xs
xsm
sm
md
lg

ฆาตกรรม(ไม่)ต่อเนื่อง-ใครฆ่าใคร ตอนที่ 8. บุคคลเดียวที่มีพยานหลักฐาน (ต่อ)

เผยแพร่:   โดย: ผู้จัดการออนไลน์

จากบทประพันธ์ของ Ango Sakaguchi (1906-1955)
ปรมาจารย์แห่งความลึกลับของฆาตกรรมปริศนา
แปลและเรียบเรียงโดย ฉวีวงศ์

สงครามเพิ่งสงบ สังคมนครหลวงสมัยโชวะพยายามดิ้นรนกลับสู่ยุคทองในอดีตที่ไม่ใช่ว่าไกลโพ้น
ไม่เคยมีเสียดีกว่า ต้องสูญเสียไปแล้วอยากได้คืน...

“ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับปัญหาระหว่างหมอเอบิสึกะกับคุณนายยูระละก็ถามคุณชิงุซะจะดีกว่า คืนไหนที่คุณหมอมาพักที่เรือนน้ำชาเธอจะต้องไปที่นั่นทุกครั้งไป คุณ ๆ อาจไม่ทราบแต่พวกข้างล่างเขารู้กันแทบทุกคน เพราะเธอไม่ได้ไปอย่าง แอบ ๆ แต่กลับทำเหมือนเป็นเรื่องที่ควรแก่ความภาคภูมิด้วยซ้ำ”

เจ้าหล่อนปรายตามาทางเราขณะค้อมตัวคำนับทำมุม 45 องศาอย่างเป็นพิธีรีตอง แล้วออกจากห้องไป

“ดูจริตเจ้าหล่อนเสียบ้าง เย็นชาไปทั้งเนื้อทั้งตัว”

“ไม่ละมัง ใครจะไปรู้ เนื้อตัวนางอาจเด้งดึ๋งเหมือนแป้งโมจิ อุ่นจัดก็ได้”

ผมกับดอกเตอร์โคเซวิจารณ์เจ้าหล่อนที่เพิ่งคล้อยหลังไปกันคะนองปาก ทำเอาผู้หญิงสองคนในที่นั้นทำตาตื่น

“ว่าไง ดอกเตอร์ มีใครที่คุณน่าสงสัยว่าจะเป็นฆาตกรบ้างไหม”

“ไม่มีครับ”

“ผมว่าตำรวจเขาน่าจะกำหลักฐานอะไรเอาไว้ได้บ้าง”

คาซุมะเปรยขึ้น ดอกเตอร์โคเซประสานมือทั้งสองเข้าที่หลังศีรษะถูเรือนผมไปมาพลางยิ้มเจื่อน ๆ

“ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ ตำรวจตรวจสอบพื้นที่เกิดเหตุ ค้นหากันอย่างถอนรากถอนโคนทุกซอกทุกมุมแต่ก็คว้าน้ำเหลว ประการแรกจนป่านนี้แล้วตำรวจก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุจูงใจให้ฆ่า เป็นความโกรธแค้นอาฆาต หรือว่าเรื่องชู้สาว”

“แต่ดอกเตอร์ นี่มันคดีฆาตกรรม ไม่ใช่คดีโจรกรรมที่หัวขโมยฆ่าเจ้าทรัพย์โดยบังเอิญ มันก็ต้องมีใครที่ทำอะไรที่ไม่สอดคล้องต้องกันกับความเป็นจริง ทำให้สงสัยบ้างละ”

“เซ็นเซคิดว่ามีอะไรน่าสงสัยหรือครับ”

“แหมดอกเตอร์ผู้ยิ่งใหญ่ถามอย่างนี้รู้สึกเหมือนถูกลองภูมิยังไงไม่รู้ แต่เอาเถอะลองฟังความเห็นของนักสืบกำมะลอคนนี้สักหน่อยก็แล้วกัน คืออย่างนี้...คุณทามาโอะออกจากห้องนายวานิเมื่อ 5 ทุ่ม 15 ที่รู้เพราะตอนนั้นฉันยังตื่นอยู่และพอได้ยินเสียงคุณทามาโอะเดินครวญเพลงลงบันไดไปข้างล่างจึงเหลือบดูนาฬิกาแล้วปิดไฟนอน คุณทามาโอะบอกว่าเธอออกจากห้องนายวานิไปโดยไม่ได้ล็อกกุญแจห้อง แต่หลังจากนั้นราวสองชั่วโมง เมื่อคุณนายอากิโกะไปที่ห้องนายวานิพบว่าห้องติดกุญแจอยู่ก็เลยกลับไปเอากุญแจที่ห้องตัวเองไขเข้าไป เธอบอกว่าตอนนั้นนายวานิยังมีชีวิตอยู่ นอนหลับส่งเสียงกรนสนั่นเขย่าตัวก็ไม่ตื่น คุณนายอากิโกะจงใจวางไฟแช็กเอาไว้ก่อนกลับไปห้องตนโดยไม่ลืมล็อกกุญแจห้องนายวานิ เช้าวันรุ่งขึ้นตอนที่คุณทามาโอะพบศพนายวานินั้นเธอบอกว่าประตูห้องนายวานิไม่ได้ล็อกกุญแจ ทั้งหมดนี้หมายความว่ายังยังไงฮึดอกเตอร์”

“ครับ ตอนที่คุณทามาโอะเดินลงบันไดไปนั้นผมก็ยังตื่นอยู่และได้ยินเสียงเธอร้องเพลงด้วย แล้วเซ็นเซคิดว่านั่นหมายความว่าอย่างไรครับ”

“จะไปรู้ได้ไง ที่ฉันรู้คือคนร้ายมีกุญแจไขเข้าออกได้ทุกห้อง มันล็อกกุญแจห้องเอาไว้ครั้งหนึ่งขณะที่นายวานิยังมีชีวิตอยู่ และหลังจากฆ่าแล้วมันหนีไปโดยไม่ได้ล็อกประตู ดอกเตอร์...เป็นไปได้ไหมว่า ตอนที่คุณนายอากิโกะไขกุญแจเข้ามาในห้องนายวานินั้น คนร้ายซ่อนตัวอยู่ในห้องนั้น”

“เป็นไปได้ครับ ฆาตกรอยู่ในห้องนั้น”

ดอกเตอร์ตอบหน้าตาเฉย ทำเอาคาซุมะ คุณนายอายากะและเคียวโกะตกตะลึงหน้าถอดสีไปตาม ๆ กัน ผมก็แทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินอย่างนั้น

“อะไรนะ คิดอย่างนั้นจริง ๆ รึ ฉันแค่เดาสุ่มออกไปไม่ได้มีหลักฐานหรือเบาะแสอะไร ไม่นึกว่าจะไปตรงกับความคิดของดอกเตอร์ แล้วดอกเตอร์คิดว่าฆาตกรซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”

“ถ้าคุณนายอากิโกะไม่ได้พูดโกหก ผมคิดว่าฆาตกรก็ต้องอยู่ในห้องนั้นแหละครับ และที่ซ่อนตัวก็ไม่มีแห่งอื่นนอกจากใต้เตียงนอนของนายวานิ ตำรวจไม่ว่าจะเป็นสารวัตรตาเหยี่ยว นักสืบจมูกมด หรือนักสืบคิดลึกต่างก็สันนิษฐานกันเช่นนั้น นอกจากนี้แล้วก็ยังไม่มีข้อสันนิษฐานอะไรอื่นอีกเลยครับ”

พวกผู้หญิงถอนใจหนัก ๆ

“ทำไมถึงต้องเข้าไปอยู่ในห้องนั้นด้วย” คุณนายอายากะร้องถามเสียงแหลม

“ครับ ถ้าจะให้อธิบายตอนนี้ อาจถูกฆาตกรหัวเราะเยาะเอาก็ได้ เพราะเรายังไม่สามารถสันนิษฐานอะไรได้ทั้งนั้นในตอนนี้ ที่ผมและตำรวจบอกว่าฆาตกรอาจซ่อนตัวอยู่ในห้องก็เป็นแค่ความคิดเห็น มันอาจไม่อยู่ก็ได้”

“แล้วมีอะไรเป็นนัยที่จะช่วยให้สันนิษฐานว่าฆาตกรไม่ได้อยู่ในห้องไหมล่ะดอกเตอร์” คาซุมะถามขึ้น

“มีซีครับ ความจริงแล้วฆาตกรเป็นคนมีเทคนิคแพรวพราวมีการตระเตรียมเล่ห์กลเอาไว้ล่วงหน้า แต่ไม่ดีกว่าขณะนี้เราอย่าเพิ่งสันนิษฐานอะไรเลย ฆาตกรอาจไม่ได้เตรียมการอะไรเลยก็ได้ ที่แน่ ๆ ในขั้นแรกนี้ก็คือฆาตกรยังเป็นคนลึกลับที่ไม่อาจระบุตัวได้ และความจริงที่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ก็คือนายวานิกับคุณทามาโอะ ถูกฆาตกรรมครับ”

“โอ๊ะ” คาซุมะอุทาน เงยหน้าที่ฉายแววครุ่นคิดขึ้นมาบอกว่า

“คืนที่นายวานิถูกฆ่า ผมทำงานอยู่จนถึงราวตีสาม ผมเริ่มทำงานตอนที่อายากะหนีเข้ามาที่ห้องแล้วนอนหลับไปบนเตียง ผมเขียนบทความเกี่ยวกับบทกวีฝรั่งเศสมาตั้งแต่ปีที่แล้ว และป่านนี้ก็ยังคืบหน้าไปไม่ได้เท่าไร อยู่จนราวตีหนึ่งก็ได้ยินเสียงไขกุญแจห้องข้าง ๆ แม้จะดึกสงัดซึ่งน่าจะได้ยินเสียงอะไรชัดเจน แต่เพราะเสียงน้ำตกนี่แหละ ถ้าเสียงไม่ดังจริง ๆ ก็ไม่มีทางได้ยิน ผมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้า จึงไม่รู้ว่าเป็นเสียงไขกุญแจออกหรือไขเข้า”

ดอกเตอร์โคเซพยักหน้า

“ก็คงอย่างนั้น ถ้าเป็นฆาตกรก็คงไม่ไขกุญแจเสียงดังจนคุณได้ยิน คงเป็นคุณนายอากิโกะละมัง แล้วคุณนายอายากะนอนอยู่ในห้องคุณคาซุมะตลอดเลยหรือครับ”

คาซุมะสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อน

“ใช่ เมื่อคืนวานซืน และก็เมื่อคืนวานด้วย”

“แล้ว คุณคาซุมะก็ทำงานจนถึงตีสามหรือครับ”

“ใช่ แต่นั่นมันเมื่อคืนวานซืนนะ เมื่อคืนวานผมเข้านอนเร็วกว่านั้น”

“คุณนายนอนหลับตลอดจนถึงตีสามเลยหรือครับ”

“ใช่ นอนหลับสนิทเลยคุณ”

“เอาละ เอาละ เป็นอันว่าในที่สุดเราก็ได้คน ๆ หนึ่งที่มีหลักฐานยืนยันที่อยู่ ณ เวลาเกิดเหตุ คนอื่นนอกจากนั้นล้วนไม่มีหลักฐานยืนยันว่าตนเองไม่ใช่ฆาตกร เรามาดูทางด้านคุณทามาโอะกันบ้าง เธอช่างอยู่ในสภาพเหมือนนอนอยู่บนฟูกที่จัดพิเศษเชื้อเชิญให้ฆ่าเสียจริง ทั้งสถานที่และภาวะแวดล้อมราวกับเชิญให้มาฆ่าฉัน คุณคาซุมะจะทำบุญคุณแม่เมื่อไหร่ครับ”

คาซุมะหน้าถอดสีเมื่อได้ยินคำถามท้ายสุด เขาอึ้งไปอึดใจหนึ่งก่อนบอกว่า

“วันที่ 9 เดือนหน้า วันนั้นมีอะไรรึ”

“ไม่มีอะไรครับ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าจะมีการติดต่ออะไรมาหรือเปล่า เกี่ยวกับจดหมายขู่ฉบับนั้นกับคดีฆาตกรรมสองรายที่เกิดขึ้น แต่อาจต้องระวังเรื่องจดหมายขู่”

พูดกันมาได้เท่านี้ก็มีคนมาแจ้งว่าศพของนายวานิมาถึงแล้ว
[ตัวละครในเรื่องและความสัมพันธ์ระหว่างกัน]
อายากะ ภรรยาคนปัจจุบันของคาซุมะ
ทามาโอะ น้องสาวคาซุมะ
อากิโกะ นักประพันธ์สตรีอดีตภรรยาของคาซุมะ
ดอกเตอร์โคเซ นักสืบอัจฉริยะ
ผม ยาชิโระ ซุนเป คนเล่าเรื่อง ภรรยาชื่อเคียวโกะ เคยเป็นเมียน้อยนายอุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
อุตางาวะ ทามอน บิดาของคาซุมะ
เอบิสึกะหมอขาเป๋ ลูกญาติห่าง ๆ ที่นายอุตางาวะผู้อุปถัมภ์ให้เรียนหอมและมาประจำอยู่ที่หมู่บ้าน
โมโรอิ โคโตมิ นางพยาบาล
โคโจ ดาราสาว ภรรยาของ (โคโรกุ) ฮิโตมิ นักเขียนบทละคร
ชิงุซะ หญิงขี้ริ้วลูกพี่ลูกน้องของคาซุมะ


กำลังโหลดความคิดเห็น