบริษัท ทีโอที จ่ายค่าเสียหายจากการเสียโอกาสที่ประชาชน ไม่มาขอรับบริการในส่วนของเลขหมายใหม่วันละ 15 ล้านบาทนั้น เห็นว่า หลังจากมีการยื่นฟ้องคดีศาลปกครงกลางได้มีคำสั่งกำหนดมาตรการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวก่อนมีคำพิพากษา โดยสั่งให้บริษัท ทีโอที เชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคม เพื่อให้ผู้ใช้หมายเลขโทรศัพท์ ที่2 บริษัทได้รับการจัดสรรจาก กทช.สามารถติดต่อกับเลขหมายโทรคมนาคมกับเลขหมายของบริษัททีโอทีได้ จนกว่าศาลจะมีคำสั่งถึงที่สุด หรือมีคำสั่งเป็นอย่างอื่น
พบว่า การเชื่อมต่อโครงข่ายกระทำโดยสมบูรณ์หลังจากศาลมีคำสั่งแล้ว 1 เดือน ซึ่งระหว่างที่ยังไม่มีการเชื่อมต่อโครงข่ายนั้น ไม่เป็นที่แน่นอนว่า 2 บริษัท ไม่สามารถจำหน่ายเลขหมายโทรคมนาคม ที่ได้รับการจัดสรรได้หมด รวมทั้งก็ไม่มีพยานหลักฐานที่จะมาแสดงให้เห็นว่า หลักศาลมีคำสั่งบรรเทาทุกข์ชาวคราวแล้ว ทั้ง 2 บริษัท สามารถจำหน่ายเลขหมายที่ได้รับการจัดสรรเป็นจำนวนเท่าใด จำนวนความเสียหายที่ทั้ง 2 บริษัทอ้างว่าเสียหายถึงวันละ 14 ล้านบาท จึงไม่อาจจะรับฟังเป็นที่ยุติได้ ศาลเห็นว่า การละเลยต่อหน้าที่ ของบริษัททีโอทีทำให้ทั้ง 2 บริษัทได้รับความเสียหายในการจำหน่วยเลขหมายได้น้อยลง เท่านั้นจึงสมควรกำหนดค่าเสียหายและทั้ง 2 บริษัทๆ ละ 1 ล้านบาท
ส่วนที่ทั้ง 2 บริษัทขอค่าเสียหายต่อชื่อเสียงเป็นจำนวนบริษัทละ 70 ล้านบาทโดยคำนวณจากร้อยละ 10 ของรายจ่ายค่าโฆษณาต่อปีเห็นว่า การไม่ดำเนินการเชื่อมต่อโครงข่ายโทรคมนาคมดังกล่าว บริษัท ทีโอที ยึดถือข้อตกลงเกี่ยวกับการชำระค่าเขื่อมโครงข่ายที่มีอยู่เดิม ไม่อาจฟังได้ว่าเป็นการจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ทำให้ทั้ง 2 บริษัทเสียงชื่อเสียงแต่อย่างใด อีกทั้งการคำนวณค่าเสียหายต่อชื่อเสียงเป็นจำนวนร้อยละ10ของรายจ่ายค่าโฆษณาต่อปี เป็นการคำนวณค่าเสียหายที่ไม่มีเหตุผลใดๆ สนับสนุน รวมทั้งพยานหลักฐานที่เกี่ยวกับการชำระเงินค่าโฆษณา และค่าส่งเสริมการขาย ที่ทั้ง 2 บริษัทอ้าง ก็เป็นค่าใช้จ่ายตามปกติทั่วไป ข้ออ้างทั้ง 2 บริษัท จึงไม่อาจรับฟังได้
