ผู้จัดกวน – “หนุ่มมาร์ค” เซ็งจัดหลังถูก “คางคกตุ๊ดตู่” และเหล่านักวิชาการเสื้อแดงแห่ง ม.ศูนย์นาฬิกา อย่างอาสงชาย ปีชาสิงละปะกุง และอดีตสหายสุภาพ มาขย่มเขย่าเรื่องถือสองสัญชาติเพราะเกิดที่อังกฤษ ทำเอานายกฯ พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเพราะตัวเองก็ไม่ได้คลานจากครรภ์มารดาไปแจ้งเกิดเองนี่หว่า แถมไอ้ที่ออกมาขย่มแต่ละคนก็ไม่ได้เพื่อชาติไทยหรือเพื่ออะไร แต่ทำเพื่อคนสัญชาติมอนเตเนโกร ล้วนๆ “ป๋าเติ้ง” บ่นอุบน่าสงสารใครเจอแบบนี้ปวดหัวแทบตาย
ป๋าบัญนักการผู้เซ็กซี่ด้วยซิกซ์แพ็กระดับชายงามแห่งผู้จัดกวน ได้เดินทางไปสัมภาษณ์นายกฯ หนุ่มถึงซอยสวัสดี กลางคอหมูย่างแกล้มเบียร์ของป๋าบัญและคอหมูย่างแกล้มโค้กของท่านนายกฯ มีแต่คำระบายทุกข์เรื่องที่ฝ่ายตรงข้ามเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมาโจมตี “เรื่องสัญชาติผมก็ถือตามกฎหมายไทยมาตลอดนะป๋า...เออ ถ้าผมเสียภาษีให้ประเทศอังกฤษ ไปเกณฑ์ทหารกับกองทัพอังกฤษก็ว่าไปอย่าง แต่นี่นอกจากเกิดที่นั่น ฟังเพลงร็อกของที่นั่น และป็นแฟนบอลที่นั่น ก็ไม่มีอะไรผูกพันนอกเหนือไปจากนี้ กฎหมายผมก็ปฏิบัติตามกฎหมายไทยมาตลอด เสียภาษีก็ให้ประเทศไทย เป็นอาจารย์ก็ในประเทศไทย ไอ้คนที่ออกมาปาวๆ นี่สิ อาจารย์นั่นนอกจากรับใช้เสื้อแดงกับเครือญาติคุณทักษิณก็ไม่เห็นทำอะไร แถมตาตี่เป็นเส้นเดียวงั้นไทยจ๋าล่ะ”
“คางคกนั่นยิ่งไปใหญ่ นอกจากทิ้งแม่ ทำสาวท้องไล่ไปทำแท้งอยู่เป็น ส.ส.ผลาญภาษีเผาบ้านเผาเมืองก็ทำมาแล้ว นักการเมืองคนที่ชอบโชว์ออฟนั่นแม้แต่บิดาตัวเค้าเองก็เคยถูกจับที่ฮ่องกงด้วยเกี่ยวข้องยาเสพติด ตัวเองก็สร้างภาพว่าอยู่แวดวงวิชาการแต่ออกมาแต่ละทีก็มีแต่ไอเดียรับใช้ทักษิณทั้งนั้น ยังมีหน้ามาบอกว่าประเทศชาติจะไม่สง่างามที่มีนายกฯ สองสัญชาติก็ผมเคยใช้ซะที่ไหนความเป็นอังกฤษ พิโธ่ ผมพูดไทยได้ชัดรู้เรื่องมากกว่าพวกนั้นรวมกันด้วยซ้ำ” นายกฯ หนุ่มพ้อด้วยความเมาโค้ก
ด้วยความสงสารนายกฯ หนุ่มป๋าบัญจึงดิ่งไปเพื่อสัมภาษณ์และขอคำปรึกษาจากผู้มีประสบการณ์อย่าง “ป๋าเติ้ง-บรรหาร” ถึงบ้านพักบนถนนจรัญสนิทวงศ์
“น่าสงสารนะ แกคงไม่เคยเจอไอ้พวกเอาเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งมาปั้นแต่งจนเป็นมหากาพย์กำมะลอมาลากไส้กันในวงการเมืองไทย ป๋าเคยเจอมาแล้ว” แลบลิ้นแผลบเพื่อไม่ให้ปากแห้งตามนิสัย “โอ๊ย ตอนนั้นนะ ขนาดชีวิตเราเจออะไรมานักต่อนักเลือดมันพุ่งปรี๊ดๆ ใจนี่มันปวดแปล๊บๆเหมือนคนเอามีดมากรีดมาแล่ ตอนนั้นป๋าโดนเรื่องสัญชาติเหมือนกัน แถมยังโหดกว่านี่นับสิบเท่าเพราะพรรคฝ่ายค้านตอนนั้นมันไม่เล่นป๋าตรงๆ มันเล่นไปถึงสัญชาติเตี่ยป๋าโน่นเลย กระดาษเปล่าใบเดียวมันโบกไปโบกมา พูดต่อความยาวยังกับที่โบกอยู่นั่นเป็นแฟ้มเอกสารหนาขนาดสมุดโทรศัพท์ หาว่าเตี่ยป๋าล่องมาจากเมืองจีนไร้สัญชาติไทย และอะไรต่อมิอะไร ป๋าโกรธจนแทบจะเอาโต๊ะมาต่อกระโดดเตะก้านคอมันด้วยซ้ำ แต่ป๋าก็ยอมกลืนเลือดเป็นก้อนๆ มันจุกอกดีแท้ พูดแล้วป๋าก็ยังรู้สึกถึงก้อนแค้นบางๆ ที่ตะกอนมันยังคาอยู่” ป๋าเติ้งกล่าวกับป๋าบัญอย่างหูดับตับไหม้ราวกับจะระบายโกรธที่นอนก้นมานับสิบปี “แต่ป๋าสงสารท่านนายกฯ แกนะ เพราะกรรมที่คนอื่นทำไว้มันดันมาลงที่แกทั้งที่คนที่ทำมันไว้น่ะอยู่รอบๆ ตัวแก น่าสงสาร...น่าสงสาร...เฮ้อ” ป๋าเติ้งถอนหายใจแลบลิ้นแผล็บพร้อมหันหลังให้ป๋าบัญ แต่เห็นแวบๆ ว่าปรากฏรอยยิ้มแปลกๆ ที่มุมปากเหมือนระบายความพึงใจบางอย่าง
