เส้นสายลายวาดที่เป็นเอกลักษณ์และมีความสวยงามปนความน่ารัก เป็นสะพานส่งผ่านความคิดและประสบการณ์ของ ‘วีระชัย ดวงพลา’ หรือ ‘เดอะดวง’ ทายาทนักเขียนการ์ตูนอย่าง เรืองศักดิ์ ดวงพลา ที่กำลังเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางในหมู่คอการ์ตูนและ คนในสังคมมากมายขณะนี้ หากจะพูดถึงนักเขียนการ์ตูนมืออาชีพสักคน ที่มีความโดดเด่นน่าจับตามอง หนึ่งในนั้นก็คงจะหนีไม่พ้น เดอะดวง คนนี้ไปได้
และเมื่อต้นปี 2554 ที่ผ่านมานี้ เดอะดวงก็เพิ่งเข้ารับรางวัล Silver Award ในงาน 4th International MANGA Award (งานประกวดการ์ตูนนานาชาติ ครั้งที่ 4) ที่ประเทศญี่ปุ่น และล่าสุดเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา เขาก็คว้ารางวัลชนะเลิศเซเว่นบุ๊คอวอร์ด ครั้งที่ 8 ปี 2554 ประเภทนิยายภาพ (การ์ตูน) จากเรื่อง ‘MY INSPIRATION’ ซึ่งวาดภาพและประพันธ์โดย THE DUANG
แม้จะอายุเพียง 24 ปี เขาเขียนการ์ตูนมาตั้งแต่เรียนอยู่ในสาขานิเทศศิลป์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ สวนสุนันทา แต่ความสามารถที่เขามีนั้นเก๋าเกินวัย ลองมาทำความรู้จักกับตัวตนในแต่ละช่วงวัยและชีวิตในมุมสบายๆ ที่หลายคนยังไม่เคยรู้ ของนักเขียนการ์ตูนหนุ่มตัวเล็ก หน้า (ไม่) ใหม่คนนี้กัน
ชีวิตวัยเด็กเป็นยังไงบ้าง
ตอนเด็กๆ เรียกว่าอยากได้อะไรก็ต้องเก็บค่าขนมซื้อเอง แม้จะเป็นลูกคนเดียว ก็ไม่ได้อะไรมาง่ายๆ จำได้ว่าช่วงนั้นยอมอดข้าวเพื่อซื้อของเล่นเลยล่ะครับ
แล้วเรื่องประทับใจอะไรที่จำมาจนวันนี้บ้างไหม
เคยผ่าตัดไส้ติ่งอยู่ครั้งหนึ่ง เกือบไปไม่ทัน ไส้ติ่งจะแตกอยู่แล้ว ตอนนั้นนึกว่าปวดท้องเฉยๆ ด้วยล่ะ พอหมอบอกว่าต้องผ่าตัด ร้องไห้เลย ตอนนั้นแค่ ป.3 เอง นึกว่าต้องตายซะแล้ว
แล้วชีวิตวัยเรียนล่ะเป็นยังไง
ไม่ค่อยได้เรื่องหรอกครับ (หัวเราะ) ไม่ชอบเรียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ในตอนเรียนช่วงมัธยมฯ นี่เฝ้ารอแต่วิชาศิลปะ พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ก็ได้เรียนมากหน่อยแต่ผมก็ยังเบื่อการเรียนอยู่ดี ไม่รู้ทำไม คิดในใจว่าอยากเรียนให้จบๆ ไปแล้วออกมาทำงานเต็มตัวดีกว่า แต่ผมไม่เคยสอบตกนะครับ ตอนนี้จบออกมาได้ทำงาน เหนื่อยกว่าตอนเรียนแต่มีความสุขมากกว่าที่คิดไว้อีกครับ
แสดงว่าชอบวิชาศิลปะที่สุด
แน่นอนครับ ก็ผมชอบวาดรูปนี่นา เป็นวิชาที่ได้แสดงความสามารถออกมาได้เต็มที่ที่สุดแล้ว
ชอบวาดรูปแบบนี้เคยสนใจวาดภาพเหมือนหรืออาชีพศิลปะในทางอื่นบ้างไหม
ไม่นะครับ รู้ตัวว่าไม่ถนัดจริงๆ แล้วอีกอย่างก็คนละเส้นทางกับที่ผมเลือกด้วย ถ้าเดินทางต่อไปชีวิตต้องล้มเหลวแน่ๆ ผมวาดรูปสู้จิตรกรแบบนั้นไม่ได้หรอก
ถ้าตอนนี้ไม่ใช่นักเขียนการ์ตูนคิดว่าจะกำลังทำอะไรอยู่
ผมก็เคยถามตัวเองอยู่ครับ แต่ไม่มีคำตอบเลย
เห็นว่าเป็นทายาทนักเขียนการ์ตูนรุ่นเก๋า แบบนี้คุณพ่อ (เรืองศักดิ์ ดวงพลา) มีมาให้คำแนะนำหรือมีส่วนช่วยผลักดันบ้างไหม
คำแนะนำมีครับ เยอะด้วย คือแรกๆ ที่จะเริ่มเขียน พ่อบอกว่าจะดีเหรอ ประมาณว่าอย่าดีกว่า เพราะช่วงที่พ่อเป็นนักเขียนการ์ตูนมันลำบาก ถึงพ่อเขาจะเขียนการ์ตูนเลี้ยงผมจนเรียนจบได้ แต่พ่อเขาไม่อยากให้ผมลำบาก แต่พ่อเขาก็ไม่ห้าม พอเขาไม่ห้ามผมก็เลยทำ คือเวลาปรึกษาอะไรพ่อ พ่อก็สอน ให้คำปรึกษาตลอด รู้สึกว่าโชคดีตรงมีพ่อให้คำแนะนำเนี่ยแหละครับ แล้วทำให้รู้ว่าเราทำงานเสร็จแล้วเราจะไปนำเสนอที่ไหน ผมว่าอุปสรรคอย่างหนึ่งของคนที่อยากเขียนการ์ตูนก็คือไม่รู้ว่าจะไปส่งที่ไหนในช่วงเวลานั้นๆ แล้วก็ขาดคนแนะนำ มันเป็นอะไรที่ลำบากอยู่เหมือนกัน
รางวัล Silver Award จากงานประกวดการ์ตูนนานาชาติครั้งที่ 4 ที่ญี่ปุ่น ที่เพิ่งได้รับมาหมาดๆ เมื่อต้นปีนี้ ถือเป็นความสำเร็จตามที่ตั้งไว้หรือยัง
เป็นความสำเร็จในระดับหนึ่งครับ แต่จริงๆ ก็ไม่คาดคิดมาก่อนเหมือนกันว่ามันจะได้
ไปงานรับรางวัล Silver Award เจออะไรเจ๋งๆ บ้าง
คือญี่ปุ่นเนี่ย เป็นประเทศที่อยากจะไปมาตั้งนานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้ไป แล้วรางวัลนี้เป็นรางวัลที่ได้แล้วเราจะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่น 14 วัน พอได้รางวัลนี้มา ก็ได้ไปจริงๆ ก็ตื่นเต้นครับ แล้วก็ได้ไปเจอนักเขียนการ์ตูนที่โน้นด้วย ก็เป็นประสบการณ์ที่หายาก โดยเฉพาะการเจอนักเขียนการ์ตูนแบบระยะประชิดแบบนี้ ผมว่าคงได้เจอครั้งเดียวในชีวิตแน่นอน ไม่น่าจะได้เจออีกแล้ว ที่ได้เจอก็เช่นคนที่เขียน ทเวนตี้ เซนจูรี่ บอยส์ ได้ไปที่บ้านเขาเลย ถือว่าโชคดีมาก
ที่วางแผนจะตั้งสำนักพิมพ์ของตัวเอง ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว
ก็อยู่ในช่วงเคลียร์งานครับ แต่กำลังหาช่วงเวลาที่เหมาะสม ไม่งั้นก็ทำอะไรไม่ได้ซักที ต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่ทำแน่นอนครับ
ช่วงนี้งานยุ่งไหม
ตอนนี้ยังไม่สิ้นปี แต่ก็มีงานยาวถึงปลายปีหน้าเลยครับ
แล้วได้พักบ้างไหม
เรียกว่า ก็ถ้ามีเวลาว่าง ผมจะใช้เวลานั้นพักผ่อน ให้ครอบครัว เพื่อนฝูงอย่างเต็มที่แน่นอน พักหลังนี้เริ่มพักเยอะกว่าทำงานแล้ว เป็นห่วงตัวเอง กลัวเขียนการ์ตูนได้ไม่นาน
วิธีการสร้างไอเดียเวลาคิดงานไม่ออก ทำยังไง
พักผ่อนเต็มที่ครับ (หัวเราะ) จะไม่คิดเรื่องงานเลยในช่วงที่ทำงานไม่ได้ เพราะเคยพยายามฝืนแล้ว แต่พยายามไปมันก็เหนื่อยเปล่า มันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี กลายเป็นเครียดโดยใช่เหตุ แล้วก็ไปร้านหนังสือ หรือไปดูหนังเพราะผมอ่านหนังสือที่เป็นตัวหนังสืออย่างเดียวไม่ได้ อ่านแล้วได้ไม่เกิน 3-4 หน้า คือถ้าไม่สนุกจริงนี่มันจะหลับผมเลยต้องดูอะไรที่มันมีภาพด้วย
งั้นชอบภาพยนตร์แนวไหนบ้าง
พูดว่าแนวอะไรพูดยาก แต่ถ้าให้พูดชื่อผู้กำกับฯ ล่ะก็มี กาย ริทชี่, เควนติน ทาแรนติโน่ และแดนนี่ บอยล์
แล้วมีเรื่องโปรดเรื่องอะไรบ้าง
‘snatch’ / ‘lockstock & two smoking barel’ / ‘fight club’ / ‘tekkonkinkreet’ แล้วก็อื่นๆอีกเยอะแยะครับ
แล้วเรื่องดนตรีล่ะ เล่นดนตรีอะไรบ้าง
เล่นกีตาร์ครับ เล่นง้องๆ แง้งๆ ไป เล่นเอาคลายเครียด ตอนนี้ฝึกเล่นเปียโนอยู่ฮะ หาความสุขให้ตัวเอง
เคยคิดอยากตั้งวงเป็นของตัวเองบ้างไหม
เคยมีตอนมัธยมฯ ครับ แต่มันเป็นแค่อดีตที่ดี แต่คงไม่ใช่อนาคตที่สวยงาม ถ้าผมยังเลือกที่จะเล่นดนตรีต่อไป
แล้วชอบฟังดนตรีแนวไหน
โดยส่วนใหญ่ ชอบค่ายสมอลล์รูมนะฮะ อีกแนวก็กระโดดข้ามไปในแนวดับสเต็ป (แนวดนตรีอิเล็กทรอนิก้าประเภทหนึ่งที่กำลังฮิตในอังกฤษ) กับ สครีโม (แนวดนตรีหนึ่งของฮาร์คอร์ พังก์ที่พัฒนามาจากดนตรีอีโม) ไปเลย
เวลานั่งทำงานฟังดนตรีไปด้วยไหม
ฟังตามอารมณ์ของงานนั้นๆ ครับ เลือกแนวที่เข้ากับงานเวลาทำมันจะได้ไหลไปตามกัน
ส่วนใหญ่ออกไปพักผ่อนกับใคร
พ่อแม่ เพื่อน แฟน แค่นี้แหละครับ บางทีก็ไปคนเดียวสบายใจจะไปไหนก็ได้
เล่นกีฬาอะไรบ้าง กีฬาผาดโผนชอบเล่นไหม
ผมเล่นแต่ฟุตบอลครับ และก็เล่นไม่เก่งมากๆ ด้วย ผาดโผนนี่ไม่ต้องเลยครับ ผมเชื่อมั่นในเรื่องอุบัติเหตุ แม้จะบอกว่าปลอดภัยที่สุดแล้วก็ตาม ผมยังอยากทำงานไปอีกนานๆ ครับ เพราะฉะนั้นไม่มีวันเด็ดขาด
ปกติมีปัญหาสุขภาพบ้างไหม แล้วดูแลตัวเองยังไงบ้าง
แข็งแรงมากครับ ดูแลตัวเองก็พักผ่อนเยอะๆ แค่นั้นครับ
ชอบกินอาหารชาติไหนเป็นพิเศษบ้างไหม
อะไรก็ได้ขอให้อร่อยก็พอครับ ถ้าชอบจริงๆ คงเป็นอาหารญี่ปุ่นแหละครับ
แล้วสถานที่พักผ่อนของเดอะดวงมีที่ไหนบ้าง
บ้าน ไม่ก็ ไปโน้นเลยครับ เชียงใหม่ อากาศดี เป็นเมืองแห่งศิลปะอีกด้วย
อาจจะมีน้องๆ บางคนที่กำลังพยายามเขียน แต่ได้รับการปฏิเสธจากสำนักพิมพ์และอาจจะกำลังผิดหวัง เดอะดวงอยากบอกอะไรกับพวกเขา
การที่เขา (สำนักพิมพ์) ปฏิเสธ หรือไม่ส่งผลงานกลับมา แสดงว่างานเราอาจจะมีข้อบกพร่องตรงไหนซักแห่ง คือเราต้องหาให้เจอ บางทีบางคนเขาอาจจะบอกเรา แต่บางคนเขาอาจจะไม่บอกเรา ถ้าเขาไม่บอกเราต้องพยายามมองงานตัวเอง ต้องอย่าพยายามให้กำลังใจตัวเองเยอะมากเกินไป ถ้ามันไม่ดีเราก็ต้องกล้าฟันธงว่ามันไม่ดีจริงๆ แล้วเราจะเห็นข้อผิดพลาดในงานตัวเอง แล้วเราก็จะแก้ข้อบกพร่องตรงนั้นได้ แค่นั้น แล้วก็ส่งกลับไปใหม่บางที่งานที่เราส่งไปมันก็อาจจะมีคาแร็กเตอร์ไม่เหมาะกับสำนักพิมพ์นั้น เราอาจจะลองหาสำนักพิมพ์ใหม่เสนอไป อย่าไปท้อ
>>>>>>>>>>
……….
เรื่อง: ณัฏฐา เทพบำรุง
ภาพ : พงศ์ศักดิ์ ขวัญเนตร
