ศูนย์ข่าวศรีราชา-ไร่องุ่น “วัดเขาบ่อยาง” เมืองชลบุรี ความสำเร็จของพระและเด็กวัด เพื่อการศึกษา พัฒนาคน ตามพระราโชวาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
วันนี้(26 มี.ค) พระครูวิจิต พัฒนโสภณ เจ้าคณะตำบล แสนสุข วัดเขาบ่อยาง เลขที่ 9 หมู่4 ต.เหมือง อ.เมือง ชลบุรี กล่าวถึงไร่องุ่นสายพันธุ์แบล็กโอปอ ไม่มีเมล็ด ว่าขณะนี้นักท่องเที่ยวหรือชาวบ้านสามารถเข้ามาตัดเก็บได้แล้ว โดยองุ่นสายพันธุ์ดังกล่าว มีขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 4 และรัชกาลที่ 5 ซึ่งพื้นที่ จังหวัดชลบุรี มีการปลูกองุ่น เป็นครั้งแรก
ทั้งนี้ ในสมัยที่ 2 พระองค์ เสด็จประพาสยังต่างประเทศโดยทางเรือ จากนั้นได้นำสายพันธุ์องุ่น ดังกล่าวกลับเข้ามายังประเทศไทย เพื่อทดลองเพาะปลูก โดยเริ่มที่อำเภอสัตหีบ เป็นที่แรก ซึ่งผลการเพาะปลูก ปรากฏว่าไม่เป็นที่น่าพอพระฤทัย จึงได้สั่งย้ายพื้นที่ไปเพาะปลูกตามจังหวัดต่างๆของไทย ซึ่งมีหลายพื้นที่สามารถเพราะปลูกได้ผลดี
พระครูวิจิต กล่าวต่อไปว่า จากนั้นได้ให้ นายสมภพ ไชยอรรถ ลูกศิษย์ ทดลองหาสายพันธุ์องุ่น ไวท์มะละกา และแบล็กโอปอ ไม่มีเมล็ด มาทดลองปลูกอีกครั้ง ซึ่งในช่วงแรกได้ทดลองปลูก เพียง 2แปลงๆละ 2 ไร่ เท่านั้น โดยการทดลองปลูกดังกล่าวก็ได้ทำการศึกษาค้นคิดวิธีการดูแลรักษาอยู่นานพอสมควร ของลูกศิษย์ ,พระ และเณร ที่มาช่วยกันทำ โดยใช้ชื่อโครงการ “สวนองุ่นเด็กวัดเขาบ่อยาง” หลังผลผลิตเริ่มให้ผลครั้งแรกนั้น ผลองุ่นมีรสชาติหวานกรอบอร่อย ผลใหญ่ พวงโต จึงทำให้ชาวบ้านที่เดินทางมาดูเกิดความสนใจและหาซื้อไปทานกันที่บ้าน และไม่พอจำหน่าย จนได้ทุนต่อยอดในการดูแลสวนอีกระยะหนึ่ง
จากนั้น เริ่มเห็นแนวทางและเป็นการจุดประกายที่ดีของสวนองุ่นเด็กวัดแห่งนี้ จึงมีการขยายพื้นที่ออกไปอีกเป็น 7 ไร่ในปีที่ 2 โดยเพิ่มสายพันธุ์องุ่นมาอีก 1 ชนิดคือ สายพันธุ์ เอ็มเพอรเลอร์ สีแดงผลใหญ่ ที่ชาวต่างชาตินิยมรับประทานกัน แต่ครั้งนี้ทางวัดได้จัดให้พื้นที่แห่งนี้เป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ให้กับเยาวชน โดยการนำนักเรียนมาอบรมส่งเสริมทางด้านการเพาะปลูก ตามขั้นตอนต่างๆ จนทุกอย่างเป็นรูปแบบที่ดี ถึงแม้ปัญหาจะมีบ้างเป็นบางส่วน แต่ก็ทำให้นักเรียนเยาวชนที่มานั้นได้มีประสบการณ์กลับไป
พระครูวิจิต กล่าวว่า ปัจจุบันนี้ทางสวนองุ่นเด็กวัด ได้เพิ่มยอดการเพราะปลูกเป็น 15 ไร่ แล้วในระยะเวลา เพียง 4 ปี ซึ่งก็เป็นไปตามความประสงค์ ที่อาตมาตั้งใจไว้ทุกประการ อย่างไรก็ดีไม่ว่าจะเป็นรายได้จากการจำหน่ายผลองุ่น ทางทางวัดได้แบ่งสวนหนึ่งเป็นทุนการศึกษาให้กับเยาวชนในพื้นที่ ส่วนที่เหลือนั้นได้นำไปเป็นทุนการบำรุงดูแลรักษาและพัฒนาโครงการแบบยั่งยืนต่อไป
