สุโขทัย - เผยบันทึกภาพจำ “เด๊กโข่ทัย-เด็กสุโขทัย” กับ “รถคอกหมู-เอกลักษณ์ประจำถิ่น” หลังวิ่งให้บริการมายาวนานถึง 85 ปี เจอผลกระทบโควิด-น้ำมันแพงซ้ำ จนจวนสิ้นลมหายใจปิดกิจการกันถาวรถ้วนหน้า
รถโดยสารคอกหมู หรือรถสองแถวไม้ เอกลักษณ์ของ จ.สุโขทัย มีมายาวนานถึง 85 ปี โดยรถคันแรกของเมืองสุโขทัย เจ้าของคือ “แป๊ะเซี่ยงเชย แซ่โง้ว” วิ่งรับส่งผู้โดยสารระหว่าง อ.เมืองสุโขทัย กับ อ.กงไกรลาศ เมื่อปี พ.ศ. 2480 ถนนสิงหวัฒน์เพิ่งจะสร้าง
แต่สมัยนั้นยังไม่เรียกรถคอกหมู เพิ่งมาเรียกกันภายหลังตามลักษณะตัวรถที่มีไม้กั้นเป็นคอกเหมือนคอกหมู ประกอบกับสมัยก่อนเคยมีรถโดยสารจาก จ.แพร่ วิ่งรับ-ส่งมาถึง อ.สวรรคโลก จ.สุโขทัย โครงตัวถังเป็นไม้สักทรงสี่เหลี่ยมคล้ายคอกหมู มีที่ขึ้นด้านข้าง ชาวบ้านเรียกกันว่ารถคอกหมู ต่อมาจึงถูกใช้เรียกกับรถโดยสารของสุโขทัยด้วย เพราะมีทรงคล้ายคอกหมูเหมือนกัน จนเป็นที่มาของคำว่า “รถคอกหมู” จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของสุโขทัยไปในที่สุด
และรถโดยสารคอกหมูยังถือเป็นภาพจำความสุขของเด็กสุโขทัย ในช่วงวัยเป็นนักเรียน นักศึกษา ต่างมีโอกาสได้นั่งมาเรียนเป็นประจำ บ้างก็ยืนห้อยโหน สมัยก่อนถึงขั้นต้องปีนขึ้นไปนั่งบนหลังคารถเพราะคนใช้บริการเยอะมาก
แต่ทว่าปัจจุบัน หลังเจอวิกฤตโควิด-19 เมื่อปี 2563 ยังไม่ทันฟื้นตัว ก็ดันมาเจอวิกฤตน้ำมันแพงซ้ำอีก ประกอบกับคนใช้บริการเหลือน้อย เพราะส่วนใหญ่มีรถส่วนตัวใช้กัน ทำให้ทุกวันนี้ “รถคอกหมู” เอกลักษณ์ของสุโขทัย จวนสิ้นลมหายใจ และจ่อปิดตำนานอย่างถาวรแล้ว
นายสมชาย เรืองคำ อายุ 73 ปี เจ้าของรถโดยสารคอกหมู (สายสุโขทัย-เมืองเก่า) เปิดเผยว่า รถคอกหมูสายสุโขทัย-เมืองเก่า มีทั้งหมด 20 กว่าคัน ปัจจุบันเหลือวิ่งคอยรับ-ส่งนักเรียน นักศึกษา กันแค่ 6 คัน แต่ก็ยังขาดทุนอยู่ดี เพราะค่าน้ำมันแพง แล้วชาวบ้าน-นักท่องเที่ยวต่างถิ่นก็ไม่มีมาใช้บริการ อนาคตก็คงต้องยุบเส้นทาง ส่วนจะฝืนวิ่งต่อได้อีกกี่ปีนั้น ตอนนี้คิดว่าเอาแค่ปีนี้ให้รอดก่อนก็พอ
นายมานิตย์ อยู่แย้ม อายุ 54 ปี เจ้าของรถโดยสารคอกหมูอีกคัน บอกว่า ตอนนี้วิ่งรถก็ไม่คุ้มค่าน้ำมัน แต่ที่เห็นยังมีวิ่งอยู่ก็เพราะเป็นห่วงเด็กนักเรียน กลัวจะไม่มีรถนั่งมาโรงเรียน ส่วนจะวิ่งได้นานแค่ไหน คงต้องดูสถานการณ์กันไปเรื่อยๆ ใครที่วิ่งต่อไม่ไหวก็คงต้องจำใจขายรถทิ้ง
ขณะที่น้องๆ นักเรียนบอกว่า ชอบนั่งรถคอกหมูมาโรงเรียน เพราะสะดวกสบาย บรรยากาศดี ค่าโดยสารก็ถูก 5-10 บาท แถมได้นั่งคุยระลึกความหลังกับเพื่อนๆ ไม่ต้องให้ผู้ปกครองมารอรับ นั่งรถกลับบ้านเองได้อย่างปลอดภัย ซึ่งทุกคนก็รู้สึกเศร้า เสียดาย ถ้าไม่มีรถคอกหมูก็คงลำบาก ต้องให้พ่อแม่คอยมารับมาส่ง หรือไม่ก็ต้องซื้อรถเพื่อขับขี่มาโรงเรียนเอง
