กเฬวรากครองเมือง
แล้วสันดานเถื่อนถ่อยก็ค่อยโผล่
บอกความขี้โมโหขี้โกหก
สัญชาติเมือกยางแห่งคางคก
ขนจะปรกเป็นนกยางได้อย่างไร
เมื่อกำพืดลูกพระยาตกยาก
มันกระชากลอกคราบของภาพใหม่
จึงทุกลมเรียวลิ้นตัดสินใจ
มันฟ้องไพร่ฟ้องทาสในชาติตน
เมื่อไอ้คนใจดำเหลิงเป็นอำนาจ
เสียงตวาดกราดเกรี้ยวก็เคี่ยวข้น
เมื่อตาดูดาวเรืองแต่เบื้องบน
จึงหัวคนก็ย่ำเอาตามใจ
ยิ่งสมองสิ้นคิดรู้ผิดชอบ
ยิ่งถูกตอบถูกโต้ถูกโห่ไล่
ยิ่งมือนั้นถือฟืนแล้วยื่นไฟ
ยิ่งลุกไหม้ติดต้องเจ้าของมือ
จึงเกิดการกระทำอยู่ซ้ำซาก
กเฬวรากแผ่นดินยากสิ้นชื่อ
เมื่อมวลชนปิดล้อมเข้าห้อมฮือ
มันก็รื้อก็พังก็ทำลาย
เมื่อคิดแต่จะใช้ความรุนแรง
เสียงสาปแช่งแห่งหนจะล้นหลาย
ยิ่งมือนั้นขี้เรื้อนเลือดเปื้อนกาย
ความฉิบหายก็แล่นทั้งแผ่นดิน
ชาติตะกวดลิ้นแฉกย่อมแดกศพ
ปากเปียกเลือดแดงกลบมิจบสิ้น
คนชาติตะกวดแอบเมื่อแลบลิ้น
ก็ตาปลิ้นมือเงื้อฉีกเนื้อคน
มันบ่งบอกหัวใจดวงใฝ่ต่ำ
ความเป็นคนใจดำอยู่ซ้ำหน
จึงเมื่อเผชิญหน้าประชาชน
ก็ดิ้นรนตระหนกตื่นตกใจ
เพราะมันมีพิรุธทุจริต
ความผิดนานับถูกจับได้
ขี้ขึ้นหัวกลัวหวาดและขลาดภัย
จึงใช้กำลังเข้าพังครืน
จึงสันดานสื่อส่อความตอแหล
แถกแถผุดดำในน้ำตื้น
จึงได้เกิดเหตุการณ์เมื่อวานซืน
บนพื้นแดนบกของอกเมือง
มันฟ้องว่าเมื่อมือมีอำนาจ
จะสัญชาติธาตุใดล้วนไม่เชื่อง
จึงเห็นความเลือดเย็นอยู่เป็นเนือง
เปล่าเปลืองข้าวสุกไปทุกเม็ด
ยิ่งดวงตาฉายเล่ห์กเฬวราก
ยิ่งสำรากตัวตนมาสรรพเสร็จ
ลิ้นที่แลบกระดกพร่ำซึ่งคำเท็จ
เห็นรีบเช็ดน้ำลาย-หรืออายคน?
มนตรี ศรียงค์
คัดค้านต่อต้าน พ.ร.ก.ฉุกเฉินอันฉุกละหุกขาดการฉุกคิด
