เพลงยาวถึงรัฐบาลจากการเลือกตั้ง
ใช่เพราะ “คนห้าคน” ผู้นำต้าน
ใช่ว่า “พรรคฝ่ายค้าน” อยู่เบื้องหลัง
“รัฐบาลชุดนี้” ที่น่าชัง
เพราะแทบทั้งคณะร้ายไม่น่ารัก
เห็นแต่เสนาบดี...ดีแต่ปาก
เห็นแต่ทากดูดเลือดเดือดร้อนหนัก
เห็นแต่เปรตผีบ้าน่ากลัวนัก
เห็นแต่ยักษ์คะนองบ้านคะนองเมือง
อาละวาดตวาดโวยโดยไม่ยั้ง
ทั้งดื้อรั้นดันทุรังทั้งหาเรื่อง
โต้วาทีตอแหลน้ำลายเปลือง
มดเท็จเฟื่องฟูมฟายหลายคำโต
ฟังก็รู้...ดูก็เห็น...กันทุกหน
“ประชาชนทั้งหลาย” มิใช่โง่
“ประชาธิปไตย” มิใช่อ้างอย่างพาโล
“เลือกตั้ง” โก้...ชนะเสร็จ... “เผด็จการ”
ด้วยสามัญสำนึกรู้สึกรู้สา
จากหัวใจมวลประชามหาศาล
ย่อมเหลืออดเหลือทน...เกินทนทาน
เสียงแช่งด่ารัฐบาลจึงก้องดัง
ใช่หลงเชื่อใครลุก “ปลุกระดม”
แต่ความจริงสั่งสมมันร้องสั่ง
มโนธรรมสำเหนียกเพรียกพลัง
มนุษย์ยังคงมีศักดิ์ศรีมนุษย์
“ผู้แทนถูกต้องตามกฎหมาย”
แต่ “ทำลายความชอบธรรมตกต่ำสุด”
“ราษฎรธรรมดา” จึงกล้ารุด
จุดประกาย “ความชอบธรรมประชาชน”
ใช่เพียง “หยิบมือเดียว” ที่ต่อต้าน
แต่ “เรือนแสนเรือนล้าน” ทุกแห่งหน
“ประกาศเจตนารมณ์ไม่จำนน”
นักการเมืองทุกคนพึงสำนึก
“ประชาชนศักดิ์สิทธิ์ทั่วแผ่นดิน”
ใครดูถูกดูหมิ่นความรู้สึก
ย่อมเป็นการก่อกรรมหนักล้ำลึก
ยิ่งผนึกยิ่งผนวกบวกชิงชัง
เราเกลียดท่าน...เพราะท่าน...น่ารังเกียจ
เพราะท่านเหยียดหยามประชาว่าโง่งั่ง
เมื่อมวลชนตื่นร่วมแสดงพลัง
ท่านจะพัง...พ่าย...พล่าน...เพราะท่านเอง!
ไพวรินทร์ ขาวงาม
อังคาร ๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๑
