วานก่อน แหลม บางลี่ มีนัดกับ “สปช.” ท่านหนึ่ง ทันทีที่แหลมบึ่งไปถึงคฤหาสน์ของ “ทั่นนายพล” ก็ได้ยินเสียงสนทนาของชาย 2 คน ดังลอดร่องออกมา แหลมคว้า ไอโฟน 6 อัดเสียงเป็นคลิปไว้ ดังรายละเอียดต่อไปนี้
ชายคนที่ 1 : “กราบขอบพระคุณนายมากจริงๆ เชียวครับ ยังเมตตาให้งานผมทำตอนแก่”
ชายคนที่ 2 : “ถ้าจะให้ดี อย่างพี่ต้องเป็นประธานนะ เป็นตาชัยพ่อไอ้วินไม่ได้ เดี๋ยวผมจะลองจัดการให้ ผมว่าถึงยังไงก็ยังไว้ใจมันได้อยู่ดี”
ชายคนที่ 1 : “แหม (เสียงเหมือนคุกเข่าลงไปกราบ) งั้นก็ดีสิครับนาย เป็นเกียรติประวัติก่อนผมตายจริงๆ”
ชายคนที่ 2 : “พี่…พี่ อย่ากราบตรงนี้สิ มะเร็งไข่ยังแดกผมไม่หายดีนักนะ อูวว์ ผมละเสียวแวบเลย”
ชายคนที่ 1 : “อ้ะ..อ้าว! ตายโหง ขอโทษจริงๆ ครับนาย ผมนึกว่าหายไปนานแล้ว เอ่อ อย่างเงี้ยก็หมดสนุกน่ะสิ”
ชายคนที่ 2 : “ยัง ถั่งเช่ายังช่วยผมได้บ้าง เดือนละดอกสองดอก ฮ่าฮ่า แล้วพี่ล่ะเป็นไงมั่ง ดูข้างนอกก็ยังเฟิร์มอยู่นะ ดูดี ปีนี้เท่าไรแล้ว”
ชายคนที่ 1 : “77 แล้ว ก็ได้ถั่งเช่าของนายนี่ไง ผมโด๊ปวันละ 2 ตัว ก็พอปึ๋งๆ ปั๋งๆ บ้างนิดหน่อย จุ๊กกรู จุ๊กกรู”
ชายคนที่ 2 : “เอ้อ…พี่ มีควันหลงอะไรบ้างมั้ยหลังจากมีชื่อพี่เป็นข่าวออกไปว่าได้เป็น สปช.”
ชายคนที่ 1 : “มันต้องมีอยู่แล้ว เพียงแต่พี่ไม่ใส่ใจ ก็บอกไอ้พวกน้องๆ ทั้งหลายว่าเฮ้ย อั๊วจะทำเพื่อนายนะ อั๊วเป็นคนพานายออกไปก็ต้องหาทางพานายกลับให้ได้”
ชายคนที่ 2 : “ผมหวังว่าพี่ต้องทำสำเร็จ แต่เออ...ต้องคนละแบบกับรองโรมานอฟนะ อย่างนั้นผมหักคอพี่จริงๆ ด้วย พี่รู้ดีนี่นาว่าผมเอาจริง”
