ฆาตกรรม(ไม่)ต่อเนื่อง

ศพคุณนายอากิโกะในชุดกิโมโนลอยอยู่บนผิวน้ำหมุนช้า ๆ ไปตามกระแสน้ำในวังวน

ระยะนี้ ช่วงเที่ยงผมจะไปที่ออนเซ็น อาศัยความเงียบสงบของบ้านพักแรมที่นั่นเขียนหนังสือ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเรือนฝรั่งของคฤหาสน์อุตางาวะก็เงียบดีหรือบางทีอาจเงียบกว่าเสียด้วยซ้ำ

ดอกเตอร์ ผมว่าคดีฆาตกรรมพวกนี้บางรายฆาตกรอาจเป็นคนละคนกันนะ คือฆาตกรในคดีที่เกี่ยวกับตระกูล อุตางาวะ ไม่ใช่คนเดียวกันกับฆาตกรที่ฆ่าคุณชิงุซะ นายวานิและนายอุสึมิ

พินัยกรรมที่พบเป็นเพียงเอกสารที่มีลายเซ็นของนายอุตางาวะ ทามอนกำกับอยู่เท่านั้นไม่ได้มีลักษณะเป็นทางการ ลงวันที่ 24 กรกฎาคม ปีโชวะ 22 (พ.ศ.2490) หมายความว่านายทามอนเพิ่งเขียนขึ้นก่อนถูกฆาตกรรมเพียงสองวัน

“คุณมีหน้าที่ไปรับปลาอายุจากคนส่งของหรือครับ”“วันนั้น พอดีลูกจ้างบ้านนี้มีดิฉันคนเดียวที่ตื่นอยู่”“ตอนนั้นในห้องครัวไม่มีใครอยู่เลยใช่ไหม”“มีค่ะ มีอยู่คนหนึ่ง

ขณะที่ทุกคนยังไม่เข้าไปนั่งประจำที่ในห้องรับประทานอาหาร และพวกนักดื่มกำลังจิบวิสกี้กันอยู่ในห้องใหญ่ หมอเอบิสึกะก็นำชายร่างสูงชะลูดวัยราว 30 ปี แก้มตอบขาวซีดเหมือนคนขาดอาหาร โกนหัวเกลี้ยงเหมือนพระเข้ามาในห้อง

เหตุการณ์ปกติตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา เช้าวันที่ 26 กรกฎาคมผมตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคุณคาโยโกะมาหาภรรยาผมที่ห้อง

คดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นสามคืนซ้อนทำเอาทุกคนแม้แต่ผู้ชายอย่างพวกเราก็ยังหวาดกลัวตัวสั่นไปตาม ๆ กัน ปิดหน้าต่าง ล็อกกุญแจประตูห้องแน่นหนา เท่านั้นยังไม่พอพวกประสาทอ่อนขี้กลัวจนขึ้นสมองคิดหาวิธีป้องกันตัวต่าง ๆ นา ๆ แล้วแต่จะคิดกันไป

“คุณหมอมาพอดี กำลังคอยอยู่ทีเดียว ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องเชิญมาทั้ง ๆ ที่รู้ว่างานยุ่ง ได้ยินมาว่าคุณหมอมาที่คฤหาสน์ทุกคืนไม่มีเว้นแม้แต่คืนเดียว คืนนี้มีคนไข้ด่วนหรือเปล่าครับ”