คอลัมน์ : ยวนบ้านคนดัง
เกลอเก่าสมัยร่ำเรียนโรงเรียนวัดด้วยกันโทรศัพท์เสียงตื่นเต้นมาชวนให้ลองไปเยียมเยือนร้านอาหารพ่อของเพื่อนดูสักครั้ง อ้างว่าน่าจะมีอะไรให้เขียนลงคอลัมน์ขื่นแต่ไม่ขำแบบยวนบ้านคนดังมั่งก็ได้
ไหนๆ ก็ฝืดมาตั้งแต่ต้นจนจะจบเห่เอวังอยู่แล้ว จึงพยักหน้ารับคำชวน จากนั้นจึงโดยสารรถเมล์ฟรีไปลงแถวๆ หมู่บ้านแสนสิริ ลงรถเมล์เดินเข้าซอยเลี้ยวซ้ายป่ายขวาไปสักห้านาทีจึงแลเห็นเจ้าเพื่อนตัวดียืนสวมแว่นตากันแดดผลิตจากจีนส่งขายเมืองไทยในราคาโหลละ 99 บาท รออยู่ใต้ต้นตะขบก่อนแล้ว
“หวัดดีทนาย” บักแหลมยกส้นเท้าใส่เพื่อนเก่า
“อ้าว! ไหงมาคนเดียว ไม่ชวนพี่น้อยมาด้วยเล่า” ทนายสะพายย่ามคล้ายพระชะเง้อข้ามไหล่บักแหลม
“พี่น้อยแกไม่ทานเนื้อสัตว์ เลยขี้เกียจชวน” บักแหลมอมยิ้ม
“เออ คล้ายกันเลย เมื่อกี้โทร.ไปชวนยัยเมนี่ she บอกไม่ว่าง กะลังนั่งละเลียดไข่ทองแดงปลาแซลมอนราดเมือกปลาวาฬขั้วโลกเหนืออยู่ที่นิวโหยกเลยมาด้วยไม่ได้ ไว้คราวหน้าค่อยโทร.ไปชวนใหม่” ทนายรายงาน
“ไหนไอ้ร้านที่ทนายว่า มาทั้งทีต้องลองลิ้มชิมรสกันให้พุงปลิ้น” บักแหลมกลืนน้ำลาย
“เอ็งเข้าไปคนเดียวเหอะ เดียวข้าเด็ดผักบุ้งหน้าวัดแล้วไปขอข้าวเย็นจากพระกะขอน้ำมันหมูแม่ชีย่องไปผัดในครัวกินเองจะถูกสุขลักษณะกว่า ขืนเข้าไปกับเอ็งก็บ้าแล้ว”
“ทำไมงั้นงะ” บักแหลมเอียงคอ
“ก็ลองไปถามพ่อของเพื่อนที่เป็นเจ้าของร้านดูเอาสิ” ทนายชี้มือบอก
มาถึงร้านจำเป็นต้อมสวมวิญญาณนักชิม บักแหลมรวบรวมความกล้าเดินไปหาชายจีนแก่หง่อมที่นั่งปั้นหน้าไม่รับแขกอยู่คนเดียว “หวัดดีอากง” บักแหลมยกมือไหว้
“อั๊ยยะ! อากงแกซี้เลี้ยว เรียกอั๊วว่าเตี่ยดีก่า” ชายจีนเล่นมุกจนมือสองข้างสาละวน
“โอ้ย ให้เรียกเตี่ยได้ไง ไม่ใช่ทักษิณซะหน่อย” บักแหลมกัดริมฝีปากตัวเอง
“เหม่...เหม่ ไอ้หมอนี้เสื้อแลงชักๆ”
“ข้าวผัดจานนึง” บักแหลมเปลี่ยนเรื่อง
“รู้ราคารึยัง ข้าวผัดร้านอั๊วไม่ใช่ถูกๆ จานละหมื่งห้าเชียวนา” ชายจีนเสียงห้วน
“ข้าวห่ะอะไร จานหมื่นห้า” บักแหลมหน้าเหรอ
“ข้าวผัดหน้าโง่” ชายจีนปล่อยมุกหันไปหยิบพัดสะบัดกันร้อน
“ใส่อะไรมั่ง ทำไมแพงจังเลย”
“ใส่น้ำมัน ข้าวสวย ไข่ไก่ และที่ขาดม่ายล่าย...คือ...” ชายจีนยืดอก
“สมองปู” บักแหลมสวนโพล่ง “โธ่ แก๊กตื้นๆ จะบอกว่าเพราะสมองปูมีน้อยราคาเลยแพงใช่มั้ยล่ะ เค้ารู้กันทั้งบาง
“ลื้อเข้าใจผิดเลี้ยว ที่ชื่อข้าวผัดหน้าโง่เพราะราคาขนาดนี้ยังมีคนมาสั่งกิง ไม่เรียกหน้าโง่ เลี้ยวจะเรียกอะไร แฮะแฮะแฮะ” พ่อของเพื่อนยิ้มเห็นฟันทองค่อนปาก
