“หมอหม่อง” อาจารย์หมอโรคหัวใจ และนักอนุรักษ์ต่อสู้เพื่อสิ่งแวดล้อม เผยห่วงนกอพยพ หลังพบมีนกได้รับบาดเจ็บและตายจำนวนมากจากการบินผ่านกรุงเทพฯ เหตุเพราะตึกสูงใช้กระจกฉาบปรอทติดโดยรอบ นกมองไม่เห็นชนและบาดเจ็บ บางตัวตาย บางตัวพิการ ฝากถึงสถาปนิก “คุณอาจเห็นว่าสวยงาม แต่มันกลายเป็นลานสังหารนกได้”
เมื่อวันที่ 12 พ.ย. เฟซบุ๊ก “Rungsrit Kanjanavanit” หรือ นพ.รังสฤษฏ์ กาญจนะวณิชย์ อาจารย์แพทย์โรคหัวใจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ อาจารย์แพทย์นักอนุรักษ์และนักต่อสู้เพื่อสิ่งแวดล้อม เผยเรื่องราวน่าเป็นห่วง “เมื่อวาน เพื่อนโพสต์ถามว่า เจอนกสีสวยตัวนี้บินชนกระจกที่สำนักงานมันมีอาการมึนงง บินไม่ได้ ทำอย่างไรดี
โดยนกตัวนี้ คือ นกเดินดงหัวสีส้ม Orange-headed Thrush : Geokichla citrina gibsonhilli ปกติเป็นนกขี้อายหากินแมลง ไส้เดือน ตามพื้นป่าทึบๆ ชื้นๆ บนเขาทางภาคเหนือ แต่ในช่วงหน้าแล้งมันจะอพยพลงใต้เพื่อหาอาหารตามป่าที่ยังชื้นพอ เส้นทางอพยพของมันบ่อยครั้งก็จะผ่านกรุงเทพฯ ก่อนบินข้ามทะเลอ่าวไทยลงใต้ และมาเลเซียอพยพหลายตัว ต้องมาจบชีวิตช่วงอพยพผ่านกรุงเทพฯ นี่เอง
ทั้งนี้ อาคารสูงปัจจุบันนิยมออกแบบสถาปัตยกรรมแบบฝรั่ง โดยใช้กระจกฉาบปรอทติดรอบอาคาร โดยหารู้ไม่ว่า อาคารพวกนี้คือลานสังหารนกนับพันล้านตัวต่อปีทั่วโลก กระจกฉาบพวกนี้สะท้อนท้องฟ้าทำให้หลอกตานกที่กำลังบินผ่านมา มันมองไม่เห็นตึกทั้งตึกจึงบินชนกระจกเข้าอย่างจังด้วยความเร็ว หลายตัวคอหักตายคาที่ หลายตัวพิการ กะโหลกร้าว เลือดออกในสมอง หรืออัมพาต เดินทางต่อไม่ได้ จบชีวิตในเวลาต่อมา บางตัวโชคดี (อย่างเจ้าตัวนี้) แค่น็อก สลบ มึนงง หากมีคนดูแลไม่ให้เกิดอันตรายช่วงนั้นก็จะบินต่อไปยังจุดหมายได้อย่างปลอดภัย ทีแรกผมเห็นนิ้วตีนขวามันงอหงิก หนังตาตก ก็กลัวว่าจะมีเลือดออกในสมอง
หากเราทุกคนช่วยกันลดความสูญเสียที่ไม่จำเป็นนี้ได้ครับ ถ้าเป็นกระจกทั่วไปก็ติดผ้าม่าน ติดสติกเกอร์ เพิ่มลวดลายบนกระจก หรือเลือกใช้กระจกขุ่นๆ ไม่สะท้อนแสงและสำหรับกระจกอาบปรอทพวกนี้นั้นพอกันทีเถอะครับ ฝากถึงสถาปนิกออกแบบอาคารให้คิดถึงประเด็นนี้ด้วย อาคารที่คุณเห็นว่าสวยงาม แต่กลายเป็นลานสังหารนก ไม่เป็นมิตรต่อชีวิตอื่นๆ อย่าทำดีกว่าครับ”
คลิกโพสต์ต้นฉบับ
